به گزارش شفا آنلاین،اين بررسي نشان داده زناني که مقادير بالايي از اين ترکيبات موسوم به ليگنان‌ها را مصرف مي‌کنند در مقايسه با ساير زناني که از اين ترکيبات استفاده نمي‌کنند، تمايل بيشتري به کاهش وزن و تمايل کمتري به افزايش وزن مجدد دارند.
پژوهشگران مي گويند اين يافته‌ها مقدماتي و ابتدايي بوده و تحقيقات بيشتري براي تأييد اين نتايج در جمعيت‌هاي بزرگ‌تر مورد نياز است. با اين وجود پژوهشگراني از دانشکده بهداشت دانشگاه هاروارد در مجله اپيدميولوژي متذکر شده‌اند که آنها اين موضوع که ترکيبات ليگنان ممکن است به‌طور بالقوه موجب کاهش وزن شوند را مورد حمايت قرار مي‌دهند.
مطالعات
قبلي در حيوانات نشان داده که ليگنان‌ها ممکن است در تنظيم وزن نقش داشته
باشند. دانه‌هاي کنجد و کتان غني از ليگنان هستند اما اين ترکيبات به مقدار
کمتر در ساير غذاهاي گياهي نظير غلات سبوس دار، مغزهاي خوراکي، ميوه‌ها و
سبزيجات، قهوه و چاي نيز يافت مي‌شوند.
در
يک بررسي جديد پژوهشگران اطلاعات به‌دست آمده از 1000 زن را که در شروع
بررسي از آنها، نمونه ادرار گرفته شده و سپس براي 10 سال تحت پيگيري قرار
گرفته بودند را مورد تجزيه و تحليل قرار دادند. نمونه‌هاي ادرار جهت وجود
دو ترکيب انترديول و انترولاکتون که به‌وسيله باکتري‌هاي موجود در نتيجه
تجزيه ليگنان موجود در غذا توليد مي‌شوند، مورد آناليز قرار گرفتند.
در شروع مطالعه زناني با مقادير بالايي از اين ترکيبات در ادرارشان کمترين شاخص توده بدني (BMI)
را داشتند. براي مثال در ميان زناني با مقادير بالاي انترولاکتون، ميانگين
شاخص توده بدني 6/24 و در مقايسه با آنها زناني با مقادير پايين
انترولاکتون، شاخص توده بدني حدود 5/27 داشتند. علاوه بر اين مقادير کمتر
ليگنان‌ها در طي زمان، با کاهش وزن مرتبط بوده است. اين بررسي نشان داده
است زناني با مقادير بالاتر انتروديول نسبت به افرادي با مقادير کم اين
ماده در ادرارشان، سالانه حدود 270 گرم افزايش وزن کمتري داشتند.
پژوهشگران
مي‌گويند اطلاعات ما نشان مي‌دهد که دفع ادراري بيشتر ليگنان‌ها به خصوص
انتروديول با روند افزايش وزني به نسبت کندتري همراه است. دقيقاً مشخص نيست
که اين ليگنان ها چگونه ممکن است در مورد ممانعت از افزايش وزن عمل کنند،
اما ليگنان از نظر ساختاري شبيه هورمون استروژن بوده و ممکن است قادر باشند
با اتصال به گيرنده‌هاي استروژن بر روي وزن بدن تأثير بگذارند.
پژوهشگران
متذکر شده‌اند که اين مطالعه ميزان ليگنان‌ها را در ادرار در يک نقطه
زماني مورد سنجش قرار داده و مطالعات بعدي بايستي ميزان ليگنان‌ها را،
بيشتر از يک‌بار مورد بررسي قرار دهند. علاوه بر اين آنها معتقدند چون اين
مطالعه تنها زناني که عمدتاً از اقوام اروپايي بودند را در برگرفته بود،
مطالعات بيشتر براي اطمينان از به‌کار گيري اين نتايج در مردان و افرادي از
ساير اقوام مورد نياز است.
ليگنان‌ها
ترکيبات گياهي غيرفنولي بدون کالري غيرمغذي هستند که در بيشترين غلظت در
بذر کتان و کنجد و به ميزان کمتر در ساير غلات (مانند چاودار، گندم، جوي دو
سر)، ساير بذرها، ميوه‌ها و سبزي‌ها وجود دارند و جزو فيبرهاي غذايي شمرده
مي‌شوند.
انتروليگان‌ها
(که گاهي به آنها ليگنان‌هاي پستانداران هم مي‌گويند)، متابوليت‌هاي
ليگنان‌هاي غذايي هستند که به‌وسيله باکتري‌هاي روده انسان توليد مي‌شوند.
اين ترکيبات را مي‌تواد در پلاسما و ادرار انسان پيدا کرد. انتروليگنان‌هاي
با داشتن خواص استروژني ضعيفي، اثر آنتي‌اکسيدان قوي و ساير خواص
بيوشيميايي بالقوه مي‌توانند اثرات عمده‌اي در پيشگيري از بيماري‌هاي
قلبي-عروقي و ساير بيماري‌هاي مزمن داشته باشند.
يک بررسي کوهورت آينده‌نگر بر روي 1889 مرد فنلاندي که براي 12 سال پيگيري شدند، نشان داد که افرادي که بيشترين ميزان سرمي انتروليگنان را دارند، نسبت به افرادي که کمترين ميزان سرمي اين ماده را دارند، به‌طور قابل‌توجهي با احتمال کمتري دچار بيماري کورونري قلب و ساير بيماري‌هاي قلبي-عروقي شده‌اند. ليگنان‌ها ممکن است خواص ضدسرطان هم داشته باشند.
بررسي‌هاي همه‌گيرشناختي نشان داده است که مصرف ليگنان‌ها، با کاهش خطر سرطان پستان همراهي دارند. بررسي‌هاي تجربي نيز نشان‌دهنده فعاليت ضدسرطان‌زايي آنها در مدل‌هاي تجربي سرطان پستان است.
