این گفته‌ی دکتر علی قنبری مطلق، متخصص رادیوانکولوژی، در راستای علت‌یابی فوت بیماران مبتلا به سرطان در صف انتظار است. او می‌گوید: «زیرساخت و نیروی انسانی جایی به هم مرتبط می‌شود. اگر مرکز جامع سرطان به منظور کنترل و مدیریت بحران سرطان در کشور تعریف شده، به‌خاطر قشنگی اسمش نیست؛ برای آن است که تخصص‌های مختلف کنار همدیگر قرار بگیرند و تصمیم‌گیری توسط یک تیم صورت گیرد تا جایگزین‌های متفاوتی برای تشخیص و درمان سرطان داشته باشیم. لزوماً یکی بر دیگری برتری ندارد. دانش بشری به راهکارهای جایگزین متفاوتی رسیده است. امکانات و تجهیزات ما هم متفاوت است که ممکن است در آن مرکز داشته باشیم و به سمت درمان جایگزین برویم. مشکلات زیرساخت یکی از دلایل عمده کمبود درمان است و همچنین کمبود نیروی انسانی متخصص و عدم توزیع آنها نیز عامل اصلی لیست‌های طولانی انتظار است. همه اینها مانند کلاف است ولی سردرگم نیست و کاملاً مشخص است باید چه چیزی اصلاح شود.»
او اضافه می‌کند: «ایران طی سال‌های اخیر از بانک جهانی بودجه‌ای دریافت کرده که می‌تواند زیرساخت‌های پیشگیری از سرطان را به‌خوبی توسعه دهد، اما یا اراده‌ای وجود ندارد یا به‌هر دلیلی نمی‌خواهند طبق برنامه عمل شود. اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد، زیرساخت‌ها هرگز توسعه نمی‌یابند و ما همچنان شاهد مرگ رفتن بیمارانی هستیم در صف انتظار جراحی و درمان، جان خود را از دست می‌دهند.»
