نه يك همدلي عام يك همدلي با دوست، همكار و مرد فهيم، آگاه به شعر و ادبيات و مفاهيم انتزاعي و فلسفه غرب و شرق كه خود عواطفي عميق را مي‌طلبد
شفاآنلاین>سلامت> دکتر علی احمدی ابهری استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران درهمدلی با دکتر فریبرز پویان،یادداشتی به این شرح نوشت:
نه يك همدلي عام يك همدلي با دوست، همكار و مرد فهيم، آگاه به شعر و ادبيات و مفاهيم انتزاعي و فلسفه غرب و شرق كه خود عواطفي عميق را مي‌طلبد؛ همدلي با صاحبدلي دانشور و در عين حال دلسوخته از عمق جان شايد بتواند آنچه او در صفحه عواطفش با قلم دل نوشته را به درجاتي فهميد.
دكتر فريبرز پويان اين مرد وارسته كه اعتراف مي‌كنم سالها بعد از گذراندن دوره تخصص(Expertise) روانپزشكي‌اش در بیمارستان روزبه او را چنين شناختم (و نه در آن دوران) از جمله متفكران عاشقي است كه در لابلاي جامعه گرچه گوهرهاي درخشاني هستند اما در عمق تاريكي‌ها غوطه‌ورند؛
آنچنان كه زماني كه فرزندي به تمام معنا رشد كرده، متخصص جراحي مغز و اعصاب، هوشمند، شايسته و شاخص را در مسير اجراي "قانون" به آن شكل دردناك از دست ميدهد كه گويي جان شيرين را از دست داده، به تمامي و به حق مي‌سوزد و چون شير مي غرّد. "قانوني" كه بدون تأمين زيرساختها، زمينه‌ها و مقدمات و رفاه متخصصين جوان تصويب شده و ظالمانه بر اجراي آن در سخت‌ترين شرايط (conditions)و شيوه‌هاي دور از شأن اين به تمام معنا عزيزان پاي فشرده مي‌شود و زماني كه به حادثه‌اي يا جبراني يا لحاظ خدماتي از اين فرهيختگان مظلوم مي‌رسد انگار اين "قانون" براي "بندگان" نوشته شده و نه جواناني فرهيخته و جان بخش كه بايد غبار وجودشان سرمه چشمان قانون نويسان و مجريان آن شود و نه آن كه عزيزانمان فقط پله‌هاي رسيدن به اهداف آنان باشند.
هيچ چيز از درد جانكاه دكتر فريبرز پويان نمي‌كاهد اما كاش به گونه‌اي عمل مي‌كردند كه اين مرد بزرگوار علاوه بر سوگ سنگينش، اينچنين آزرده نمي‌شد.
من هم با او سوگوارم
نه يك همدلي عام يك همدلي با دوست، همكار و مرد فهيم، آگاه به شعر و ادبيات و مفاهيم انتزاعي و فلسفه غرب و شرق كه خود عواطفي عميق را مي‌طلبد؛ همدلي با صاحبدلي دانشور و در عين حال دلسوخته از عمق جان شايد بتواند آنچه او در صفحه عواطفش با قلم دل نوشته را به درجاتي فهميد.
دكتر فريبرز پويان اين مرد وارسته كه اعتراف مي‌كنم سالها بعد از گذراندن دوره تخصص(Expertise) روانپزشكي‌اش در بیمارستان روزبه او را چنين شناختم (و نه در آن دوران) از جمله متفكران عاشقي است كه در لابلاي جامعه گرچه گوهرهاي درخشاني هستند اما در عمق تاريكي‌ها غوطه‌ورند؛
آنچنان كه زماني كه فرزندي به تمام معنا رشد كرده، متخصص جراحي مغز و اعصاب، هوشمند، شايسته و شاخص را در مسير اجراي "قانون" به آن شكل دردناك از دست ميدهد كه گويي جان شيرين را از دست داده، به تمامي و به حق مي‌سوزد و چون شير مي غرّد. "قانوني" كه بدون تأمين زيرساختها، زمينه‌ها و مقدمات و رفاه متخصصين جوان تصويب شده و ظالمانه بر اجراي آن در سخت‌ترين شرايط (conditions)و شيوه‌هاي دور از شأن اين به تمام معنا عزيزان پاي فشرده مي‌شود و زماني كه به حادثه‌اي يا جبراني يا لحاظ خدماتي از اين فرهيختگان مظلوم مي‌رسد انگار اين "قانون" براي "بندگان" نوشته شده و نه جواناني فرهيخته و جان بخش كه بايد غبار وجودشان سرمه چشمان قانون نويسان و مجريان آن شود و نه آن كه عزيزانمان فقط پله‌هاي رسيدن به اهداف آنان باشند.
هيچ چيز از درد جانكاه دكتر فريبرز پويان نمي‌كاهد اما كاش به گونه‌اي عمل مي‌كردند كه اين مرد بزرگوار علاوه بر سوگ سنگينش، اينچنين آزرده نمي‌شد.
من هم با او سوگوارم
نظرشما
آخرین اخبار