بانمک‌ترین رستوران ایران کجاست؟

کاربرد زباله های فلزی برای ساخت و تهیه میز و صندلی نیز از دیگر امتیازات این رستوران بوده که گام دیگری در جهت حفظ محیط زیست است.

این معماری منحصربه فرد که توانست دو جایزه معماری سال 91 و طراحی داخلی ایران در این سال را از آن خود کند، چندی پیش خبرنگاران آسوشیتدپرس را نیز به شیراز کشاند تا گزارشی تصویری از سازه ای که نظیرش در جهان وجود ندارد، تهیه کنند.

آن طور که فخرپور، مالک و مدیر این رستوران به جام جم می گوید، می خواسته رستورانی کاملا متفاوت و خاص داشته باشد که در شهر گردشگرپذیر شیراز سرآمد باشد و مشتریان زیادی را اعم از گردشگران داخلی و خارجی به سوی خود جذب کند، به همین دلیل از یکی از طراحان برجسته شیرازی می خواهد که کار طراحی و ساخت چنین سازه ای را در مکانی که به همین مناسبت خریداری کرده است، به عهده بگیرد.

کار به علیرضا امتیاز، طراح جوان شیرازی، شاگرد استاد تناولی سپرده می شود و او که از ذهن خلاق و طبیعت دوستی برخوردار است، همراه همکار خود ساغر خاکدان دلیر تصمیم به ساخت بنایی نمکی می گیرد تا علاوه بر لحاظ کردن ویژگی هایی همچون زیبایی، پاکی و متفاوت بودن از خاصیت آلایندگی این عنصر نیز برای تمیز کردن هوای فضا و آرامش بخشی به مشتریان استفاده کند.

امتیاز دراین باره می گوید: رستوران در یک منطقه نیمه مسکونی شهر شیراز که از نظر تجاری نیز بدنه قوی ندارد، واقع شده است و پیش از این نیز سه فست فود در همین مکان راه اندازی و به دلیل نبود مشتری تعطیل شده بود، شاید به همین دلیل بود که مالک جدید این مکان، از ما خواست سازه ای نو و متفاوت برایش طراحی کنیم که بتواند مشتریان بیشتری را جذب کند بنابراین ما نیز درصدد برآمدیم سازه ای طراحی کنیم که از یک سو پا را از مرزهای محلی و منطقه ای فراتر گذاشته و نمود ملی و جهانی داشته باشد و از سوی دیگر ساخت آن به هزینه چندان زیادی نیاز نداشته باشد. ضمن این که به نوعی معماری خاص بر اساس اصول معماری پایدار و همسو با طبیعت و محیط زیست نیز می اندیشیدیم. در این باره آنچه در وهله اول به ذهن ما خطور کرد، استفاده از عنصر نمک بود، زیرا اولا دریاچه نمکی در حاشیه شهر شیراز وجود دارد که می توانست مصالح مورد نیاز ما را تامین کند و دوم این که با بحث رستوران، غذا و طبیعت همخوانی دارد. در عین حال ویژگی خاصی که نمک دارد این است که یون های کلر و سدیم آزاد می کند که این یون های آزادشده، آلودگی های محیطی را جذب می کند و هرچه هوا تمیزتر باشد، حس آرامش بیشتری به انسان دست می دهد. تحقیقاتی در دانشگاه استنفورد نیز انجام شده و نشان می دهد افرادی که در مکان ها یا معدن های نمکی زندگی می کنند، از نظر جسمی و تنفسی مشکلات کمتری دارند. تمام این موارد ما را بر آن داشت تا رستورانی نمکی طراحی کرده و بسازیم تا مردم بتوانند در آن، هنگام سرو غذا حس خوب و آرامش بیشتری داشته باشند.

او با اشاره به این که برای ایجاد سازه ای مستحکم، نمک را با صمغی که در صنعت آدامس و لاستیک سازی استفاده می شود، مخلوط و ترکیبی چسبنده و قوی تهیه کرده، یادآور می شود که درمجموع حدود 20 نوع نمک در طبیعت وجود دارد، از انواع کریستال ها و سنگ های نمکی گرفته تا انواع نمک طعام که این نمک ها در رنگ های متفاوت آبی، صورتی، سفید و... در طبیعت وجود دارد که ما در کار خود از هفت هشت نوع نمک البته با رنگ های سفید و شفاف استفاده کردیم. استفاده از رنگ سفید از جهاتی برای ما مهم بود؛ اولا هیجان دیگر رنگ ها را نداشت و پاکی و آرامش محض را القا می کرد و دوم این که می توانست به مشتریان، این اطمینان ذهنی را بدهد که غذای رستوران نیز به اندازه خود، فضا پاک، تمیز و بهداشتی است.

خودمان کارگاه و کوره ساختیم

طرح، نهایی و تصویب می شود و از آنجا که هیچ کار مشابهی در این زمینه چه در ایران یا خارج از کشور وجود نداشت، طراح جوان با همکاری خاکدان دلیر، کارگاه کوچکی در مکان رستوران درست کرده و ساخت آزمایشی دیوارهای نمکی را آغاز می کنند. آزمایش جواب می دهد و ساخت رستوران آغاز شده و دیوارها با ترکیب نمکی ایجاد شده بالا می رود. سقف، میز و صندلی ها، توالت، روشویی و حتی لوستر نیز با نمک جان می گیرد. با این حال بخش هایی در یک رستوران وجود دارد که دیگر نمی توان با نمک به آنها شکل داد و باید از مصالحی چون چوب یا فلز در ساخت آنها کمک گرفت؛ امری که مد نظر طراح نیز قرار گرفته است.

امتیاز در تشریح این بخش از کار می گوید: بهترین روش استفاده از آشغال های بازیافت فلزی بود، بنابراین به مدت 9 ماه به جمع آوری قوطی های خالی پپسی و درواقع آشغال های فست فودهای اطراف اقدام کردیم و سپس در کوره ای که خودمان در همان مکان رستوران ساخته بودیم، آنها را ذوب کرده و با آن تمام وسایل و موارد مورد نیاز رستوران از قبیل دستگیره درها، راه پله ها و تعدادی صندلی ساختیم و در رستوران نصب و جانمایی کردیم.

راحتی زیاد هم خوب نیست

تنها رستوران نمکی دنیا اوایل سال 91 تکمیل و افتتاح شد و مشتریان زیادی را از داخل و خارج از کشور به سوی خود کشاند؛ مشتریانی که به گفته مالک رستوران روزبه روز به تعداد آنها افزوده می شود. هرچند نارضایتی هایی را هم اکنون می توان میان این مشتریان مشاهده کرد. به گفته آنها دیوارها و درکل فضای داخلی رستوران دیگر همچون گذشته پاک و تمیز و سفید نیست، ضمن این که صندلی های فلزی هم که هیچ روکشی ندارد، کمی آزاردهنده است.

فخرپور، مالک رستوران با تائید شکایت مشتریان از سختی و زمختی صندلی ها می گوید: درصدد هستیم برای راحتی بیشتر مردم صندلی ها را تعویض و از صندلی های راحت تری استفاده کنیم که به این ترتیب بخشی از فضا از حالت خاص بودن در می آید.

جام جم