يك ضرب‌المثل فارسي نيز دراين باره مي‌گويد: "خواري ز طمع خيزد و عزّت ز قناعت"
به گفته وی، حكيم اخلاقي آمريكايي به نام رالف والدو اِمِرسُن مي‌گويد: برده فقط يك آقا دارد اما شخص طماع نسبت به هر فردي كه به او چيزي مي‌دهد برده است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی با بيان اينكه از نظر علوم رفتاری یکی از دلایل طمع فقدان اعتماد بنيادي است خاطرنشان کرد: در دوران شيرخوارگي نيازهاي كودك بايد بي‌قيد و شرط برآورده شود. ازجمله هر زمان كه گرسنه بود مادر به او شير بدهد و يا هرزمان نياز به نوازش داشت مادر او را نوازش كند.
وی ادامه داد: در اين صورت اعتماد بنيادي به وجود مي‌آيد. يعني كودك مي‌انديشد هر زمان به چيزي احتياج داشت در اختيارش خواهد بود بنابراين به اصطلاح نگران نيست و حرص نمي‌زند.
وی تأکید کرد: حال اگر كودكي كه به موقع به او شير نداده‌اند يا مادر به ندرت او را نوازش كرده احساس مي‌كند كه بايد براي داشتن امكانات تلاش كند و پيش خود ذخيره كند. زيرا ممكن است بعدها در اختيار او قرار نگيرد. در نتيجه مي‌كوشد كه تا مي‌تواند بيشتر داشته باشد و باز هم بيشتر.به اميد اينكه از احساس عدم امنيت رها شود.
دکتر فدائی بیان کرد: به اين ترتيب معلوم مي‌شود طمع كاري ربطي به ثروت ندارد بلكه مشكلي در روان فرد است.
به گفته وی حضرت علي(ع) مي‌فرمايد: "ثروتمند كسي نيست كه مال فراوان دارد بلكه كسي است كه در بند آز نباشد."
این روانپزشک، طمع را به عنوان يكی ازصفات نامناسب انسانها دانست و تصریح کرد: در واقع بايد كوشيد اين مشكل از آغاز به وجود نيايد.
وی با اشاره به این که در صورت شكل گيري طمع كاري، تغيير آن مشكل است به شفا آنلاین گفت: به هر حال تشويق رفتارهاي مبتني بر بخشش و نكوهش رفتارهاي طمع كارانه در سطح رسانه‌ها از روش هايي است كه شايد بتواند دگرگوني هايي در فرد پديد بياورد. در حالی که مهم‌ترين اقدام از طريق مشاوره و روان درماني است كه در صورت وجود انگيزه در فرد امکان دارد به نتايجي منتهي شود.
