کد خبر: ۱۹۸۶۸۳
تاریخ انتشار: ۰۸:۳۰ - ۲۰ خرداد ۱۳۹۷ - 2018June 10
اگر پزشك معالج بر اساس قضاوت بالينى و جميع شرايط به اين نتيجه برسد كه بيمار بايد به يك مركز مجهز اعزام شود و به اين قضاوت اطمينان نسبى دارد، در پرونده بيمار «شرايط و حال فعلى بيمار» و «علل نياز به اعزام به مركز مجهزتر» را ذكر ميكند
شفاآنلاین>سلامت> جايى خواندم كه عدم قبول اعزام بيمار از سوى همراهان و ادعاى واهى قصور در اعزام بعد از فوت بيمار، موجب دردسر قضايى يكى از همكاران شده بود؛

نكته اول:
اگر پزشك معالج بر اساس قضاوت بالينى و جميع شرايط به اين نتيجه برسد كه بيمار بايد به يك مركز مجهز اعزام شود و به اين قضاوت اطمينان نسبى دارد، در پرونده بيمار «شرايط و حال فعلى بيمار» و «علل نياز به اعزام به مركز مجهزتر» را ذكر ميكند.

دقت كنيد اين توضيح را حتماً در «برگه شرح حال» و «دستورات پزشك» ذكر كنيد
[و خيلى هم با دستورات اعتباربخشى كار نداشته باشيد كه محل نوشتن اين توضيحات روى فرم مخصوص است].

از به كار بردن عبارت خطر جانى جدى [*مرگ] بيمار در توضيح مختصر، اما مفهوم خود در پرونده واهمه نداشته باشيد.

بعد از اين، فرمهاى مربوط به اعزام را هم با توضيح شرايط بيمار و قيد فوريت‌ها تكميل كنيد.

به عنوان يك اوردر در «دستورات پزشك» ثبت كنيد:
"به دليل مذكور به مركز مجهز (Equipped)اعزام شود"
و توجه داشته باشيد به «فوريت و خطر جانى» [مرگ] در صورت فوت وقت در دستور پزشك ثبت شده در «برگه دستورات پزشك پرونده» اشاره كنيد.

• اين يك دستور حتماً ساعت و تاريخ‌ش كامل و بدون خط خوردگى باشد.

يك دستور جداگانه در اوردر در موارد شك به ممانعت همراهان از اعزام، حتماً اطلاع به دفتر پرستارى [سوپروايزر] جهت تمهيدات اعزام باشد.
اينكه عاقبت رضايت عدم اعزام يا عدم رضايت به اعزام چه ميشود، در حيطه وظايف پزشك نيست. شما دستور اعزام را بدون توجه به رضايت همراهان، صادر و ثبت ميكنيد و اجراى دستور با مجرى آنست كه معين است.

هرگز «دستور لغو اعزام» را به سادگى متقبل نشويد. ولى اينكه دستورات پايه درمانى را براى پايدارى حال بيمار(sick) تا لحظه اعزام ثبت كنيد، مغايرتى با دستور اوليه ندارد.

در ويزيتهاى متوالى بعدى هم يك دستور، «پيگيرى اعزام» باشد ولو عدم رضايت همراهان، ثبت در پرونده باشد.
اينكه توضيحات واضح شامل خطر جانى جدى يا مرگ در صورت عدم رضايت براى همراهان داده شده را در متن دستور مكرر هم ذكر كنيد.

تا لحظه اعزام، ويزيت با دستورات پايه براى پايدارى حال بيمار با توالى مناسب بر حسب بيمار با ثبت ساعت و تاريخ داشته باشيد.

مشاوره عرضى با ساير متخصصين موجود در محل، مستند خوبى ست.

الزامى كه پزشك مبدأ موظف است با پزشك مقصد صحبت كرده و پذيرش دريافت كند، در دستورالعمل اعزام بين بيمارستانى هست؛
اما دو نكته دارد:
اين تماس بعد از ويزيت بيمار و آنى در بيمارستان است و قرار نيست از خانه شما صورت بگيرد.
اينكه پزشك مقصد بايد همسطح حداقلى شما باشد و يا سطح بالاتر يك عرف است و قرار نيست جز با پزشك معالج آنكال يا مقيم در مقصد، با كسى ديگر ، شما تماس بگيريد.

نكته آخر؛
در مورد مبانى حقوقى برگه عدم رضايت به اعزام مبتنى بر اصول شرايط شاهد و اولياء دم، هنوز «برگه دستنويس به دستخط همراه مذكر بيمار» كه امضاء هرچه تعداد بيشتر شاهدان نزديكتر به بيمار داشته باشد، در «دو نسخه» ارزش اسنادى دارد.
دقت كنيد كه در متن آن عبارت: "متوجه توضيح پزشك مبنى بر خطر جانى جدى (يا مرگ) در صورت عدم اعزام به مركز مجهز شدم "، موجود باشد.

• اگر ممانعت ميشود، اما برگه عدم رضايت هم از سوى همراهان تهاجمى پر نميشود، يك «صورتجلسه سه برگى» كه شرح ماوقع و توضيحات علل اعزام و شرح حال و «ذكر امتناع از اعزام» و هم «امتناع از نوشتن اقرار» باشد؛ تهيه كنيد و به امضاء افراد موجود كه ترجيحاً *مذكر (در صورت امكان) و حتماً يكى از پرسنل مافوق باشد، برسانيد.
اين سبك استشهادنامه حداقل ارزش چانه زنى *وكالتى قدرتمندى دارد.

اما دستور اعزام را لغو نكنيد.

• ختام با ذكر اين نكته كه سلب اهليت اولياء دم با درخواست از قاضى كشيك خصوصاً در اورژانس حياتى ممكن است، اين در شرح وظايف مديرحقوقى مركز درمانى شماست.دكتر سهيل طالبى حسينى (متخصص ارتوپدى و حقوقدان)
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: