مساله جدید امروز، نبود سیستم بصرفه اقتصادی به دلیل مشکلات متعدد اقتصادی در چرخه مالی این مراکز است که آنها را تا مرز تعطیلی پیش می‌برد
شفاآنلاین>سلامت> پای تحریم و مشکلات اقتصادی که به میان می‌آید ناخودآگاه تمام چشم‌ها به بخش درمان و بهداشت کشور خیره می‌شود و همه به دنبال مشکل می‌گردند، اما مساله غیر واقعی نبودن تعرفه دیالیز مراکز خیریه و خصوصی حرف امروز و دیروز نیست و سال‌هاست این مراکز با این مشکل دست به گریبانند.
به گزارش شفاآنلاین، مساله جدید امروز، نبود سیستم بصرفه اقتصادی به دلیل مشکلات متعدد اقتصادی در چرخه مالی این مراکز است که آنها را تا مرز تعطیلی پیش می‌برد. در واقع غیرواقعی نبودن تعرفه دیالیز با مشکلات دیگری مانند تحریم تجهیزات پزشکی و همچنین کاهش رفاه اقتصادی مردم عجین شده است تا مراکز خصوصی و خیریه دیالیز نیز از مشکلات کنونی مالی و اقتصادی رایج در سیستم اقتصاد کشور مصون نمانند.
داریوش آرمان، رئیس انجمن بیماران کلیوی ایران در ارتباط با مشکلات این مراکز می‌گوید: « حداقل خواسته ما یکسان‌سازی تعرفه در بخش‌خصوصی و خیریه است. شورای‌عالی بیمه فکر می‌کند اگر هزینه ما از طریق مردم پرداخت می‌شود پس هرگز دچار مشکلات مالی نخواهیم بود، اما گاهی از یاد می‌برند که مراکز خیریه هزینه‌ای از جیب خود پرداخت نمی‌کنند و امروز درآمد آنها وابسته به جیب کم‌پول مردم است و بس! »
مهم‌ترین مشکلات مراکز خیریه دیالیز در کشور را چه می‌دانید؟
به‌رغم آنکه تعرفه دیالیز در مراکز دولتی از طریق دولت تامین می‌شود بیمارستان‌ها و مراکز‌دانشگاهی همچنان دچار مشکل هستند. در واقع آنها خواستار افزایش این تعرفه هستند. در حال‌حاضر تمایل چندانی برای صحبت در زمینه افزایش تعرفه دولتی ندارم، زیرا مساله اصلی تعرفه مراکز خیریه و خصوصی است. تعرفه دیالیز در بخش خصوصیK 23 و در بخش خیریه K 19 است. این تعرفه‌ها با توجه به افزایش چشمگیر قیمت محصولات در حوزه مصرفی دیالیز، مشکلات پس از تحریم تجهیزات و مسائلی پیرامونی مراکز خیریه دیالیز را با مشکلات فراوانی مواجه کرده است.
در تاریخ 8/5/97 در نامه‌ای به وزیر بهداشت این موضوع به عنوان یک چالش به او اعلام و از حسن قاضی‌زاده هاشمی درخواست کمک و بررسی هر چه سریع‌تر تعرفه خدمات دیالیز در مراکز خیریه شد که تا امروز خبری از تصمیمات وزارت بهداشت و درمان در این خصوص به اطلاع مراکز خصوصی و خیریه نرسیده است. دلیل پایین بودن تعرفه بخش خصوصی به گفته کارشناسان شورای عالی بیمه ساخت و راه اندازی این مراکز توسط خیران و پرداخت هزینه‌های آنها توسط نیکوکاران بوده است. بنابراین آنها تعرفه مراکز خیریه را پایین‌تر از بخش خصوصی در نظر گرفته‌اند. این درحالی است که تعداد بخش‌های دیالیز خیریه در کشور قابل‌توجه است و این بخش‌ها برای کمک به سیستم درمان دولتی ایجاد شده‌اند. بنابراین در صورت ورود نکردن سازمان‌های خیریه قطعا با چالش‌‌های بیشتری در زمینه دیالیز در کشور روبه رو هستیم. وقتی دولت و سیستم حاکمیت هیچ هزینه‌ای برای راه‌اندازی و تجهیز بخش‌های‌درمانی به ویژه دیالیز نپرداخته و هزینه‌ها توسط خیران و انجمن‌های مربوطه در این حوزه پرداخته شده است. بنابراین دولت باید سیاست‌های‌تشویقی بهتر را برای این مراکز قرار دهد تا آنها مشتاق ایجاد مراکز جدید شوند.
به اذعان کارشناسان وزارت بهداشت و کارشناسان مربوطه هزینه راه‌اندازی و استفاده از هرماشین دیالیز برای یک بخش بین 700 تا یک میلیارد تومان هزینه در بر‌دارد که رقمی بسیار قابل توجه و سنگین است. در این شرایط ورود خیران و انجمن‌های حمایت از بیماران کلیوی ضروری است تا فشار مضاعفی به دولت و بدنه‌اقتصادی مربوطه وارد نکند. اگر میل به حمایت خیران و مراکز خیریه وجود داشته تعرفه مراکز‌خیریه باید با تعرفه بخش خصوصی یکسان باشد. طی چند ماه اخیر مسئولان و مدیران بخش‌های دیالیز خیریه در کشور با توجه به وضعیت کنونی گلایه‌های فراوانی داشتند و در مکاتبات با وزیر بهداشت و درمان این هشدار داده شد که این مراکز در آستانه ورشکستگی و تعطیلی هستند.
منظور از واحد شمارش K در تعیین تعرفه بیماران دیالیزی چیست؟
اگر هزینه مصرفی دیالیز برای هر بیمار 300 هزار تومان باشد با توجه به تعرفه خصوصی و خیریه حدود 100 هزار تومان میان تعرفه بخش خصوصی و خیریه اختلاف وجود دارد و دیالیز در بخش خصوصی حدود 300 هزار تومان و در بخش خیریه 220 هزار تومان است. اختلاف هشتاد تا 100 هزار تومانی میان محصولات مصرفی دیالیز در مراکز خصوصی و خیریه وجود دارد. اگر در طول یک دهه 90 دیالیز در 30 تخت مرکز خیریه انجام شود مابه‌التفاوت رقم قابل‌توجهی شده و بار سنگینی بر دوش بخش خیریه می‌گذارد. هنگامی که مرکز خیریه توان پرداخت هزینه‌ها را نداشته باشد عملا بخش تعطیل و بیمار به بخش دولتی سرریز می‌شود. قابل ذکر است که تعرفه بخش دولتی K 15 اما در بخش دولتی کارفرما هزینه پرداخت حقوق و مزایای کارمندان و نیروها را ندارد و تمام هزینه‌ها از جیب دولت پرداخت می‌شود.
مابه التفاوت تعرفه دیالیز مراکز خصوصی و خیریه چگونه محاسبه می‌شود؟
به عنوان مثال اگر مابه تفاوت تعرفه خصوصی و خیریه این مراکز 30 تا 40 درصد باشد در واقع اختلاف پرداختی چند صد میلیون تومانی وجود دارد. قاعدتا پرداخت آن باید با بیمه(Insurance) باشد، اما تحمیل این هزینه به مراکز مردم نهاد بسیار کمرشکن است. زیرا دولت هزینه راه اندازی، دستگاه‌های مراکز خصوصی و خیریه را نداده و تمام کارها صرفا با بخش‌های خیریه و خصوصی است. روشن است که تعرفه در این خصوص باید بسیار بیشتر باشد، زیرا بخش در حال راه اندازی اگر 40 دستگاه نیز داشته باشد حداقل 50میلیارد تومان هزینه راه اندازی آنهاشده است. علاوه براین هزینه‌هایی مانند ارزش افزوده و استهلاک مراکز را نیز باید به این آمار افزود، زیرا وسایل و تجهیزات هر پنج سال یکبار نیازمند نوسازی هستند. در شرایط فعلی اقتصاد، کارشناسان مربوطه باید سیاست‌های تشویقی را در نظر بگیرند تا خیریه‌ها به راه اندازی مراکز دیالیز تشویق شوند و از فشار مضاعف بر دوش وزارت بهداشت و بودجه درمانی کشور کاسته شود. خیریه‌ها با مشارکت مردم ورود کنند و به نظر می‌رسد دولت باید در بخش‌های دیگر هزینه(Cost) کند. باتوجه به فرسودگی بسیار زیاد در بخش‌های دیالیز کشور دست کم به دو هزار و 500 تا سه هزار دستگاه دیالیز نو برای جایگزینی و نوسازی نیازمندیم و دولت باید کمک کند.
