به گزارش شفا آنلاین:این داروها می توانند عوارض جانبی نیز داشته باشند. شما باید مراقب بیماری های مختلف باشید و اقداماتی را برای جلوگیری یا کاهش آنها انجام دهید.
سیستم ایمنی بدن شما انواع مختلفی از گلبول های سفید دارد که با عفونت مبارزه می کنند. HIV درون نوعی به نام سلول های CD4 نفوذ می کند و از خود کپی می کند و ویروس سلول را می کشد.
بدن شما با ساخت سلولهای CD4 بیشتر پاسخ میدهد، اما پس از مدتی، نمیتواند با ویروس همگام شود که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما ضعیف شود. با تجربه کردن این وضعیت بیشتر احتمال دارد بیمار شوید، حتی اگر در معرض میکروب های رایج قرار بگیرید. در این وضعیت عفونت ها طولانی تر، شدیدتر هستند و ممکن است بیشتر عود کنند.
اگر دستورالعملهای پزشک خود را با ART دنبال کنید، HIV از بین میبرد و از آلوده کردن سلولهای CD4 بیشتر و تضعیف سیستم ایمنی شما جلوگیری میکند.
حدود 2 تا 4 هفته پس از ابتلا به HIV، ممکن است احساس کنید که آنفولانزا دارید. این اولین مرحله است که عفونت اولیه یا حاد HIV نامیده می شود. علائم آن نیز عبارتند از:
مرحله بعدی عفونت مزمن نامیده می شود. ممکن است به مدت 10 سال یا بیشتر علائمی نداشته باشید یا فقط علائم خفیف داشته باشید.
بدون درمان، از آنجایی که اچآیوی مدام در بدن شما تکثیر می شود، به مرحله سوم یعنی ایدز می رسید. فردی که مبتلا به اچ آی وی است، زمانی که کمتر از 200 سلول CD4 در هر میلی متر مکعب خون داشته باشد یا زمانی که به چیزی که به آن بیماری تعریف کننده ایدز گفته می شود مبتلا شود، مبتلا به ایدز می شود.
شرایط تعریف کننده ایدز سرطان ها و بیماری های خاصی هستند که عفونت های فرصت طلب نامیده می شوند.
این عفونت ها در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر اتفاق می افتد یا شدیدتر است. برخی از موارد رایج عبارتند از:
برخی از مشکلات چشمی خفیف هستند، اما برخی دیگر می توانند به حدی شدید باشند که باعث کوری شوند. برخی از شایع ترین آنها عفونت هایی هستند که می توانند منجر به خونریزی در شبکیه (بافت پشت چشم) و جدا شدن شبکیه شوند. حدود 7 نفر از هر 10 نفر مبتلا به ایدز درمان نشده، مشکلات مربوط به ایدز را در چشم خود خواهند داشت که معمولاً به دلیل سیتومگالوویروس است.
ممکن است تا زمانی که مشکلات طولانی نشده اند هیچ علامتی نداشته باشید، بنابراین اگر HIV پیشرفته دارید، مهم است که به طور منظم معاینه چشم انجام دهید. اگر بینایی شما تغییر کرد یا موارد زیر را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید:
چندین مورد باعث می شود که شانس شما برای مشکلات قلبی افزایش یابد. از آنجایی که HIV بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد، بدن شما در حالی که سعی می کند با عفونت مبارزه کند، ملتهب می شود. این نوع التهاب با بیماری قلبی مرتبط است.
برخی از داروهایی که برای HIV مصرف می کنید نیز می توانند احتمال ابتلا به بیماری قلبی را بیشتر کنند. آنها می توانند باعث مقاومت به انسولین شوند که احتمال ابتلا به دیابت و مشکلات تجزیه چربی ها را افزایش می دهد. دیابت، به نوبه خود، خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می دهد. ممکن است برای کنترل قند و کلسترول خون به دارو نیاز داشته باشید.
اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. از انواع سبزیجات و میوه ها، غلات کامل و غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 استفاده کنید. گوشت بدون چربی و لبنیات کم چرب را انتخاب کنید. در بیشتر روزهای هفته، مانند پیاده روی سریع، 20 تا 30 دقیقه ورزش کنید.
اگر وزن اضافیدارید، کاهش 5 یا 10 پوندی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
فشار خون بالا و دیابت هر دو مرتبط با HIV هستند و هر دو از علل اصلی بیماری کلیوی هستند. رژیم غذایی سالم و عادات ورزشی که برای قلب شما مفید است به کنترل فشار خون و قند خون شما کمک می کند. این به محافظت از کلیه های شما نیز کمک می کند.
برخی از داروهای HIV می توانند به کلیه های شما آسیب برسانند. اگر قبلاً مشکلات کلیوی دارید، ممکن است پزشک بخواهد از مصرف این داروها اجتناب کند یا اثرات آنها را به دقت تحت نظر داشته باشد.
پزشک شما باید کلیه های شما را به طور منظم چک کند زیرا ممکن است متوجه علائم بیماری کلیوی نشوید.
بیش از نیمی از افراد مبتلا به ایدز علائم گوارشی را گزارش می کنند زیرا ویروس یا عفونت فرصت طلب دیواره های روده آنها را هدف قرار می دهد. اسهال شایع ترین این علائم است. با گذشت زمان، ویروس می تواند نحوه عملکرد دستگاه گوارش و حتی ظاهر آن را تغییر دهد.
برخی از داروهای HIV می توانند به کبد شما آسیب برسانند. بسیاری از افراد مبتلا به HIV نیز نوعی التهاب به نام هپاتیت دارند.
مصرف الکل را محدود کنید و از مواد مخدر استفاده نکنید. ابتلا به دیابت، کلسترول بالا یا تری گلیسیرید و اضافه وزن می تواند منجر به بیماری کبد چرب شود، بنابراین مراقب کربوهیدرات ها، چربی ها و کالری هایی که هر روز می خورید باشید.
در مورد دریافت واکسن هپاتیت A و هپاتیت B با پزشک خود مشورت کنید. هیچ واکسنی علیه هپاتیت C وجود ندارد، اما باید برای آن آزمایش شوید.
برای تشخیص زودهنگام هر گونه مشکل کبدی، به طور منظم آزمایش خون بدهید.
دهان شما ممکن است یکی از اولین جاهایی باشد که متوجه علائم HIV می شوید. مواردی مانند خشکی دهان، عفونت های قارچی، بیماری های لثه، تبخال و آفت می تواند جویدن یا بلع را دردناک کند. اگر آنها خیلی طولانی شوند، ممکن است نتوانید داروهای HIV خود را مصرف کنید یا مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنید.
عادات خوب دندان می تواند به جلوگیری از این مسائل کمک کند، بنابراین به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. برای معاینه به دندانپزشک خود مراجعه کنید و اگر مشکلی دارید به او بگویید. اکثر بیماری های دهان مرتبط با HIV قابل درمان هستند.
افرادی که به این ویروس مبتلا هستند، نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند، زودتر بافت استخوان از دست می دهند. استخوان های شما ممکن است شکننده شوند و راحت تر بشکنند. به خصوص لگن شما ممکن است درد داشته باشد و احساس ضعف کنید.
مواردی که ممکن است باعث این بیماری شوند عبارتند از خود ویروس، التهاب ناشی از آن، داروهایی که برای درمان HIV یا بیماریهای مرتبط با آن (مانند استروئیدها یا آنتی اسیدها) مصرف میکنید و یک سبک زندگی ناسالم. همچنین ممکن است ناشی از کمبود ویتامین D باشد که در افراد مبتلا به HIV شایع است.
