شفا آنلاين-از 5/1 سالگي که بچه توانايي قاشق دست گرفتن پيدا مي‌کند، بايد اجازه دهيم خودش با دست يا قاشق غذا بخورد و کمکش کنيم تا نهايتا حوالي 3 سالگي در غذا خوردن به استقلال برسد.
به گزارش شفا آنلاين،مادراني که اجازه نمي‌دهند اين روند طي شد، بي‌آنکه بدانند، با رفتاري که از ناخودآگاهشان سرچشمه مي‌گيرد، نگرانند کودکشان مستقل شود و مضطربند مبادا رابطه عاطفي‌اي که با بچه دارند، خدشه‌دار يا کمرنگ شود...
اگر دقت کرده باشيد، معمولا اين مادران بچه را هنگام غذا خوردن هيجاني مي‌کنند يعني با پرت کردن حواس کودک به بازي يا تلويزيون يا احساسي کردن او که به خاطر مامان يا بابا يک لقمه ديگر بخور، تلاش مي‌کنند بچه بي‌آنکه بفهمد، غذا بخورد. ماحصل اين تلاش و رفتار کاملا غلط والدين 2 اتفاق بد تربيتي است؛ اول اينکه کودک مي‌آموزد موقع هيجاني‌شدن يا ناراحتي، خوشحالي و خشم بايد به خوردن پناه ببرد و دوم اينکه از غذا خوردن به‌عنوان ابزار کنترل والدينش استفاده خواهد کرد. او به زودي درمي‌يابد والدين به‌خصوص مادر که در ارتباط مستقيم با غذا دادن است، چقدر ضعيف و ناتوان‌اند و او عجب قدرتي در کنترل مادرش دارد! او مي‌تواند به خاطر چند قاشق غذايي که مي‌خورد، امتيازهاي مختلفي از مادر بگيرد. توصيه مي‌کنم اين روند اشتباه را اصلاح کنيد. هر تغيير رفتاري اگر کودک شما بزرگ‌تر شود، سخت‌تر خواهد شد و امکان دارد چند روز ابتدايي مقاومت کند و غذا نخورد اما بايد پشتکار به خرج دهيد. مي‌خواهم به اين مادران هشدار دهم که وقت آن رسيده نگاهي به رابطه عاطفي با همسرشان بيندازند. بيشتر اين خانم‌ها چون حمايت همسر، خانواده يا ديگر شبکه‌هاي حمايتي را ندارند، تمايلي به از دست دادن اين رابطه با کودک ندارند و دلشان مي‌خواهد هنوز هم مانند 6 ماه اول زندگي کودک که مدام در آغوشش مي‌گرفتند و وقتشان را پر مي‌کرد، قصه ادامه داشته باشد. رابطه عاطفي شما با فرزندتان با مستقل شدن او هرگز خدشه‌دار نخواهد شد. اين جمله را خوب به خاطر بسپاريد و براي مشکل خود دنبال چاره باشيد.
سلامت
اگر دقت کرده باشيد، معمولا اين مادران بچه را هنگام غذا خوردن هيجاني مي‌کنند يعني با پرت کردن حواس کودک به بازي يا تلويزيون يا احساسي کردن او که به خاطر مامان يا بابا يک لقمه ديگر بخور، تلاش مي‌کنند بچه بي‌آنکه بفهمد، غذا بخورد. ماحصل اين تلاش و رفتار کاملا غلط والدين 2 اتفاق بد تربيتي است؛ اول اينکه کودک مي‌آموزد موقع هيجاني‌شدن يا ناراحتي، خوشحالي و خشم بايد به خوردن پناه ببرد و دوم اينکه از غذا خوردن به‌عنوان ابزار کنترل والدينش استفاده خواهد کرد. او به زودي درمي‌يابد والدين به‌خصوص مادر که در ارتباط مستقيم با غذا دادن است، چقدر ضعيف و ناتوان‌اند و او عجب قدرتي در کنترل مادرش دارد! او مي‌تواند به خاطر چند قاشق غذايي که مي‌خورد، امتيازهاي مختلفي از مادر بگيرد. توصيه مي‌کنم اين روند اشتباه را اصلاح کنيد. هر تغيير رفتاري اگر کودک شما بزرگ‌تر شود، سخت‌تر خواهد شد و امکان دارد چند روز ابتدايي مقاومت کند و غذا نخورد اما بايد پشتکار به خرج دهيد. مي‌خواهم به اين مادران هشدار دهم که وقت آن رسيده نگاهي به رابطه عاطفي با همسرشان بيندازند. بيشتر اين خانم‌ها چون حمايت همسر، خانواده يا ديگر شبکه‌هاي حمايتي را ندارند، تمايلي به از دست دادن اين رابطه با کودک ندارند و دلشان مي‌خواهد هنوز هم مانند 6 ماه اول زندگي کودک که مدام در آغوشش مي‌گرفتند و وقتشان را پر مي‌کرد، قصه ادامه داشته باشد. رابطه عاطفي شما با فرزندتان با مستقل شدن او هرگز خدشه‌دار نخواهد شد. اين جمله را خوب به خاطر بسپاريد و براي مشکل خود دنبال چاره باشيد.
سلامت
نظرشما
آخرین اخبار