صائبی‌ها یا همان منداییان، اهل و ساکن خوزستان هستند و آن‌ها را با لباس یکدست سفید رنگ در این شهر می‌شناسند. آن‌ها بنابر استنادات تاریخی زمان اشکانیان از سرزمین فلسطین به دليل آزار و اذیت قومی دیگر چاره‌ای جز مهاجرت پیدا نکردند. آن‌ها به ایران آمدند و کنار رودخانه دجله و کارون ساکن شدند. ساکن شدن آن‌ها بین این دو رودخانه به یک دلیل بود؛ آن ها برای انجام فرایض دینی خود نیاز به آب داشتند
شفا آنلاین>اجتماعی>منداییان چه کسانی هستند؟ چرا هر یک‌شنبه و هنگام طلوع آفتاب برای غسل به رودخانه مقدس‌شان، یعنی کارون می‌روند؟ از کسانی خواهیم گفت که پیرو ان حضرت یحیی (ع) هستند و با گذشت دو هزار سال همچنان بر مذهب و عقیده و سنت‌شان پایبندند.
به گزارش شفا آنلاین:صائبی‌ها یا همان منداییان، اهل و ساکن خوزستان هستند و آن‌ها را با لباس یکدست سفید رنگ در این شهر می‌شناسند. آن‌ها بنابر استنادات تاریخی زمان اشکانیان از سرزمین فلسطین به دليل آزار و اذیت قومی دیگر چاره‌ای جز مهاجرت پیدا نکردند. آن‌ها به ایران آمدند و کنار رودخانه دجله و کارون ساکن شدند. ساکن شدن آن‌ها بین این دو رودخانه به یک دلیل بود؛ آن ها برای انجام فرایض دینی خود نیاز به آب داشتند.
ما در این گزارش از آیین‌های مندایی که تبدیل به یکی از آیین‌ها و حتی جاذبه‌‌های گردشگری خوزستان شده برای‌تان خواهیم گفت. در آیین مندایی، شخص صابی بايد با لباس مخصوص و سفید رنگ تمام بدن خود را زیر آب فرو ببرد و به اصطلاح کُر دهد. علاوه بر آن روحانی باید با خواندن و زمزمه آیاتی از مغتسله، غسل تعمید دهد؛ بنابراین مندايیان باید در کنار و حاشیه رودخانه‌ها زندگی کنند؛ مثل حاشیه رود کارون که مرکز تجمع است. عقیده علمای تفسیر از جمله ابوالفتح رازی بر این است که چون این قوم از آیین نخستین خود دست کشیده و به آیین تازه‌ای گرایش پیدا کرده‌اند، آن‌ها را «متشبثین» گفته‌اند. برخی معتقدند چون قبله آنان به سمت باد صباست، به همین دلیل آن‌ها را صابی خوانده‌اند. محققان اروپایی این طایفه را منداييان یا ماندايیان می‌خوانند.
ادوارد براون در کتاب تاریخ ادبیات ایران می‌نویسد:گذشته از مانویان، ماندايیان یا صابئین نیز بقایای مظاهر قدیم بابل بوده‌اند. ماندايیان را اعراب مغتسله می‌نامند و وجه تسمیه آن‌ها این است که این جماعت بیشتر اوقات به آداب و رسوم شست‌وشو می‌پرداختند که به این فضا و معبد که در آن شست‌وشو و غسل می‌کنند، «مندیل» گفته می‌شود.
برخی معتقدند که آن‌ها از بازماندگان صابئین قدیم هستند که در زمان‌های دور در ایران و جاهای دیگر خاورمیانه پراکنده بودند. صابی‌ها احکام دینی و مذهبی مخصوص به خود را دارند و به جای ۳۰ روز ماه رمضان، ۳۶ روز غیرمتوالی روزه می‌گیرند و در طول روز هم سه بار نماز می‌خوانند. آن‌ها برای دین‌شان تبلیغ نمی‌کنند و به کسی اجازه ورود به آیین‌شان را نمی‌دهند. غسل تعمید در آب روان از مهم‌ترین اصول آیین‌های آنان به شمار می‌آید. صبی‌ها کمی در ازدواج و ایجاد رابطه خونی با دیگر ادیان سختگیرتر هستند. جمعیت صابئین را حدود ۲۰ تا ۲۵ هزار نفر و به قدمت دو هزار سال تخمین می‌زنند.
اشتراک مسیحیان و صابئین مندایی در این است که هر دو غسل تعمید را نماد پاکی تن و روان می‌دانند و نوشته شده که یحیی (ع)، عیسی (ع) را غسل تعمید داده است.
«دولا»، «نونا»، «امرا»، «تورا»، «صلعی»، «سرطانا»، «اریا»، «شمبلتا»، «قینا»، «ارقوا»، «هیطا» و «گدیا» عناوین ماه‌های مندایی هستند. خط مندایی نیز که در فهرست میراث ناملموس کشور ثبت شده، از راست به چپ است و نقطه ندارد و کتاب مقدس آن‌ها «گنزُ ربّا» نام دارد.
برای صابئین ۳۰ آذر روز عاشوریه، یعنی روز دعا برای غرق‌شدگان بی‌گناه توفان نوح است. آن‌ها در این روز حلیمی مرکب از گندم، نخود، لوبیا، ماش، عدس، باقلا و لپه می‌خورند.
شغل عمومی این قوم نقره‌کاری است که روی نقره با عیار ۲۲ نقوشی همچون ماه، بلم، نخل و ... را حکاکی می‌کنند. اين اواخر این نقوش را روی طلا هم اجرا كرده‌اند.
صابئین در اهواز روز دوشنبه را که سالروز میلاد حضرت یحیی است گرامی می‌دارند و به این عید «دهوا ادمانا» به معنی عید فرشته می‌گویند. آن‌ها با انجام مراسم موسوم به «دخرانی» و تعمید کودکان خود و نام‌گذاری آن‌ها، مناسک خاص این عید مذهبی را به جا می‌آورند. صابئین قبل از عید بزرگ به نظافت خانه‌های خود می‌پردازند و برخی از آن‌ها دو روز قبل از عید (مصادف با ۲۷ تیر) مراسم غسل تعمید را در ساحل شرقی کارون انجام می‌دهند و بعد از آن اعتکاف ۳۶ ساعته خود را آغاز می‌کنند.
البته برخی محققان به اشتباه قضاوت‌های نادرستی از این قوم داشته‌اند و آن‌ها را ستاره‌پرست نیز خطاب کرده‌اند اما شهید مطهری این قوم را اهل کتاب دانسته و حساب آن‌ها را از صابئین ستاره‌پرست جدا کرده است
نظرشما
آخرین اخبار