داستان نایاب شدن شیرخشک
داستان از اینجا آغاز
میشود که در یکی دو سال اخیر در نیمه دوم سال بهصورت ناگهانی و عجیبی،
داروخانههای کشور، از شیرخشکهای محبوب و با کیفیت مطلوب خالی میشد و
خانواده ایرانی شهر را برای پیدا کردن این ماده غذایی حیاتی برای نوزاد خود
زیر پا میگذاشت. داستان به همین جا ختم نشد و حتی قفل این مرحله را نیز
باز کرد که بسیاری از مردم برای تامین غذای اصلی کودک خود به داروخانههای
شهرهای دیگر پناه میبردند و یا خانواده به خانواده از طریق برنامه دیوار،
اقدام به تبادل و یا خرید و فروش شیرخشک میکردند.
کمبود بهرغم رشد 50 درصدی واردات!
کمبود
شیرخشک درحالی رقم میخورد که به گفته رئیس انجمن صنفی شیرخشک ایران، پاییز
سال گذشته بیشترین میزان کمبود این ماده مغذی نسبت به سالهای اخیر را
شاهد بودیم و درنهایت با توافق تولیدکنندهها و سازمان غذا و دارو، توزیع
این ماده غذایی حیاتی بهصورت سهمیهای بین مردم صورت گرفت. همین عامل
بهانهای شد تا با اعلام کمبود شیرخشک در سراسر کشور و عدم مطابقت تولید با
تقاضا، میزان واردات آن افزایش بیابد و درنهایت، پاییز 1402 یک رکورد 77
درصدی برای واردات شیرخشک نوزادان ثبت شد.
از نظر وزنی نیز واردات این
ماده غذایی حیاتی به نسبت بازه زمانی 8 ساله 1392 تا 1400 سه برابر شده
است. همچنین براساس آمارهای وزارت جهادکشاورزی و گمرک ایران، در سال 1402
واردات شیرخشک سایر نزدیک به 10 هزار تن به ارزش بیش از 94 میلیون دلار
بوده که نسبت به مدت مشابه سال 1401 به لحاظ وزنی رشد 50 درصدی و به لحاظ
ارزشی نیز رشد 76 درصدی داشته است.
تولید شیرخشک در داخل 2 برابر نیاز مردم است
با
این حال گویا گزارشها حاکی از آن است که این روش نیز تا حدودی پاسخگوی
میزان تقاضای مردم نبوده و با اینکه به گفته تولیدکنندگان، تولید شیرخشک
نیز در داخل دو برابر نیاز مردم است؛ مردم در دو سال متوالی با کمبود این
ماده غذایی در داروخانهها مواجه شدند. تولیدکنندگان شیرخشک مدعی هستند
مشکلات مربوط به تامین و تخصیص ارز از سوی بانک مرکزی
باعث شده در دو سال اخیر با کمبود شیرخشک در کشور مواجه شویم اما در سوی
دیگر، بانک مرکزی میگوید به اندازه کافی به واردات شیرخشک ارز تخصیص داده
است. البته در اینجا بر سر اینکه ارز زیاد به واردات شیرخشک داده شده یا
مواد اولیه آن، محل اختلاف است.
گرهی که باید به دست سازمان غذا و دارو باز شود
تولیدکنندگان
شیرخشک مدعی هستند اتفاقات رخ داده در سالهای اخیر در این حوزه نشات
گرفته از سیاستهای نادرستی است که از جانب سازمان غذا و دارو در تولید
شیرخشک اطفال به کار گرفته شده است. اولین ایراد آنها به سیاستهای سازمان
غذا و دارو، موضوع سیاستهای ارزی است.
عدم تخصیص بهموقع و به
مقدارکافی ارز بهمنظور تامین مواد اولیه موجب کاهش موجودی مواد اولیه در
کارخانههای تولیدکننده داخلی و بهدنبال آن کاهش تولید در برخی از
کارخانهها شده است و در ادامه روند عدمتخصیص یا تخصیص دیرهنگام ارز به
تولیدکننده شیرخشک در داخل، باعث گسترش دامنه معضل کمبود شیرخشک شد که
دستاوردی جز روی آوردن به واردات این ماده غذایی مهم نخواهد داشت.