شفا آنلاین>جامعه پزشکی>قبل از دفاع مقدس و حضور جامعه پزشکي در آن، بايد از ملت شريف ايران گفت که بهترينهاي خود را به جبهههاي جنگ فرستادند.
به گزارش شفا آنلاین،براي چنين ملت فداکار ايران،
جامعه پزشکي بايد سنگ تمام ميگذاشت. اما روزهايي را به خاطر ميآورم که
بعد از انقلاب، من به صورت انتخابي، به عنوان سرپرست دانشگاه جنديشاپور
انتخاب شدم و در تمام مدت به صورت مستمر و پيوسته بايد در خدمت ميبودم.
در
همان زمان تعداد زيادي از پزشکان از جاهاي مختلف ايران به جنوب اعزام
ميشدند و مجروحاني که براي مداوا به بيمارستانها منتقل ميشدند. در آنجا
اين جوانان زخمي را ميديدم که با نهايت ايمان، ايثار و صبر و هدفمند با
بيماران ديگر رفتار ميکردند.
اينها با همه بيماران فرق داشتند. بيماراني
صبور و باگذشت که خود در رنج بودند اما ديگران را به خود ترجيح ميدادند.
نمونه اين صبرو ايثار را در مرحوم شهيد دکتر چمران ديدم. من شهيد چمران را
در يکي از بيمارستانها، بعد از نبرد سوسنگرد ديدم که با گروهي مجروح به
بيمارستان آمد. آن زمان تمام اتاقها توسط مجروحين پر بود و دستگاه بيهوشي
محدود بود. ما مجبور شديم به خاطر جلوگيري از خونريزي ايشان وي را با مسکن
و آرامبخش و تزريقات موضعي درمان کنيم.
يادم نميرود که از ايشان
عذرخواهي کردم که ببخشيد دردتان ميآيد. دکتر چمران گفت: «شما کارتان را
بکنيد و من مشغول کار خودم هستم.» کاري که دکتر چمران ميکرد دعا بود. يا
در روزي که شهرستان اهواز بمباران شد، خيلي از بيماران را به بيمارستان
گلستان دانشگاه اهواز آوردند. در اين موقعيت عجيب و فراموشنشدني پرستاران و
پزشکان وقتي ديدند که نصف صورت يک دختر زيبا از بين رفته و يا شکم زن
بارداري که با اصابت خمپاره پاره شده از شدت درد گريستند. در اينجا من گفتم
که با گريه کردن کاري درست نميشود.
بلند شويد! ما متوجه شديم که براي
امنيت جان بيماران بايد پروتکل داشت و بايستي بيماران را دستهبندي کرد و
بايد در زمان تجمع بيماران پروتکل درمان جراحات در تعداد انبوه داشت. اين
پروتکل براي حفظ جان همگاني بيماران و حادثهديدگان را مقايسه کنيد با
حادثه منا که هموطنان ما و خيلي از مسلمانهاي جهان در آنجا دچار حادثه
دردناکي شدند. در آنجا بدون توجه به علم، بدون برنامه و بيکفايتي به حقوق
بيماران و حادثه ديدهگان توجه نشد و آمار کشته شدگان اين را نشان ميدهد.سپیدمنوچهر دوايي
پزشک داوطلب در جبهه