ام. اس مساوی با فلج شدن نیست

به گزارش شفا آنلاين،دکتر عبدالرضا ناصر مقدسی متخصص مغز و اعصاب در روزنامه ایران نوشت: افرادی بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند که نقش فعال تری در اجتماع دارند و در سنی بسر می‌برند که سن ورود به جامعه و داشتن نقش فعال در سطح جامعه است لذا بیماری‌ام.اس با علائمی که ایجاد می‌کند می‌تواند میزان فعالیت و نقش فعال آنان را در جامعه کمرنگ کند.به هر صورت بیماری‌ام.اس می‌تواند موجب ایجاد خستگی واختلال حرکت شود که همه اینها می‌تواند در مورد نحوه حضور فرد در جامعه تأثیر‌گذار باشد.

اما مسأله بسیار مهم عواقب و عوارض بیماری نیست بلکه مشکل بیماران‌ام.اس این است که چقدر فرهنگ پذیرای این بیماران است و چقدر می‌تواند از آنان پشتیبانی کند اگر یک فرهنگ پایه‌های خوبی برای پشتیبانی از بیماران داشته باشد همین ویژگی‌های خوب فرهنگی می‌تواند آن نقص بیولوژیک افراد بیمار را مرتفع کند و بپوشاند.با کمال تأسف تجربه شخصی من به عنوان کسی که به طورمداوم بیماران ام.اس را درمان می‌کند این است که فرهنگ ما نه تنها کارکرد مثبتی را برای پشتیبانی از بیماران ندارد بلکه یک نوع بار منفی را برای آنان ایجاد می‌کند به طوری که در مقابل نقصی که بیماری برای‌شان به وجود می‌آورد بار منفی مشکلات فرهنگی برای‌شان دردناک‌تر است به عنوان مثال: خانم جوانی مبتلا به ام.اس شده و باید خودش را برای ورود به جامعه آماده کند برای کار کردن و ازدواج کردن از هفت خوان رستم بگذرد و مشکلات زیادی را تحمل کند.

متأسفانه در سال‌های اخیر فرهنگ نادرستی در مورد بیماری‌ام.اس ایجاد شده که عملاً باعث شده بیماران در این دو مقوله بسیار مهم دچار مشکل شوند این در حالی است که فرهنگ ما بیماری‌ام.اس را به شکلی نادرست یک بیماری برانداز که باعث ناتوانی کامل فرد می‌شود تلقی می‌کند در حالی که اصلاً چنین چیزی نیست و اگر فرهنگ ما بتواند از فرد پشتیبانی کند بیمار براحتی می‌تواند وارد اجتماع شود و نقش بسیار مؤثر و سازنده‌ای را در اجتماع داشته باشد.بدبختانه بسیاری از مردم بیماری ام- اس را مساوی با فلج شدن و ویلچر نشین شدن می‌دانند درست است که بیماری ‌ام‌.اس مانند هر بیماری دیگر می‌تواند جنبه‌های ناتوان‌کننده داشته باشد اما این گونه نیست هر کسی که مبتلا به ام.اس شود لزوماً و لاجرم ناتوان شود.

اگر فرد مبتلا به ام.اس چارچوب درست درمان را رعایت کند به عنوان مثال دارو‌ها را بموقع مصرف کند، ازنظر روحی و روانی شرایط با ثباتی داشته باشد به خودش دائماً سیگنال‌های مثبت بدهد و مثبت اندیش باشد و ورزش کند اتفاقی برایش نمی‌افتد و می‌تواند زندگی خوب، پرثمر و باروری داشته باشد. ما باید در این زمینه فرهنگ‌سازی کنیم و این مسأله را بپذیرم که نباید اینقدر تلقی بدی از بیماری‌ام.اس داشته باشیم باید به این بیماری نگاه مثبت شود وجامعه به بیماران به صورت افراد مجزا نگاه نکند بلکه آنان را جزئی از خودش بداند و این مسأله خودش بار مثبتی را به بیماران القا می‌کند که به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند و می‌تواند تأثیرات عمیق بیولوژیک روی بیمار بگذارد چون امروزه اثبات شده که در بیماری ام.اس ذهن و بدن در ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر به سر می‌برند و در مسائل ذهنی می‌توانند تأثیرات بسیار فراوان چه مثبت و منفی روی بدن شخص به جا بگذارد جنبه‌ای از این مسائل ذهنی را مسائل فرهنگی به وجود می‌آورد لذا اگر مسائل فرهنگی ما خوب و مثبت باشد می‌تواند تأثیرات بسیار مثبتی را بر بدن شخص بیمار بگذارد





ایران