برخی افراد در اثر بروز مشکلات فردی، اجتماعی، آسیب‌های روانی، استرس، اضطراب، تنش‌های روحی، ناتوانی در برابر حل مشکلات استرس درس و تحصیل، فاکتور‌های ژنتیکی و پیشینه خانوادگی و مواردی از این دست دچار مشکل خودآزاری می‌شوند.
شفا آنلاین>سلامت>یکی از اختلالات روانی(Psychopathy) که از گذشته در دنیا وجود داشته بیماری آسیب رساندن به خود یا همان خود آزاری است که نیازمند مراقبت‌های درمانی و روان شناختی است.
به گزارش شفا آنلاین، برخی افراد در اثر بروز مشکلات فردی، اجتماعی، آسیب‌های روانی، استرس، اضطراب، تنش‌های روحی، ناتوانی در برابر حل مشکلات، ناراحتی و اندوه از دست دادن عزیزان، استرس درس و تحصیل، فاکتور‌های ژنتیکی و پیشینه خانوادگی و مواردی از این دست دچار مشکل خودآزاری می‌شوند.
این مشکل اغلب از سنین نوجوانی و به همراه یک شوک عاطفی در افراد ایجاد می‌شود و به شکل‌هایی از جمله بریدن، سوزاندن پوست بدن، کندن مو‌های سر، جوش‌ها و آکنه ها، ایجاد برش بر روی بدن با اشیاء برنده، داشتن تاتو‌های عجیب و غریب بر روی بدن، قطع اعضای بدن و مواردی از این دست مشاهده می‌شود؛ این افراد قصد خودکشی ندارند، اما به سلامت خود آسیب می‌رسانند.
یکی از شایع‌ترین شیوه‌های خودآزاری در دوران کنونی بریدن عمدی پوست بدن است که باعث مرگ نشود، اما جای آن بر روی بدن باقی بماند، این اختلال روانی به یک پدیده فراگیر به ویژه بین نوجوانان در کشور‌های مختلف تبدیل شده است.
براساس آمار‌ها یک الی چهار درصد از بزرگسالان آمریکایی به خود آسیب می‌رسانند که این آمار در میان نوجوانان این کشور بالغ بر ۱۵ درصد است؛ بیشترین گروه سنی در معرض خطر در رده سنی ۱۷ الی ۳۵ سال قرار دارند.
بسیاری از نوجوانان که دچار خودآزاری هستند معمولاً دراثر یک شوک عاطفی و یا یک استرس غیر قابل مهار به خود آسیب می‌رسانند و متاسفانه پس از چندی این مشکل حالت مزمن به خود گرفته و با گذشت زمان درمان آن سخت‌تر می‌شود.
خودآزاری(masochism) علاوه بر آسیب به سلامت روحی و جسمی فرد مقدمه‌ای برای آسیب‌های جدی تراز جمله اعتیاد به مواد مخدراست.
فردی که به خود آسیب جسمی می‌رساند قبل از انجام این کار احساس استرس و نگرانی شدید دارد و با انجام آن نوعی آرامش و تسکین موقت پیدا می‌کند، که البته برای بازه زمانی کوتاهی است و مجدداً پس از چندی وسوسه انجام دوباره خود آزاری با کوچکترین ناراحتی یا استرس را پیدا می‌کند.
این افراد حس خوبی به خود ندارند و از اعتماد به نفس پایینی برخوردار هستند؛ آنها در مقابل دوستان خود بسیار آسیب پذیر هستند و در برخی مواقع تحت تاثیر آنها، بی احترامی ها، تهدید‌ها و مواردی از این دست دچار خودآزاری می‌شوند.
درمان این اختلال معمولاً از طریق خدمات روان شناختی، جلسات مشاوره، درمان علت اصلی بروز مشکل و رفع آن، تقویت خودباروری، نوع دوستی و عزت نفس در بیماران انجام می‌شود هرچند که می‌توان در کنار درمان‌های روان شناسی از تجویز دارو نیز بهره برد.
چنانچه فردی از اعضای خانواده یا دوستان به اختلال خود آزاری مبتلا است علاوه بر خدمات درمانی حمایت اعضای خانواده، دوستان، همکاران، معلمان و آشنایان او نیز در رفع مشکل بسیار موثر است.
به گزارش شفا آنلاین، برخی افراد در اثر بروز مشکلات فردی، اجتماعی، آسیب‌های روانی، استرس، اضطراب، تنش‌های روحی، ناتوانی در برابر حل مشکلات، ناراحتی و اندوه از دست دادن عزیزان، استرس درس و تحصیل، فاکتور‌های ژنتیکی و پیشینه خانوادگی و مواردی از این دست دچار مشکل خودآزاری می‌شوند.
این مشکل اغلب از سنین نوجوانی و به همراه یک شوک عاطفی در افراد ایجاد می‌شود و به شکل‌هایی از جمله بریدن، سوزاندن پوست بدن، کندن مو‌های سر، جوش‌ها و آکنه ها، ایجاد برش بر روی بدن با اشیاء برنده، داشتن تاتو‌های عجیب و غریب بر روی بدن، قطع اعضای بدن و مواردی از این دست مشاهده می‌شود؛ این افراد قصد خودکشی ندارند، اما به سلامت خود آسیب می‌رسانند.
یکی از شایع‌ترین شیوه‌های خودآزاری در دوران کنونی بریدن عمدی پوست بدن است که باعث مرگ نشود، اما جای آن بر روی بدن باقی بماند، این اختلال روانی به یک پدیده فراگیر به ویژه بین نوجوانان در کشور‌های مختلف تبدیل شده است.
براساس آمار‌ها یک الی چهار درصد از بزرگسالان آمریکایی به خود آسیب می‌رسانند که این آمار در میان نوجوانان این کشور بالغ بر ۱۵ درصد است؛ بیشترین گروه سنی در معرض خطر در رده سنی ۱۷ الی ۳۵ سال قرار دارند.
بسیاری از نوجوانان که دچار خودآزاری هستند معمولاً دراثر یک شوک عاطفی و یا یک استرس غیر قابل مهار به خود آسیب می‌رسانند و متاسفانه پس از چندی این مشکل حالت مزمن به خود گرفته و با گذشت زمان درمان آن سخت‌تر می‌شود.
خودآزاری(masochism) علاوه بر آسیب به سلامت روحی و جسمی فرد مقدمه‌ای برای آسیب‌های جدی تراز جمله اعتیاد به مواد مخدراست.
فردی که به خود آسیب جسمی می‌رساند قبل از انجام این کار احساس استرس و نگرانی شدید دارد و با انجام آن نوعی آرامش و تسکین موقت پیدا می‌کند، که البته برای بازه زمانی کوتاهی است و مجدداً پس از چندی وسوسه انجام دوباره خود آزاری با کوچکترین ناراحتی یا استرس را پیدا می‌کند.
این افراد حس خوبی به خود ندارند و از اعتماد به نفس پایینی برخوردار هستند؛ آنها در مقابل دوستان خود بسیار آسیب پذیر هستند و در برخی مواقع تحت تاثیر آنها، بی احترامی ها، تهدید‌ها و مواردی از این دست دچار خودآزاری می‌شوند.
درمان این اختلال معمولاً از طریق خدمات روان شناختی، جلسات مشاوره، درمان علت اصلی بروز مشکل و رفع آن، تقویت خودباروری، نوع دوستی و عزت نفس در بیماران انجام می‌شود هرچند که می‌توان در کنار درمان‌های روان شناسی از تجویز دارو نیز بهره برد.
چنانچه فردی از اعضای خانواده یا دوستان به اختلال خود آزاری مبتلا است علاوه بر خدمات درمانی حمایت اعضای خانواده، دوستان، همکاران، معلمان و آشنایان او نیز در رفع مشکل بسیار موثر است.
نظرشما
آخرین اخبار