منظور از واحد شمارش K در تعیین تعرفه بیماران دیالیزی چیست؟
اگر هزینه مصرفی دیالیز برای هر بیمار 300 هزار تومان باشد با توجه به تعرفه خصوصی و خیریه حدود 100 هزار تومان میان تعرفه بخش خصوصی و خیریه اختلاف وجود دارد و دیالیز در بخش خصوصی حدود 300 هزار تومان و در بخش خیریه 220 هزار تومان است. اختلاف هشتاد تا 100 هزار تومانی میان محصولات مصرفی دیالیز در مراکز خصوصی و خیریه وجود دارد. اگر در طول یک دهه 90 دیالیز در 30 تخت مرکز خیریه انجام شود مابه‌التفاوت رقم قابل‌توجهی شده و بار سنگینی بر دوش بخش خیریه می‌گذارد. هنگامی که مرکز خیریه توان پرداخت هزینه‌ها را نداشته باشد عملا بخش تعطیل و بیمار به بخش دولتی سرریز می‌شود. قابل ذکر است که تعرفه بخش دولتی K 15 اما در بخش دولتی کارفرما هزینه پرداخت حقوق و مزایای کارمندان و نیروها را ندارد و تمام هزینه‌ها از جیب دولت پرداخت می‌شود.
مابه التفاوت تعرفه دیالیز مراکز خصوصی و خیریه چگونه محاسبه می‌شود؟
به عنوان مثال اگر مابه تفاوت تعرفه خصوصی و خیریه این مراکز 30 تا 40 درصد باشد در واقع اختلاف پرداختی چند صد میلیون تومانی وجود دارد. قاعدتا پرداخت آن باید با بیمه(Insurance) باشد، اما تحمیل این هزینه به مراکز مردم نهاد بسیار کمرشکن است. زیرا دولت هزینه راه اندازی، دستگاه‌های مراکز خصوصی و خیریه را نداده و تمام کارها صرفا با بخش‌های خیریه و خصوصی است. روشن است که تعرفه در این خصوص باید بسیار بیشتر باشد، زیرا بخش در حال راه اندازی اگر 40 دستگاه نیز داشته باشد حداقل 50میلیارد تومان هزینه راه اندازی آنهاشده است. علاوه براین هزینه‌هایی مانند ارزش افزوده و استهلاک مراکز را نیز باید به این آمار افزود، زیرا وسایل و تجهیزات هر پنج سال یکبار نیازمند نوسازی هستند. در شرایط فعلی اقتصاد، کارشناسان مربوطه باید سیاست‌های تشویقی را در نظر بگیرند تا خیریه‌ها به راه اندازی مراکز دیالیز تشویق شوند و از فشار مضاعف بر دوش وزارت بهداشت و بودجه درمانی کشور کاسته شود. خیریه‌ها با مشارکت مردم ورود کنند و به نظر می‌رسد دولت باید در بخش‌های دیگر هزینه(Cost) کند. باتوجه به فرسودگی بسیار زیاد در بخش‌های دیالیز کشور دست کم به دو هزار و 500 تا سه هزار دستگاه دیالیز نو برای جایگزینی و نوسازی نیازمندیم و دولت باید کمک کند.
بخش‌های خیریه، مشارکت مردم و دولت به صورت مستقیم به میدان بیایند تا هر چه زودتر بخش‌ها تجهیز، راه اندازی و نوسازی شوند و سیستم دیالیز استانداردی داشته باشیم. امروز از ظرفیت بخش خیریه و خصوصی در حوزه دیالیز استفاده نمی‌شود؛ کمبود بخش، تخت دیالیز و ماشین آن در شهرهای جنوبی مانند ایرانشهر و شهرهای شمالی وجود دارد، اما قطعا به کمک بخش خصوصی و خیریه‌ها بسیاری از این بحران‌ها و مسائل حل می‌شوند. لازمه این امر تعیین تعرفه منصفانه برای مراکز خیریه است تا بتوانند سرپا ایستاده و حداقل دخل و خرجشان یکسان شود. هیچ فردی برای منافع شخصی بخش دیالیز خیریه راه اندازی نمی‌کند و هدف خیر و خدا پسندانه است. در این میان پرداخت مابه التفاوت برای مراکز خیریه سنگین و کمرشکن است و انتظار می‌رود مسئولان وزارت بهداشت برای جلوگیری از ایجاد بحران‌های جدی‌تر در این بخش‌ها تعرفه را ساماندهی کرده و تعرفه بخش خیریه را به خصوصی برسانند. در غیراین صورت شاهد تعطیلی زود هنگام چندین بخش دیالیز خیریه در گوشه و کنار کشور خواهیم بود و تبعات و فشار آن متحمل وزارت بهداشت و مسئولان است. بنابراین نیازمند تصمیم جدی، فوری و زودهنگام در این حوزه هستیم.
نظرشما
آخرین اخبار