این روزها دفترچه های بیمه آن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس را برای بیمه شدگان به ارمغان نمی آورند و دفترچه ای که روزی برای کارمندان، کارگران و اقشار متفاوت اجتماع از واجبات به شمار می آمد امروزه اعتبار آن کمرنگ شده هست
شفاآنلاین>سلامت> یادش به خیر اون روزها پدر بزرگ با یک حس اعتماد به نفس قوی و غرور زیاد دفترچه بیمه اش را به دست می گرفت و می اظهار کرد امروز به آزمایشگاه می روم تا قند خون و چربی خود را تست کنم… .. اما وقتی به قدم های او نگاه می کردم می نگاه کردم با صلابت و استوار راه می رود و آثاری از مریضی در او نیست مثل این بود که به اتکای دفترچه بیمه اش قصد داشت به آزمایشگاه برود تا اطمینان حاصل گردد که هنوز پیر نشده و آثار ناتوانی و مریضی در او پیدا نشده هست…
به گزارش شفاآنلاین، اما این روزها دفترچه های بیمه آن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس را برای بیمه شدگان به ارمغان نمی آورند و دفترچه ای که روزی برای کارمندان، کارگران و اقشار متفاوت اجتماع از واجبات به شمار می آمد امروزه اعتبار آن کمرنگ شده هست چون که مطالبات و توقع ها بیمه شدگان تأمین نمی شود.
برای سرماخوردگی خوب هست!
در حالی که فلسفه ایجاد و تشکیل سازمان های بیمه گذار عرضه خدمات و تسهیلات درمانی برای بیمه شدگان هست و دربردارنده همه مورد ها و همه مریضی ها باید باشد اما عده کثیری از بیمه شدگان اعتقاد دارند دفترچه بیمه کارآیی زیادی ندارد و اصطلاحاً به درد نمی خورد!
خانمی که خود را «عزت اللهی» معرفی می کند و در حالی که ماسکی روی دهان و بینی خود گذاشته و در صف انتظار بیمارستانی در خیابان رسالت نشسته می گوید: «دفترچه های بیمه منحصرا به درد معالجه سرماخوردگی و مریضی هایی از این قبیل می خورند و فایده دیگر ندارند!»
وی می افزاید: «وقتی برای مریضی های دیگری مثل مریضی های گوارشی، قلبی و عروقی، استخوانی و مفاصل و… به پزشکان(physicians) متخصص مراجعه می کنیم نخستین چیزی که در مطب این دکترها به چشم می خورد این هست که با «بیمه قرارداد نداریم.» » حتی داروهایی که این دکترهای متخصص تجویز می کنند و در دفترچه می نویسند هم در زیادی از داروخانه ها به نرخ آزاد عرضه می گردد و قراردادی با بیمه ندارند، به عبارت خوب تر در چنین مواردی واقعاً حس می کنیم که دفترچه ای که به دست گرفته ایم به درد نمی خورد و خوب تر هست آن را در کیف خود گذاشته و اصلاً بیرون نیاوریم.»
این خانم مریض که نوبتش شده و به طرف مطب پزشک بیمارستان می رود می افزاید: «۳۰ سال برای دولت خدمت کردم و جوانی و نشاط خود را برای تعلیم و تربیت و تعلیم کودکان و نوجوانان گذاشتم و دست کم توفع دارم که دولت رعایت حال ما بازنشستگان را داشته باشد و ابزارها و خدمات درمانی و بیمه مناسب در اختیار ما قرار دهد.»
وظیفه ای عمومی و فراگیر
«زهره کدخدایی» کارشناس مسائل اجتماعی در مورد خدمت رسانی به مردم می گوید: «پیشی گرفتن در عرضه خدمت به مردم و تأمین تندرستی آدم ها یک وظیفه عمومی و فراگیر هست و ربطی به سازمان ها یا نهادهای دولتی و غیر دولتی ندارد و همه مراجع، سازمان ها و نهادهای مربوط در ارتباط با تندرستی آدم ها باید نهایت کوشش خود را به کار گیرند تا محیطی سالم و امن و آدم هایی فعال و با نشاط پرورش دهند تا مریضی، رخوت، ناتوانی و ناکارآمدی از جامعه رخت بربندد.»
وی می افزاید: «در حال حاضر با اهمیت ترین نگرانی و دغدغه مسئولان باید تندرستی آحاد جامعه باشد و طرح توسعه تندرستی باید در دستور کار قرار بگیرد و مریض ها باید منحصرا دغدغه بهبود مریضی خود را دارا باشند نه نگرانی از مشکلات و روند معالجه و این کار با پشتیبانی لازم از بیمه های خدمات درمانی، تأمین اجتماعی و کارآمدی آنان امکان پذیر هست.»
به گفته این کارشناس(Expert) اجتماعی، متولی معالجه هر کشور در هر سطحی وزارت بهداشت هست و این وزارتخانه باید بر فعالیت همه بیمه ها اعم از تندرستی، تکمیلی، تأمین اجتماعی، خدمات درمانی و… نظارت کامل داشته باشد تا بیمه شونده به حق حقیقی خود دست یابد چون که بیمه شدگان نیز قسمت خود را از حق سرانه بیمه پرداخت می نمایند و توقع دارند که از خدمات شایسته ای هم برخوردار گردند.
وی علاوه بر این می گوید: «متأسفانه بعضی از بیمارستانها، کلینیک ها و درمانگاه ها به مساله بیمه و بیمه گذار نگاه تجاری دارند و این مساله بویژه در بیمارستان های خصوصی به چشم می خورد که به صورت مثال به همراهان مریض بیان می کنند تا برگه پذیرش را امضا نکنند و مبلغ زیادی را پرداخت نکنند مریض را پذیرش نمی کنند که میتوان در چنین صورتی وضع مریضی را گمان کرد که بسیار بدحال و شرایط بحرانی یا اورژانسی دارد و هر آن انتظار توان دارد برای او پیامد وخیمی را در پی داشته باشد. به همین سبب وزارت بهداشت باید بر فعالیت این بیمارستان ها کنترل و نظارت بیشتری داشته باشد و آنان را مورد بازخواست قرار دهد.»
یک شهروند که برای یکی از بستگانش سانحه ای اتفاق افتاده بود در این مورد می گوید: «یکی از بستگانم در خیابان تصادف نموده و یک موتوری به وی برخورد نموده بود که با خونریزی و شکستگی دست و پا مدت ها کف خیابان رها شده بود و مردم اطراف به خودروهایی که برای سفر این شخص سانحه دیده اعلام آمادگی می کردند اظهار می کردند که این کار را نکنید و باید قطعا اورژانس و آمبولانس این شخص را به بیمارستان جابه جا کند چون که در غیر این صورت بیمارستان از پذیرش این زخمی اجتناب می کند و بیمه هم مسیولیت را قبول نمی کند!»
به چه سبب باید مجروحی که هر آن حیاتش منسوب به کارهای اورژانسی و پزشکی هست به علت بیم از عدم پذیرش بیمه و بیمارستان ساعت ها روی کف خیابان دراز کشیده باشد و کسی به داد او نرسد؟
کارشناسان اجتماعی اعتقاد دارند همین قید و بندها و تنگنا های اداری و ساختگی و دشواری های پذیرش مجروحان در بیمارستان ها باعث کاهش عواطف و دلسردی و بی تفاوتی می گردد و اگر روزی تماشا کردیم که در خیابان ها یا جاده ها مردم بی تفاوت از کنار مجروحان سانحه دیده می گذرند و هیچ تلاشی برای رهایی همنوعان خود به عمل نمی آورند نباید تعجب کنیم، چون که روند معالجه چنین مجروحانی توسط دستگاه های بیمه گر با چالشی جدی و بنیادی مواجه شده و همین مساله مردم را نسبت به مدد به عارضه دیدگان تصادف بی تفاوت می کند.
صف های دریافت هزینه
مشکل کلیدی مریض ها در پذیرش بیمارستان ها یا مراجعه به دکتر ها و داروخانه ها نیست. داستان حقیقی زمانی آغاز می گردد که بیمه شدگان برای دریافت حق بیمه خود بویژه در مورد بیمه های تکمیلی به ادارات و یا سازمان های بیمه مراجعه می کنند. زیادی از مردم در صف های دریافت هزینه هایی که در بیمارستان پرداخت نموده یا به دکترها و داروخانه ها پرداخت نموده اند در شرکت های بیمه گذار در انتظار می باشند!