برای کمک به حفظ فرم استخوان های خود:
حدود نیمی از افراد مبتلا به ایدز مشکلات عصبی مرتبط با این ویروس دارند. عفونت یا التهاب میتواند به نخاع یا مغز شما آسیب برساند و سلولهای عصبی شما را از کار کردن آنطور که باید باز دارد. برخی از داروها نیز می توانند بر سیستم عصبی شما تأثیر بگذارند.
التهاب در مغز و نخاع می تواند منجر به گیجی و سایر مشکلات فکری و همچنین ضعف، سردرد، تشنج و مشکلات تعادل شود.
زمانی که ایدز بسیار طولانی است، ممکن است دچار زوال عقل شوید و در به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشید.
ابتلا به HIV همچنین می تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. بسیاری از افرادی که با آن زندگی می کنند افسردگی یا اضطراب دارند. متخصصان سلامت روان و گروههای حمایتی میتوانند به شما کمک کنند تا نگرانیهای خود را برطرف کرده و زندگی خود را با HIV مدیریت کنید.
عفونت فرصت طلب سیتومگالوویروس می تواند به اعصاب شما حمله کند و کنترل بازوها و پاها یا مثانه را برای شما سخت کند.
زمانی که افراد مبتلا به ایدز تحت درمان قرار نمیگیرند، معمولاً سوراخهای کوچکی در رشتههای ستون فقرات ایجاد میشود که به آن میلوپاتی واکولار می گویند و باعث ایجاد مشکل در راه رفتن می شود.
اچآیوی یا داروهایی که آن را درمان میکنند نیز میتوانند به اعصاب سراسر بدن آسیب برسانند و باعث نوروپاتی شوند. ممکن است درد، بی حسی، ضعف، سوزش، سفتی یا سوزن سوزن شدن داشته باشید.
درمان ضد رتروویروسی برای درمان HIV می تواند خطر ابتلا به این شرایط یا عوارض را کاهش دهد. اگر دارویی باعث ایجاد مشکلات شده باشد، ممکن است پزشک داروی شما را تغییر دهد.
بسیاری از افراد در مرحله اول عفونت HIV دچار بثورات پوستی می شوند. معمولاً بدون درمان طی چند روز یا چند هفته از بین می رود. با گذشت زمان، تعدادی از موارد ممکن است باعث ایجاد بثورات بیشتری شود. همیشه مهم است که پزشک خود را در مورد بثورات آگاه کنید، زیرا ممکن است نشانه یک مشکل جدی باشد یا یک داروی اچ آی وی ممکن است باعث آن شود.
افرادی که HIV دارند بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های ویروسی هستند. هرپس زوستر، هرپس سیمپلکس و مولوسکوم کونتاژیوزوم می توانند باعث ایجاد بثورات یا تاول شوند.
سارکوم کاپوزی باعث ایجاد ضایعات، لکه ها یا گره هایی می شود که رنگ متفاوتی با پوست شما دارند. گاهی اوقات، شما همچنین می توانید ضایعاتی در اندام های داخلی خود داشته باشید که ممکن است تهدید کننده زندگی باشند.
درمان ضد رتروویروسی به افراد مبتلا به HIV کمک می کند زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشند و خطر انتشار ویروس را در آنها کاهش دهد. این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند که بسیاری از آنها با گذشت زمان از بین می روند. به طور کلی، مزایای آن بیشتر از خطرات است.
انواع مختلفی از داروهای ضد رتروویروسی وجود دارد و پزشک شما ممکن است آنها را به روش های مختلف ترکیب کند. عوارض جانبی می تواند از دارویی به دارو دیگر یا از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
عوارض جانبی رایج این داروها عبارتند از:
در صورت داشتن هر یک از این مشکلات با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند داروی شما را تغییر دهند یا گزینه دیگری برای مقابله با عوارض به شما توصیه کنند.
سلامتی خود را در اولویت قرار دهید. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید و هر گونه تغییر یا علائم جدید را به پزشک اطلاع دهید.