طاعون قديمي‌تر از آن چيزي است که فکر مي‌کرديد

پيش از اين، قديمي‌ترين شواهد مستقيم مولکولار به دست آمده، حاکي از آن بود که اين باکتري سني برابر با 1500 سال دارد.

محققان دانمارکي اين مطالعه معتقدند DNA واقعي باکتري يرسينيا پستيس را در نمونه‌هايي يافته‌اند که 3000 سال زودتر از آنچه شواهد قبلي نشان داده ‌بودند، وجود داشته‌اند. اين يافته‌ها پيشنهاد مي‌کنند شايد طاعون مسوول اپيدمي‌هاي اسرارآميزي بوده‌اند که به پايان رساندن دوره کلاسيک يونان باستان کمک کرده و ارتش امپراتوري رم را تضعيف کرده‌اند. اين مطالعه، همچنين مشخص مي‌کند چگونه باکتري مسبب طاعون در طول زمان تکامل يافته و اينکه چگونه طاعون و ديگر بيماري‌ها ممکن است در آينده تکامل يابند.

طاعون يک بيماري کشنده و بسيار معروف است که مترادف با هرگونه سرايت گسترده و خطرناک برشمرده مي‌شود. اين بيماري يکي از نخستين سلاح‌هاي بيولوژيکي شناخته شده است. به عنوان مثال، در سال 1346، مغول با توجه به خاطرات قرن 14 ايتاليايي‌ها، قربانيان طاعون را به شهر کريمه از Caffa پرتاب مي‌کردند تا با آلوده کردن ساکنين آن، بتوانند شهر را به تصرف خود درآورند. اين باکتري به‌وسيله کک‌ها حمل و منتشر شده و با تماس شخص به شخص هم منتقل مي‌شود.

يرسينيا پستيس با حداقل 2 مورد از پاندمي‌هاي ويرانگر ثبت شده در تاريخ مرتبط است. در اپيدمي نخست، با نام طاعون بزرگ Great Plague که از قرن 14 تا 17 به‌طول انجاميد، اين اپيدمي بدنام شناخته شده به مرگ سياه، مسوول مرگ نيمي از جمعيت اروپا در آن زمان بود.

مورد بعدي، طاعون مدرن Modern Plague، در اواسط دهه 1800 در چين آغاز و به آفريقا، آمريکا، استراليا، اروپا و ديگر مناطق آسيا گسترش پيدا کرد. علاوه براين، طاعون Justinianic که مربوط به قرن 6 تا 8 است، بيش از 100 ميليون نفر را به کام مرگ کشاند و همين واقعه، خط پاياني کشيد بر امپراتوري روم.

در مطالعه جديد، محققان با توالي DNA در نمونه دندان‌هاي اجساد متعلق به عصر برنز که از آسيا و اروپا آمده بودند، دريافتند موارد آلوده به طاعون 4800 سال عمر دارند. به عبارت ديگر، بيماري طاعون تاثيري بيشتر از آنچه تصور مي‌شود بر تاريخ بشر داشته، همچنين در طول زمان، روش‌هاي کشندگي خود را تغيير داده است.