شفا آنلاین -کم‌خوابي‌هاي شديد و طولاني‌مدت اگر درمان نشود موجب افزايش اختلالات روانپزشکي به ويژه افسردگي و اضطراب مي‌شود. کم‌خوابي تحمل‌پذيري فرد را کاهش داده، وي را پرخاشگر و عصبي مي‌کند، به حدي که به رفتارهاي ناگهاني مانند خودزني و خودکشي دست مي‌زند
تنهايي، طلاق، اختلالات روانپزشکي و سابقه خانوادگي خودکشي، از عواملي هستند که ريسک خودکشي را در افراد افزايش مي‌دهد. کم‌خوابي خود به تنهايي محصول يک اختلال نيست بلکه از علايم بروز اختلالات روانپزشکي نظير افسردگي و اضطراب در افراد است. فردي که به علت کم‌خوابي به روانپزشک مراجعه مي‌کند از او در مورد عوامل کم‌خوابي پرسيده مي‌شود.
بي‌خوابي خود به تنهايي از عوامل خودکشي به شمار نمي‌رود بلکه همراهي با عوامل ديگر نظير مشکلات خانوادگي يا تنهايي و اختلالات روانپزشکي منجر به خودکشي در افراد مي‌شود.
بروز بي‌خوابي در افراد به صورت مزمن يا حاد است، به عنوان نمونه فردي که به علت مشکلات خانوادگي يا کاري دچار بي‌خوابي کوتاه مدت شده اقدام به خودکشي نمي‌کند اما در صورت ابتلا به کم‌خوابي‌هاي مزمن يا طولاني مدت از تحمل‌پذيري وي کاسته شده، اين امر او را بيشتر در معرض خطر افکار مربوط به خودکشي يا خودزني قرار مي‌دهد.
کم‌خوابي‌هاي شديد و طولاني‌مدت در صورتی که درمان نشود موجب افزايش اختلالات روانپزشکي به ویژه افسردگي و اضطراب شده، تحمل‌پذيري فرد را کاهش داده، وي را پرخاشگر و عصبي مي‌کند به حدي که به رفتارهاي ناگهاني نظير خودزني و خودکشي دست مي‌زند.
خطر خودکشي در افراد مبتلا به کم‌خوابي‌هاي طولاني مدت و شديد که به طور معمول با اضطراب و افسردگي همراه است بسيار زياد است. افراد مشغول به کارهاي شيفتي به علت کم‌خوابي و افسردگي متعاقب آن، اضطراب و کاهش تحمل‌پذيري ناشي از محروميت خواب بيشتر در معرض خطر خودکشي هستند، در صورت عدم جبران کم‌خوابي، ورزش و خواب مناسب، امکان بروز اختلالات روانپزشکي افزايش يافته، تشديد اين عوامل موجب اقدام به خودکشي مي‌شود
دکتر حامد محمدي کنگراني
روانپزشك
.
نظرشما
آخرین اخبار