زیادی از مردم در صف های دریافت هزینه هایی که در بیمارستان پرداخت نموده یا به دکترها و داروخانه ها پرداخت نموده اند در شرکت های بیمه گذار در انتظار می باشند! کارشناسان بیمه اعتقاد دارند که فرد بیمه شونده به هنگام عقد قرارداد با شرکت بیمه گذار تکمیلی باید از مفاد قرارداد اطلاعات درستی داشته باشد تا خدمت مناسب دریافت کند. .. باید از قبل اطلاع حاصل کند که بیمه تکمیلی چه مقدار از هزینه دوا ها یا عمل جراحی یا سونوگرافی و آندوسکوپی و… را می پردازد و چه مقدار قسمت خود مریض هست که باید بپردازد.
به گفته این کارشناسان هر چقدر که بر طبق قرارداد، پول از سوی بیمه شونده پرداخت گردد به همان میزان سرانه، خدمات دریافت می کند و هزینه هایش پرداخت می گردد مگر در موردی که فرد مریض به صورت اورژانسی بستری شده و نزدیک ترین بیمارستان به وی بیمارستان خصوصی گرانقیمتی بوده، در این صورت توان دارد جهت دریافت هزینه هایش با مدارکش به شرکت بیمه مراجعه کند اما اگر خدمات بیمه اش در آن بیمارستان عرضه نشود، بیمه تکمیلی وظیفه ای در این زمینه ندارد و در این صورت باید از بیمه پایه دولتی خود که بیمه تندرستی، تامین اجتماعی یا خدمات درمانی و… هست هزینه های خود را دریافت کند، پس از آن به بیمه تکمیلی مراجعه کند تا ما به التفاوت آن را دریافت نماید.
«سیدتقی نوربخش» مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی در این مورد می گوید: «بیماری که به بخش خصوصی مراجعه می کند ما به التفاوت را نیز باید بپردازد اما این مساله در بخش دولتی وجود ندارد. اما در بخش سرپایی نیز باید بیشتر از ۳۰ درصد ما به التفاوت را بپردازد.»
وی می افزاید: «در بیمارستان های تحت پوشش اهتمام کرده ایم فهرست انتظار را کاهش دهیم و در درمانگاه های بیمارستان میلاد شبانه روز ۶۰۰۰ نفر و در بخش های درمانی همه روزه ۱۰ هزار نفر مراجعه کننده داریم. سه دانشگاه پزشکی نیز در تهران قرار دارد که مریض ها تامین اجتماعی را ویزیت می کنند ولی امکان اینکه برای ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر که در تهران تحت پوشش بیمه می باشند ابزارها فراهم کنیم، نداریم. در تهران ۹ بیمارستان تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی می باشند که بعضی از این بیمارستان ها دوباره تجهیز شده اند.»
سرگردانی بیمه شدگان
»همه مشکلات بیمه شدگان مربوط به خدمات درمانی و هزینه های مربوط به آن نیست، مشکلات دیگری هم در ارتباط با بیمه اشخاص وجود دارد که امان آنان را بریده و آنان را سرگردان و بی برنامه کرده هست.
سوابق بیمه ای بیمه شدگان و مشکلات و نواقصی که در این زمینه وجود دارد نیاز به چندین شماره گزارش دارد که به صورت مختصر به آن اشاره می گردد. بیمه شدگانی که در مورد سوابق بیمه خود با مشکلاتی رو به رو شده اند بیان می کنند وقتی به شعب سازمان تامین اجتماعی مراجعه می کنیم اتاق ها آنقدر پرازدحام و مملو از مراجعه کنندگان هست که منصرف می گردیم و به روز دیگر موکول می کنیم.
یکی از شهروندان که برای ارزیابی مشکل خود به یکی از شعب تامین اجتماعی مراجعه کرده هست می گوید: «۱۸ سال پیشینه بیمه دارم اما وقتی به سایت صندوق تامین اجتماعی مراجعه کردم نگاه کردم که منحصرا ۱۲ سال برای من پیشینه بیمه ثبت شده بود و ۶سال از سوابق بیمه ای من مدنظر داشته نشده بود!»
شهروند دیگر می گوید: «۲۴ سال پیشینه بیمه دارم و به سبب مریضی می خواهم بازنشسته شوم اما پزشکی که بیمه معرفی کرده پس از معاینه می گوید: قطعا باید نقص عضو، از کارافتادگی دست و پا و مسائلی از این قبیل دارا باشی تا تاییدیه بگیری!»
