کرونا با ایجاد تمام مشکلات و مصائبی که برایمان به راه انداخته؛ دارای خوصیاتی است که می‌توان از آن درس‌هایی گرفت
شفاآنلاین>سلامت>بدیهی است همه ما ترجیح می‌دادیم كرونا نیاید و ما هم درسی نگیریم؛ اما حالا كه آمده نگریستن در آیینه‌ای كه او در برابرمان قرار داده بهتر است تا چشم بستن؛
١-معلوم شد كارهای پزشكی و مراقبت از بیماران هم كار مهمی است. بالاخره بخش بسیار كوچكی از آپارتمان‌ها و «مال»های خالی دو طرف اتوبان همت به كار بیماران اختصاص یافت ( این‌که پاركینگ یك پاساژ كه اساساً برای كارهای مهمی مثل خریدوفروش ساخته‌شده تا چه حد برای كارهای حقیری مثل مراقبت از بيماران، امكان تغییر كاربری داشته باشد بحث دیگری است!) سال‌ها بود همه درخواست می‌کردند بخش كوچكی از این ساختمان‌ها به نحوی به كار درمان اختصاص یابد.
آن ساختمان زیبای شبیه مغز (پروژه مشترك شهرداری تهران و مرکز مغز هانوفر ) هم معلوم نیست كی، چگونه و توسط چه كسانی به كار خواهد افتاد؟ در حد شعار و ادعا هم كار درمان جز این یك مورد نمونه‌ای نداشت. آیا ممكن است جدی گرفتن كار درمان بعد از كرونا هم ادامه یابد ؟
٢- معلوم شد وزارت بهداشت ما فقط بر بیمارستان‌های آموزشی اشراف دارد. راهکاری برای به‌كار گیری تمام جامعه پزشكی وجود ندارد. معلوم نیست بودجه‌ای هم برای این كار وجود داشته باشد. بخش مهمی از امكانات پزشكی ما در جریان بحران به كار نیفتاد. قسمت‌های زیادی از بیمارستان‌های خصوصی در این ایام تعطیل است. به كار كرونا كه هیچ به كار غیر كرونا هم نمی‌پردازیم بااین‌همه:
٣- معلوم شد همه پزشكان و مراكز درمانی در همه حال، به كارهای بسیار ضروری مشغول نبوده‌اند. بیماران اورژانس غیر كرونایی البته با اختصاص بیمارستان‌ها ي اموزشي به كرونا به دردسر افتادند،اما تعدادشان در مقایسه با مراجعات متعددی كه به این همه مركز درمانی صورت می‌گرفت قابل‌توجه نبود.
معلوم شد بسیاری از ما در حالت معمول خیلی زیاد و خیلی وقت‌ها بی‌خود دكتر می‌رویم ! اقتصاد سلامت در بسیاری از موارد باکارهای بی‌خود، پلاسبو، دوباره‌کاری، زیبایی و اطمینان بخشی می‌گذشت . گویا برنامه‌ای یا بی‌برنامگی‌ای ما را از كارهای اساسی دور و به كارهای زینتی سوق داده بود.
آیا می‌توان تصور كرد كه بعد از كرونا امكانات به هر طریق مستقیم و غیرمستقیم به مسائل پایه به اورژانس‌ها به مركز مراقبت و توان‌بخشی و تحت نظر قرار گرفتن تمام مردم به پزشك خانواده، اختصاص یابند؟ آیا پزشك خانواده، پزشک عمومی، متخصص داخلی عفونی اطفال جایگاه تاریخی خود در حرفه طب را بازخواهند یافت؟
٤- معلوم شد جلسه و حرف و كنگره و آموزش بدون بازخورد نتایج آن ، نه‌تنها مفید نیست بلكه حتی می‌تواند خطرناك هم باشد . به‌خصوص اگر در بحران كرونا فاصله‌ها رعایت نشوند و بخصوص اگر مسئولین تنها برای تصمیم‌گیری به جلسات بروند و نه برای دفاع از تصمیمات یا بررسی نتایج و اصلاح شیوه‌ها!
اما در آیینه كرونا یک‌چیز مهم دیگر هم پیدا شد؛
-جعبه هزاران ای میل باز نشده را می‌توان یك روز تمام كرد.
-کتاب‌هایی كه در طاقچه حسرت ردیف شده‌اند را می‌توان یك روز خواند
-و از همه مهم‌تر اینكه؛ خانه چه جای خوبی است و چقدر جاهای نامكشوف دارد؟! از همه این‌ها مهم‌تر باغ درون؛ با درخت خاطرات، صندوقچه آلبوم‌ها، با گل‌هایی که بعضی شکفت و بعضی غنچه‌نشده پژمرد، با درختانی سرسبز و البته نهال‌هایی سوخته. چه باغ باصفایی است؟!
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار