توانايي سخن گفتن کودک مهارتي است که بايد به آن آموخته شود چراکه بخش مهمي از رشد جسمي و عقلي، محرک‌هاي محيطي و اندامي او بستگي به رشد گفتاري کودک دارد و چنانچه والدين زمينه براي يادگيري زبان فرزند خود را مهيا نکنند، در اصل مانع رشد کلامي و در مراحل بعدي حتي رشد جسمي آن شده‌اند
شفاآنلاین>سلامت>مرحله رشد و يادگيري کلامي از پيچيده‌ترين مراحل رشد کودک و تسلط آن بر زبان است، چراکه کودک از اين طريق، سخن گفتن با جهان پيرامون را برقرار و نيازهاي خود را به انحاي مختلف بيان ميکند.
رشد کلامي و آموزش زبان به خردسالان اين امکان را مي‌دهد تا خواسته‌هايش را بيان کند و احساس و هيجان دروني خود را با والدين و ديگران در ميان گذارد، زبان به سخن گشودن کودک نوعي رفتار است که آن را به ارتباط‌گيري با ديگران يا اجتماعي شدن سوق مي‌دهد و از طرفي هرگونه ايجاد مشکل و يا عدم آشنايي با زبان کودک مي‌تواند رشد و نمو طبيعي آن را از فرآيند زندگي جمعي محروم کند.
توانايي سخن گفتن کودک مهارتي است که بايد به آن آموخته شود چراکه بخش مهمي از رشد جسمي و عقلي، محرک‌هاي محيطي و اندامي او بستگي به رشد گفتاري کودک دارد و چنانچه والدين زمينه براي يادگيري زبان فرزند خود را مهيا نکنند، در اصل مانع رشد کلامي و در مراحل بعدي حتي رشد جسمي آن شده‌اند.
کودک بعد از به دنيا آمدن در 6 ماهه نخست، تنها صداهاي نامفهوم اطرافيان را بدون آنکه چهره واقعي کسي را ببيند، مي‌شنود و به مرور بعد از اين زمان و به‌همراه تشخيص چهره به‌طور طبيعي آمادگي براي تقليد کلمات را تا يک سالگي آغاز ميکند.
والدين توجه داشته باشند طي اين مدت کودک با شنوايي و بيان شنيده‌ها در واقع دو حس گويايي و شنوايي را به يکديگر ربط داده، تلاش ميکند شنيده‌ها را به‌ويژه سخنان نزديکان را به‌طرز ماهرانه‌اي بيان کند.
کودک سعي ميکند با گوش دادن به صداها، آنها را تقليد کند و سپس به تکرار واژه‌ها و ايجاد زمزمه‌هاي نامفهومي روي آورد.
خانواده‌هاي داراي فرزند خردسال بايد بدانند زبان وسيله‌اي براي ارتباط برقرارکردن و دوست شدن، سازگاري با محيط، تفکر و درک بهتر، مهارت‌هاي ذهني و در نهايت وسيله‌اي براي کسب علم و گسترش تجربه‌هاست از اين‌رو هرچه بيشتر بتوان زمينه تحصيل مهارت هاي کلامي فرزندان را فراهم کرد، در مراحل بعدي کودک با مشکل مواجه نخواهند شد.
در شرايطي مي‌توان تشخيص داد که کودک از نظر مهارت‌هاي کلامي و زباني با مشکل مواجه شده که براي نمونه کودک 2 ساله بسيار کم صحبت کند يا اصلا صحبت نکند، صحبت‌هاي کودک سه ساله، توسط افراد نزديک خانواده آن نافهم باشد، صحبت‌هاي کودک چهارساله، توسط همسالان و افراد ناآشنا بسيار کم قابل فهم باشد.آرمان ملی
مهشید رابطیان
فوق‌تخصص روانپزشک کودک
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار