به گزارش شفا آنلاین:دکتر فاطمه فدایی، دستیار طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: «ارتفاع درخت عناب به 8-6 متر میرسد که به خشكى مقاوم بوده و به اشکال تيغدار و بدون تيغ دیده میشود. برگ آن كوچك، متناوب و دندانهدار است. گلهاى درخت عناب، كوچك و به رنگ سبز روشن مايل به زرد هستند که در كنار برگها گرد آمده است.»
وی در ادامه توضیح داد: «میوه عناب <Jujube fruit>به رنگ قرمز و تخممرغى كه نوعى از آن به اندازه خرما و نوعى ديگر به اندازه فندق بوده و طعم هر دو نوع كمى شيرين و لعابدار و داراى يك هسته مانند هسته سنجد است. و از دیگر نامهاى عناب میتوان به شيلانه، سيلانه، شيلانك، اونناف، زوزوب، سيبكوهى، آوننافدار، طبرخون، ارج و همچنین سنجد جيلان، سنجد گرگان و كندر اشاره کرد. ضمن اینکه اين درخت بومى مناطق گرمسير است كه در شمال آفريقا، جنوب اروپا، نواحى مديترانهاى و مناطق معتدل آسيا مىرويد. در ايران نیز در سواحل دریای خزر، دامنه نيل كوه در مينودشت، كوكلان گرگان، در كردستان و سردشت و همچنین لرستان و بختيارى و در الموت و خراسان و بلوچستان و كرمان شاهد رویش خودرو آن هستیم.»
این دستیار طب سنتی با تاکید بر اینکه عناب رسیده و شیرین، بهترین نوع این میوه است، گفت: «مصرف عناب خشك بهتر از نوع تازه آن است و تا دو سال میتوان آن را مصرف کرد. به علاوه، توصیه میشود عناب بیشتر از پنجاه عدد مصرف نشود چراکه مصرف بیش از این مقدار، ديرهضم است و منجر به نفخ میشود. البته برای رفع این عوارض میتوان آن را با شكر و مويز خورد.»
وی همچنین گفت: «با توجه به اینکه عناب، کاهنده منى است حتما باید با عسل مصرف شود. و در صورتی که میوه عناب در دسترس نبود، میتوان با مصرف گیاه سپستان از فواید آن بهره برد.»
دکتر فدایی با بیان اینکه سردمزاجها بهتر است عناب را با گلاب بخورند، توضیح داد: «طبيعت عناب، معتدل در حرارت و برودت و مايل به رطوبت است. اما ابوعلى سينا طبیعت آن را كمى سرد مىداند و ابن نفیس در کتاب الشامل، عناب را گرم و خشک و رازی در کتاب الحاوی سرد و تر ذکر کرده است. اهوازی و هروی نیز در کتب خود عناب را میوهای سرد و تر که مولد بلغم و دیرهضم است، یاد میکنند. از این رو کسانی که دارای مزاج سرد هستند، بهتر است عناب را با گلاب و شكر مصرف کنند.»سلامانه