به گزارش شفا آنلاين،بچه که بزرگ تر باشد اهل بهانه گرفتن است و مادر را بیشتر می خواهد، اما باز هم به یکی از بستگان سپرده می شود تا مادر به کارهایش برسد، فامیلی هم اگر همکاری نکند بچه راهی مهدکودک می شود با همان دغدغه دوری مادر و کودک از هم.
مادران شاغل زیاد زحمت می کشند و با یک دست شغل را و با دست دیگر زندگی را می چسبند در حالی که زیر این دو فشار، نرم نرمک تحلیل می روند. اغلب مادران شاغل پریشانند، کودکانشان را که به خانواده می سپارند حس مزاحمت می کنند و به مهدکودک هم که می فرستندش مدام دو دوتا چهارتا می کنند و به صرفه بودن یا نبودن این کار فکر می کنند.
اما اگر در محیط های کاری به این نیاز توجه می شد نه زن ها و نه بچه ها این همه سختی نمی کشیدند. مهدکودک نیاز هر فضای کاری است که زنان در آن مشغولند. بودن مادر و فرزند در یک محیط به هر دو آرامش می دهد و این امنیت خاطر، یکی را در کارش موفق و دیگری را عضوی از نسلی با آرامش اعصاب می کند.
حالا گفته می شود دولت قصد دارد روی این نقیصه دست بگذارد و تاسیس مهدکودک ها (مراکز نگهداری فرزندان زنان شاغل) در ادارات را در کمیسیون اجتماعی تصویب کند. اگر این اتفاق که راوی اش معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری است، عملی شود تحولی در زندگی زنان شاغل بخش دولتی و فرزندانشان رخ می دهد که ضامن بهداشت روانی آنها خواهد بود.
اما اگر چنین شود باز هم زنان بخش خصوصی از این مزیت محروم می مانند، چون دولت تاکنون نتوانسته مصوبه ای داشته باشد که زنان هر دو بخش دولتی و خصوصی را در بر بگیرد و البته نیز نتوانسته بخش خصوصی را با مشوق های دندان گیر به برداشتن گام های رفاهی برای زنان ترغیب کند.
وجود مهدکودک در محیط های کاری، اما ضروری است، کارمند بخش خصوصی و دولتی هم نمی شناسد، چون موضوع به تسهیل فرزندآوری مربوط می شود که در زمره سیاست های مهم کشور است.
جام جم آنلاین