یک بیمه شونده دیگر نیز می گوید: «۲۰ سال پیشینه کار در یک واحد تولیدی را دارم ولی کارفرمای من از همان ابتدا من را بیمه نکرده و در حدود ۸ سال بدون بیمه کار کرده ام که در شرایط کنونی به بیمه آمده ام تا نگاه کنم چه طور توان دارم آن ۸ سال را در پیشینه بیمه خودم لحاظ کنم و حق بیمه خود را بگیرم؟»
به نظر می آید که در کشور قوانینی وجود دارند که باید در اولویت بازبینی قرار دریافت کنند که یکی از با اهمیت ترین آنان قانون تامین اجتماعی هست.
به گزارش شفاآنلاین، اما این روزها دفترچه های بیمه آن اطمینان خاطر و اعتماد به نفس را برای بیمه شدگان به ارمغان نمی آورند و دفترچه ای که روزی برای کارمندان، کارگران و اقشار متفاوت اجتماع از واجبات به شمار می آمد امروزه اعتبار آن کمرنگ شده هست چون که مطالبات و توقع ها بیمه شدگان تأمین نمی شود.
برای سرماخوردگی خوب هست!
در حالی که فلسفه ایجاد و تشکیل سازمان های بیمه گذار عرضه خدمات و تسهیلات درمانی برای بیمه شدگان هست و دربردارنده همه مورد ها و همه مریضی ها باید باشد اما عده کثیری از بیمه شدگان اعتقاد دارند دفترچه بیمه کارآیی زیادی ندارد و اصطلاحاً به درد نمی خورد!
خانمی که خود را «عزت اللهی» معرفی می کند و در حالی که ماسکی روی دهان و بینی خود گذاشته و در صف انتظار بیمارستانی در خیابان رسالت نشسته می گوید: «دفترچه های بیمه منحصرا به درد معالجه سرماخوردگی و مریضی هایی از این قبیل می خورند و فایده دیگر ندارند!»
وی می افزاید: «وقتی برای مریضی های دیگری مثل مریضی های گوارشی، قلبی و عروقی، استخوانی و مفاصل و… به پزشکان(physicians) متخصص مراجعه می کنیم نخستین چیزی که در مطب این دکترها به چشم می خورد این هست که با «بیمه قرارداد نداریم.» » حتی داروهایی که این دکترهای متخصص تجویز می کنند و در دفترچه می نویسند هم در زیادی از داروخانه ها به نرخ آزاد عرضه می گردد و قراردادی با بیمه ندارند، به عبارت خوب تر در چنین مواردی واقعاً حس می کنیم که دفترچه ای که به دست گرفته ایم به درد نمی خورد و خوب تر هست آن را در کیف خود گذاشته و اصلاً بیرون نیاوریم.»
این خانم مریض که نوبتش شده و به طرف مطب پزشک بیمارستان می رود می افزاید: «۳۰ سال برای دولت خدمت کردم و جوانی و نشاط خود را برای تعلیم و تربیت و تعلیم کودکان و نوجوانان گذاشتم و دست کم توفع دارم که دولت رعایت حال ما بازنشستگان را داشته باشد و ابزارها و خدمات درمانی و بیمه مناسب در اختیار ما قرار دهد.»
وظیفه ای عمومی و فراگیر
«زهره کدخدایی» کارشناس مسائل اجتماعی در مورد خدمت رسانی به مردم می گوید: «پیشی گرفتن در عرضه خدمت به مردم و تأمین تندرستی آدم ها یک وظیفه عمومی و فراگیر هست و ربطی به سازمان ها یا نهادهای دولتی و غیر دولتی ندارد و همه مراجع، سازمان ها و نهادهای مربوط در ارتباط با تندرستی آدم ها باید نهایت کوشش خود را به کار گیرند تا محیطی سالم و امن و آدم هایی فعال و با نشاط پرورش دهند تا مریضی، رخوت، ناتوانی و ناکارآمدی از جامعه رخت بربندد.»
وی می افزاید: «در حال حاضر با اهمیت ترین نگرانی و دغدغه مسئولان باید تندرستی آحاد جامعه باشد و طرح توسعه تندرستی باید در دستور کار قرار بگیرد و مریض ها باید منحصرا دغدغه بهبود مریضی خود را دارا باشند نه نگرانی از مشکلات و روند معالجه و این کار با پشتیبانی لازم از بیمه های خدمات درمانی، تأمین اجتماعی و کارآمدی آنان امکان پذیر هست.»
به گفته این کارشناس(Expert) اجتماعی، متولی معالجه هر کشور در هر سطحی وزارت بهداشت هست و این وزارتخانه باید بر فعالیت همه بیمه ها اعم از تندرستی، تکمیلی، تأمین اجتماعی، خدمات درمانی و… نظارت کامل داشته باشد تا بیمه شونده به حق حقیقی خود دست یابد چون که بیمه شدگان نیز قسمت خود را از حق سرانه بیمه پرداخت می نمایند و توقع دارند که از خدمات شایسته ای هم برخوردار گردند.
وی علاوه بر این می گوید: «متأسفانه بعضی از بیمارستانها، کلینیک ها و درمانگاه ها به مساله بیمه و بیمه گذار نگاه تجاری دارند و این مساله بویژه در بیمارستان های خصوصی به چشم می خورد که به صورت مثال به همراهان مریض بیان می کنند تا برگه پذیرش را امضا نکنند و مبلغ زیادی را پرداخت نکنند مریض را پذیرش نمی کنند که میتوان در چنین صورتی وضع مریضی را گمان کرد که بسیار بدحال و شرایط بحرانی یا اورژانسی دارد و هر آن انتظار توان دارد برای او پیامد وخیمی را در پی داشته باشد. به همین سبب وزارت بهداشت باید بر فعالیت این بیمارستان ها کنترل و نظارت بیشتری داشته باشد و آنان را مورد بازخواست قرار دهد.»
یک شهروند که برای یکی از بستگانش سانحه ای اتفاق افتاده بود در این مورد می گوید: «یکی از بستگانم در خیابان تصادف نموده و یک موتوری به وی برخورد نموده بود که با خونریزی و شکستگی دست و پا مدت ها کف خیابان رها شده بود و مردم اطراف به خودروهایی که برای سفر این شخص سانحه دیده اعلام آمادگی می کردند اظهار می کردند که این کار را نکنید و باید قطعا اورژانس و آمبولانس این شخص را به بیمارستان جابه جا کند چون که در غیر این صورت بیمارستان از پذیرش این زخمی اجتناب می کند و بیمه هم مسیولیت را قبول نمی کند!»
به چه سبب باید مجروحی که هر آن حیاتش منسوب به کارهای اورژانسی و پزشکی هست به علت بیم از عدم پذیرش بیمه و بیمارستان ساعت ها روی کف خیابان دراز کشیده باشد و کسی به داد او نرسد؟
کارشناسان اجتماعی اعتقاد دارند همین قید و بندها و تنگنا های اداری و ساختگی و دشواری های پذیرش مجروحان در بیمارستان ها باعث کاهش عواطف و دلسردی و بی تفاوتی می گردد و اگر روزی تماشا کردیم که در خیابان ها یا جاده ها مردم بی تفاوت از کنار مجروحان سانحه دیده می گذرند و هیچ تلاشی برای رهایی همنوعان خود به عمل نمی آورند نباید تعجب کنیم، چون که روند معالجه چنین مجروحانی توسط دستگاه های بیمه گر با چالشی جدی و بنیادی مواجه شده و همین مساله مردم را نسبت به مدد به عارضه دیدگان تصادف بی تفاوت می کند.
صف های دریافت هزینه
مشکل کلیدی مریض ها در پذیرش بیمارستان ها یا مراجعه به دکتر ها و داروخانه ها نیست. داستان حقیقی زمانی آغاز می گردد که بیمه شدگان برای دریافت حق بیمه خود بویژه در مورد بیمه های تکمیلی به ادارات و یا سازمان های بیمه مراجعه می کنند. زیادی از مردم در صف های دریافت هزینه هایی که در بیمارستان پرداخت نموده یا به دکترها و داروخانه ها پرداخت نموده اند در شرکت های بیمه گذار در انتظار می باشند!
زیادی از مردم در صف های دریافت هزینه هایی که در بیمارستان پرداخت نموده یا به دکترها و داروخانه ها پرداخت نموده اند در شرکت های بیمه گذار در انتظار می باشند! کارشناسان بیمه اعتقاد دارند که فرد بیمه شونده به هنگام عقد قرارداد با شرکت بیمه گذار تکمیلی باید از مفاد قرارداد اطلاعات درستی داشته باشد تا خدمت مناسب دریافت کند. .. باید از قبل اطلاع حاصل کند که بیمه تکمیلی چه مقدار از هزینه دوا ها یا عمل جراحی یا سونوگرافی و آندوسکوپی و… را می پردازد و چه مقدار قسمت خود مریض هست که باید بپردازد.
