تحویل کشتی مهرورزی کمک‌های بشردوستانه ایران به سومالی در آبان سال 90
وی درباره برخی ملاحظات امنیتی برای جلوگیری از هرگونه واکنش احتمالی توسط آل سعود و کشورهای ائتلاف بر علیه یمن ادامه داد: اگر بنده مدیریت کشتی را برعهده داشتم مستقیم به سمت بندر یمن پیش می‌رفتم، چون ما چنین تجربه ای را در کمک رسانی به سومالی داشتیم، باور کنید شرایط پایتخت سومالی (موگادیشو) بسیار بدتر از شرایط کنونی یمن بود زیرا آنها هم در حال جنگ بودند و وقتی ما در خاک سومالی پا گذاشتیم نخستین ایرانی‌هایی بودیم که پس از 30 سال وارد خاک سومالی شده بودیم.
رئیس اسبق سازمان امداد و نجات ایران درباره خطرات ارسال کمک به کشورهای گرفتاری مانند یمن نیز عنوان کرد: کسانی که انتقاد می کنند که امکان هر گونه خطرجانی در چنین ماموریت های داردآ آیا فراموش کردند که یک ایرانی مسلمان وقتی به چنین ماموریت‌های اعزام می‌شود باید به شهادت نیز اعتقاد داشته باشد، مسلماً چنین ماموریت‌های خطر مرگ و در جایگاه بالاتر شهادت را به همراه دارد، ولی اگر هرگونه حمله ای از سوی آل سعود و گروه ائتلاف به کشتی "نجات" صورت می‌گرفت به مانند حمله اسرائیل به کشتی "ماری مرمره" (حمله اسرائیل به کاروان آزادی در تاریخ 31 مه 2010 توسط کماندوهای واحد شایتت 13 ارتش اسرائیل) آبروی این کشور ظالم به همراه هم‌پیمانانش در تاریخ کمک رسانی بشردوستانه می‌رفت زیرا حمله به محموله‌های امدادی در سراسر جهان عواقب بسیار سنگین حقوق بشری دارد.
پهلوگیری کشتی ایرانی در بندر موگادیشو پایتخت سومالی و تخلیه 5 هزار تُن محموله بشردوستانه برای مردم نیازمند سومالی
مظفر در ادامه با تایید تمام مشکلاتی که می‌توانست پیش روی خدمه و محموله کشتی "نجات" باشد، عنوان کرد: بنده اراده‌ای در تخلیه محموله در بندر یمن از طرف مدیریت کشتی "نجات" ندیدم، مثالی برایتان بزنم، در زمانی که ما می‌خواستیم به سومالی کمک کنیم سازمان ملل در رنکینگ خاص خودش اعلام کرد که سومالی ناامن و خطرناک‌ترین کشور دنیا است، در آن زمان بنده رئیس سازمان امداد و نجات بودم و مسئولان هلال احمر از جمله معاون امور بین الملل و حقوق بشردوستانه این جمعیت به بنده عنوان کرد رفتن به سومالی با مسئولیت خودت و هیچ کس حتی وزارت امور خارجه این مسئولیت را نمی‌پذیرد، چون حتی سفیر هم در سومالی نداشتیم.
مظفر ادامه داد: شما خودتان که با بنده در حال این مصاحبه هستید در این سفر حضور داشتید و مشاهده کردید که فرودگاه پایتخت سومالی بمباران شده بود و دقیقاً هواپیمایی سازمان ملل را در باند فرودگاه نیز منفجر کرده بودند بنابراین با وجود اینکه هیچ مسئولی در آن موقع از سفر ما به سومالی دفاع نکرد ولی خودمان این مسئولیت را پذیرفتیم و بعد از 30 سال ایرانیان پا به سومالی گذاشتند، سومالی که هیچ امنیتی نداشت، حتی وقتی در جای راه می‌رفتی نارنجک در جیب شما می‌گذاشتند یا حمله انتحاری می‌کردند و در نهایت با گلوله‌های بی هدف مورد شلیک قرار می‌گرفتیم.
شرایط اسف‌بار زندگی مردم سومالی و حضور شبه نظامیان در موگادیشو
رئیس اسبق سازمان امداد و نجات تصریح کرد: ما با وجود تمام شرایط وخیم سومالی و با مسئولیت خودمان برای کمک به مردم سومالی به این کشور رفتیم درحالیکه این کشور کاملاً ناامن بود و در حال جنگ با گروه الشباب شاخه جوانان القاعده بود و به صورت نیابتی از طریق کنیا با آمریکا نیز در حال جنگ بود، و از طرفی دیگر هم دزدان دریایی سومالی را نیز پیش روی خودمان داشتیم زیرا باید محموله 5 هزار تُنی را در بندر سومالی و از بدترین مسیر دریایی که محل تجمع دزدان دریایی سومالی بود می‌رساندیم، بنابراین وقتی گروه امدادی ایران وارد سومالی شد تقریباً اکثر کشورهای دنیا از جمله ترکیه نیز به خود این جرات را دادند تا نیروهای امدادی خود را به سومالی بفرستند و به نوعی با ورود نیروهای امدادی ایران به سومالی بسیاری از مشکلات این کشور هم برطرف شد.
مظفر با ابراز تاسف از عدم تخلیه محموله بشردوستانه هلال احمر ایران در بنادر یمن که می‌توانست فرصتی بسیار مطلوب برای مردم مظلوم یمن باشد، خاطرنشان کرد: پیشنهاد می‌کنم براساس تجارب امدادی در چنین مواقعی یک تیم 4 نفره شامل پزشک، امدادگر، مترجم و یک فعال رسانه ای به صورت نامحسوس به این مناطق اعزام شوند تا بتوانند با محلی‌ها و بومی‌های آن منطقه ارتباط برقرار کنند، مثلاً در تجربه ای که در سومالی داشتیم ما توانستیم یک فرد بومی در این کشور پیدا کنیم که حتی توانست ملاقات تیم اعزامی ایران را با اکثر وزرا و حتی رئیس جمهور سومالی را برقرار کند در حالیکه اصلاً ما در سومالی سفیری نداشتیم.
تسنیم
