خون نیز همانند بسیاری از چیزها، به جز KilianJornet در معرض گرانش قرار دارد. درنتیجه میتواند در پاها تجمع پیدا کند، که جریان خون را کاهش داده و پاکسازی فرآوردههای جانبی شیمیایی را آهسته میسازد.
Stephanie Howe، دکترای علوم ورزشی و جزء ۱۰۰ قهرمان ایالات غربی در سال ۲۰۱۴ میگوید که در حین مسافرت، عدم تحرک و اختلاف فشار میتواند موجب افزایش مایعات در ساق پاها شود. این میتواند موجب خستگی و سنگین شدن پاها، و همچنین مشکلات حاد مثل ترومبوز وریدی عمقی (DVT) (لخته شدن خون که میتواند موجب ناراحتی بسیار زیاد و گاهی مرگ شود) که ورزشکاران به طور ویژه مستعد آن هستند، گردد.
Howe میگوید در حین فعالیت، ما یک پمپ عضله داریم که خون را به قلب باز میگرداند. وقتی در حال استراحت هستید، فشردگی (به ویژه فشردگی مدرج، که در نواحی مختلف فشار متفاوتی را وارد میکند) میتواند موجب گردش خون به شیوهی مشابهی شود، که تجمع خون و خطر DVT را کاهش میدهد.
ریکاوری کردن بعد از دویدن شامل دو متغیر مرتبط با هم است. احساس درد، یک پاسخ ذهنی به یک پدیدهی فیزیکی، تا حدودی به وضعیت روانی دونده بستگی دارد. ضمناً، آسیب و التهاب عضله پاسخهای فیزیولوژیک به استرس فیزیکی هستند، و میتوانند به طور عینی اندازهگیری شوند. هم روانشناسی و هم فیزیولوژی برای عملکرد بعدی اهمیت دارند.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ در مجلهی پزشکی ورزشی، متون علمی موجود در مورد فشردگی را مورد بررسی قرار داد. با اینکه بین تمام مطالعات توافق وجود نداشت، اما الگوهای مهمی از نظر آماری وجود داشت. پوشیدن لباس چسبان بعد از فعالیت، آسیب و التهاب عضله را اندکی کاهش داد. اگر چه بزرگ ترین تأثیر آن، کاهش درد پا و تأخیر در شروع خستگی عضله بود. بهعبارت دیگر، تأثیر فیزیولوژیک کم است، اما تأثیر روانشناختی (اینکه چه نوع دردی را حس میکنید) زیاد است.
Emily Kraus، پزشک ورزشی در دانشگاه استنفورد و برندهی دوی ۵۰ کیلومتر Sean O’Brien در سال ۲۰۱۶ میگوید، علیرغم وجود اختلافات زیاد در تحقیقات مربوط به فشردگی، وقتی صحبت از ریکاوری میشود، اغلب با هم توافق دارند. او میگوید: من شخصاً فشردگی لباس چسبان بعد از یک مسابقه یا تمرین دو را دوست دارم، و با پژوهشهای فعلی که میگویند فایدهی روان شناختی دارد موافق هستم.
یک عنصر کلیدی سریع دویدن در دوهای کوهستانی، صرفهجویی در دویدن، یا مقدار انرژی مصرفی برای مقدار خاصی از کار است. برای تصور اینکه لباس چسبان چقدر میتواند به صرفه جویی در دویدن کمک کند، لیوانی را در نظر بگیرید که قبل از حمل و نقل، محکم در پلاستیک حبابی پیچیده شده است، درنتیجه احتمال خرد شدن آن کمتر است. به صورت نظری، پوشیدن لباس چسبان در هنگام ورزش میتواند عملکرد مشابهی داشته باشد، و نیروی جذب شده توسط عضلات در حال فعالیت را کاهش داده و نحوهی انقباض عضلات را بهبود میبخشد.
در بررسی ها مشخص شد که شواهد مربوط به بهبود عملکرد، مختلف است. پوشیدن لباس چسبان در هنگام ورزش، تأثیر مثبت کمی بر صرفهجویی در دویدن، و همچنین احساس فشار و پاکسازی لاکتیک اسید داشت (که میتواند ریکاوری بین تمرینات انفجاری با شدت بالا را تسریع کند) اما تأثیری بر متغیرهای متعدد دیگر، از جمله جذب اکسیژن، ضربان قلب، حجم سکتهی قلبی و مهمتر از همه، زمانهای واقعی دویدن وجود نداشت.
بسیاری متخصصان متقاعد نشدند که فایدهی مثبت اساسی در پوشیدن لباس چسبان در هنگام دویدن وجود دارد. درعین حال آنها میگویند: خطر ضرر رساندن آن بسیار کم است، اما حتماً اندازهی مناسبی انتخاب کنید تا زیاد تنگ نباشد. در واقع فشردگی بسیار زیاد با قطع برخی جریانها میتواند مانع گردش خون در هنگام فعالیت شود. یک نکتهی منفی که پژوهشگران به آن اشاره کردند این بود که: فشردگی موجب افزایش ملایمی در دمای مرکز بدن شد. فشردگی میتواند خنک کردن از طریق تعریق را، که روش اصلی بدن برای حفظ تعادل دمای خود است، کاهش دهد. به خصوص در مسابقات طولانیتر، این میتواند موجب افزایش بیش ازحد گرما شده و درنتیجه بر عملکرد تأثیر بگذارد.