به گفته این کارشناسان هر چقدر که بر طبق قرارداد، پول از سوی بیمه شونده پرداخت گردد به همان میزان سرانه، خدمات دریافت می کند و هزینه هایش پرداخت می گردد مگر در موردی که فرد مریض به صورت اورژانسی بستری شده و نزدیک ترین بیمارستان به وی بیمارستان خصوصی گرانقیمتی بوده، در این صورت توان دارد جهت دریافت هزینه هایش با مدارکش به شرکت بیمه مراجعه کند اما اگر خدمات بیمه اش در آن بیمارستان عرضه نشود، بیمه تکمیلی وظیفه ای در این زمینه ندارد و در این صورت باید از بیمه پایه دولتی خود که بیمه تندرستی، تامین اجتماعی یا خدمات درمانی و… هست هزینه های خود را دریافت کند، پس از آن به بیمه تکمیلی مراجعه کند تا ما به التفاوت آن را دریافت نماید.
«سیدتقی نوربخش» مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی در این مورد می گوید: «بیماری که به بخش خصوصی مراجعه می کند ما به التفاوت را نیز باید بپردازد اما این مساله در بخش دولتی وجود ندارد. اما در بخش سرپایی نیز باید بیشتر از ۳۰ درصد ما به التفاوت را بپردازد.»
وی می افزاید: «در بیمارستان های تحت پوشش اهتمام کرده ایم فهرست انتظار را کاهش دهیم و در درمانگاه های بیمارستان میلاد شبانه روز ۶۰۰۰ نفر و در بخش های درمانی همه روزه ۱۰ هزار نفر مراجعه کننده داریم. سه دانشگاه پزشکی نیز در تهران قرار دارد که مریض ها تامین اجتماعی را ویزیت می کنند ولی امکان اینکه برای ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر که در تهران تحت پوشش بیمه می باشند ابزارها فراهم کنیم، نداریم. در تهران ۹ بیمارستان تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی می باشند که بعضی از این بیمارستان ها دوباره تجهیز شده اند.»
سرگردانی بیمه شدگان
»همه مشکلات بیمه شدگان مربوط به خدمات درمانی و هزینه های مربوط به آن نیست، مشکلات دیگری هم در ارتباط با بیمه اشخاص وجود دارد که امان آنان را بریده و آنان را سرگردان و بی برنامه کرده هست.
سوابق بیمه ای بیمه شدگان و مشکلات و نواقصی که در این زمینه وجود دارد نیاز به چندین شماره گزارش دارد که به صورت مختصر به آن اشاره می گردد. بیمه شدگانی که در مورد سوابق بیمه خود با مشکلاتی رو به رو شده اند بیان می کنند وقتی به شعب سازمان تامین اجتماعی مراجعه می کنیم اتاق ها آنقدر پرازدحام و مملو از مراجعه کنندگان هست که منصرف می گردیم و به روز دیگر موکول می کنیم.
یکی از شهروندان که برای ارزیابی مشکل خود به یکی از شعب تامین اجتماعی مراجعه کرده هست می گوید: «۱۸ سال پیشینه بیمه دارم اما وقتی به سایت صندوق تامین اجتماعی مراجعه کردم نگاه کردم که منحصرا ۱۲ سال برای من پیشینه بیمه ثبت شده بود و ۶سال از سوابق بیمه ای من مدنظر داشته نشده بود!»
شهروند دیگر می گوید: «۲۴ سال پیشینه بیمه دارم و به سبب مریضی می خواهم بازنشسته شوم اما پزشکی که بیمه معرفی کرده پس از معاینه می گوید: قطعا باید نقص عضو، از کارافتادگی دست و پا و مسائلی از این قبیل دارا باشی تا تاییدیه بگیری!»
یک بیمه شونده دیگر نیز می گوید: «۲۰ سال پیشینه کار در یک واحد تولیدی را دارم ولی کارفرمای من از همان ابتدا من را بیمه نکرده و در حدود ۸ سال بدون بیمه کار کرده ام که در شرایط کنونی به بیمه آمده ام تا نگاه کنم چه طور توان دارم آن ۸ سال را در پیشینه بیمه خودم لحاظ کنم و حق بیمه خود را بگیرم؟»
به نظر می آید که در کشور قوانینی وجود دارند که باید در اولویت بازبینی قرار دریافت کنند که یکی از با اهمیت ترین آنان قانون تامین اجتماعی هست.
نظرشما
آخرین اخبار