کد خبر: ۲۶۱۸۳۲
تاریخ انتشار: ۰۹:۴۰ - ۳۱ تير ۱۳۹۹ - 2020July 21
زماني‌که صحبت از انگ اجتماعي به ميان مي‌آيد، مردم به دو دليل به يکديگر «انگ» مي‌زنند؛ دليل نخست، عدم آگاهي افراد جامعه نسبت به يک بيماري است و دليل دوم براي تخريب شخصيت و زير سوال بردن کارايي يک فرد است که بيشتر به تهمت شباهت دارد.

شفاآنلاین >اجتماعی>زماني‌که صحبت از انگ اجتماعي به ميان مي‌آيد، مردم به دو دليل به يکديگر «انگ» مي‌زنند؛ دليل نخست، عدم آگاهي افراد جامعه نسبت به يک بيماري است و دليل دوم براي تخريب شخصيت و زير سوال بردن کارايي يک فرد است که بيشتر به تهمت شباهت دارد. در شرايطي که اين روزها موضوع انگ «کرونايي» براي مبتلايان به ويروس کوويد 19 برسر زبان افتاده، بايد به اين نکته اشاره کنيم که مردم در ماه‌هاي اخير با توجه به تناقض در گفته‌هاي مسئولان در رابطه با اين بيماري به يک سردوگرمي اجتماعي رسيده‌اند. از يک‌سو دولت اعلام مي‌کند که مبتلايان به کرونا بهبود مي‌يابند، از سوي ديگر اعلام مي‌کنند که امکان سرايت بيماري بسيار شديد شده و امکان دارد مردم جان‌شان را از دست بدهند. از يک سو دستگاه‌هاي اداري و دولتي نيروهايشان را با تمام ظرفيت به سرکار مي‌فرستند، اما در صورت ابتلاي يک يا چند نفر که امري اجتناب ناپذير است، در صورت ابتلا آنها را به مرخصي مي‌فرستند و بعد از بهبود، محيط کارشان را جدا مي‌کنند و کسي با آنها حتي صحبت نمي‌کند. يک روز پرشکان مي‌گويند که ماسک‌هاي n95 بهترين ابزار براي عدم سرايت کرونا است اما مدتي بعد اعلام مي‌شود که اين ماسک‌هاي سوپاپ دار را استفاده نکنيد، چون راحت‌تر بيماري را به ديگران انتقال مي‌دهد. هنوز بعد از 150 روز از شيوع کرونا در کشور يک برنامه مناسب و راهبردي براي اطلاع رساني درست به مردم ساخته نشده است. يک روز رئيس جمهور خودش ماسک نمي‌زند و به مردم مي‌گويد که ماسک واجب نيست، اما چند وقت بعد دستور استفاده اجباري از ماسک را صادر مي‌کند. آنچه که امروزه در جامعه شاهد آن هستيم در اين سردرگمي اجتماعي، مردم با اين بيماري کنار آمده‌اند و فقط در دستگاه‌هاي اداري، اين انگ اجتماعي وجود دارد. وقتي يک نفر در سيستم اداري به کرونا مبتلا مي‌شود آن را به داخل محيط کار راه نمي‌دهند و مانند بيماران مبتلا به جزام با آن فرد برخورد مي‌کنند، در حالي که امروزه مردم کاري به يکديگر ندارند و مي‌دانند که کرونا درمان مي‌شود. اگر به ياد داشته باشيد، زماني اين انگ اجتماعي در رابطه با بيماران مبتلا به ايدز وجود داشت و مردم و حتي افراد خانواده با فردي که مبتلا به ايدز بود حتي دست نمي‌دانند و با او صحبت نمي‌کردند، چون مي‌ترسيدند که اين بيماري به آنها نيز سرايت کند، اما وقتي مردم آگاهي‌ پيدا کردند که از اين طريق کسي به ايدز مبتلا نمي‌شود، با آن افراد رفت و آمد کردند و او به جامعه بازگشت.


شفاآنلاین را در اینستاگرام هم دنبال کنید


 امروزه نيز مردم به اين نتيجه رسيده‌اند که اگر فردي در خانواده به کرونا مبتلا ‌شود، افراد خانواده و حتي فاميل ديگر فرار نمي‌کنند و به کمکش مي‌روند تا زودتر سلامتي‌اش را به دست آورد. انگ متعلق به زماني است که يک بيماري، دائم در بدن فرد بماند باشد، در حالي که کرونا يک بيماري زودگذر است و درمان مي‌شود. خوشبختانه امروزه مردم با اين بيماري کنار آمده‌اند و فقط در ادارات اين انگ اجتماعي وجود دارد، در صورتي که در مغازه‌ها، خانه‌ها و جامعه مردم با اين بيماري و مبتلايان بهتر برخورد مي‌کنند.

مصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران

آرمان ملی
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: