به كودكان احترام بگذاريد
احترام به دیگران، یکی از عوامل مهم در جذب و اطاعت آنهاست و این مسئله دربارۀ کودکان بیشتر صادق است. اگر پدر و مادری به فرزند خود احترام بگذارند، در تربیت او موفقترند. چون کودکان دراینصورت بهتر به سخنان و نصایح والدین خود گوش میدهند؛ اگر به شخصیت آنها بیاحترامی یا توهین شود، این رفتار دشمنی و کینۀ آنها را به همراه خواهد داشت.
در روانشناسی همه رفتارهای انسان یک معنی و توجیه دارد و آنهم فرار از حقارت است. بنابراین اکرام کردن و بزرگ دانستن، همه تربیت خواهد بود. اکرام کردن همان رفتاری است که به موجب آن احساس بزرگ و محترم بودن در فرد پدید میآید و در او باور خوبی نسبت به خودش ایجاد میشود و محصولات شیرینی چون عزت و اعتماد به نفس به بار میآورد.
حال اگر میخواهید فرزند خود را بسيار متشخص و با اعتماد به نفس بار بياوريد کاملا جدی و مثل یک انسان بزرگ و محترم با او رفتار کنید. بهطور مثال وقتی وارد خانه میشوید همانگونه که با همسرتان سلام و احوالپرسی میکنید با کودکتان هم احوالپرسی کنید. وقتی نام او را صدا میزنید اسمش را کامل و محترمانه صدا بزنید. حتی وقتی که قصد تنبیه یا دعوا کردن او را دارید از هر گونه اقدامی که موجب تحقیر و خجالت کشیدن او شود خودداری کنید. تنبیه بدنی به شدت موجب تحقیر انسان میشود .در اغلب موارد آنچه موجب گریه کودک میشود درد حاصل از تنبیه نیست بلکه درد حاصل از حقارت است. بنابراين هرگز رفتاري از خود بروز ندهيد كه موجب تحقير او شود.
فرزندان والدینی که به کودک خود بیاحترامی نمیکنند، اعتماد به نفس بیشتری دارند. بنابراين هرگز كودك خود را با ديگران مقايسه نكنيد. هميشه سعي كنيد فرزندان خود را همانگونه كه هستند، يعني با نقاط قوت و ضعفي كه دارند، بپذيريد. همواره آنان را در ارتقای نقاط قوت و اصلاح نقاط منفی حمایت کنید. اين يكي از بهترين شيوههاي احترام گذاشتن به آنهاست.
دين ما، توجه به نيازهاي معنوي و تأمين احتياجات رواني كودك را به طرز ظريفي پيش بيني كرده است. از اين روست كه تكريم و رعايت احترام كودك به عنوان يك حق مسلم بر عهدۀ والدين و ديگران، مورد تأكيد قرار گرفته است. زيرا كه دورۀ كودكي مهمترين دورۀ زندگي انسان و دورۀ شكل پذيري و اثر پذيري اوست. هر چه در كودكي در قالب انسان ريخته ميشود شخصيت فرداي او را ميسازد.
پیامها و نتایج اكرام كودكان
احترام به کودک یکی از عوامل مهم در رشد شخصیت کودک است که او را فردی باشخصیت، مسئولیت پذیر، دارای اعتماد به نفس قوی و خلاق میگرداند، تصور مثبتی از خویشتن پیدا میکند و روح شرافت و بزرگواری را در کودک پرورش میدهد.
یکی از علل اساسی اختلالات رفتاری کودکان، فقدان محبت و احترام کافی از ناحیه والدین است.
پیامبر اکرم (ص) عملاً احترام زیادی برای کودکان و نوجوانان قایل بودند. رفتارها، عملکرد و شیوههای برخورد ایشان با کودکان و نوجوانان بهترین الگوی رفتاری برای خانوادههاست. اگر مردم به شیوه ایشان در برخورد با کودکان و نوجوانان عمل كنند، از بسیاری اختلالات و مشکلات روحی و روانی کودکان و نوجوانان پیشگیری خواهد شد.
شیوههای عملی تکریم کودکان و نوجوانان مانند سلام کردن، همبازی شدن، همصحبت شدن و … راهنمای خوبی برای همه والدین است.