کد خبر: ۱۴۲۱۳۳
تاریخ انتشار: ۰۲:۴۵ - ۲۷ بهمن ۱۳۹۵ - 2017February 15
تحریکات الکتریکی زخم ایده‌ای بود که از دهه 50 میلادی به مرور در ذهن متخصصین و محققین ژاپنی شکل گرفت.
استفاده از تحریکات الکتریکی می‌تواند تاثیر بسیار خوبی بر بافت زخم بگذارد و به روند ترمیم آن کمک می‌کند. زخم اگر به مدت طولانی ادامه پیدا کند، عفونی می‌شود و در نهایت در حادترین حالت خود به قطع عضو منجر می‌شود و یا حتی بسته به میزان عفونت می‌تواند خطر مرگ به همراه داشته باشد. بنابراین مدیریت ترمیم زخم برای ما اهمیت بسیاری دارد.

 تحریکات الکتریکی
زخم ایده‌ای بود که از دهه 50 میلادی به مرور در ذهن متخصصین و محققین ژاپنی شکل گرفت. در آن زمان این ایده خیلی خام بود اما به مرور بین کشورها گسترش پیدا کرد و آزمایشات زیادی روی آن انجام شد. به همین ترتیب بود که از دهه 70 میلادی کارآزمایی‌های بالینی آن روی انسان هم راه‌اندازی شد و کلینیک‌های زیادی بودند که این دسته از خدمات را به بیماران ارائه می‌کردند.


در مکتب پزشکی نوین که به آن پزشکی مبتنی بر شواهد هم گفته می‌شود و توانسته است چندین قدم پزشکی را به جلو حرکت دهد، به روش تحریکات الکترونیک توجه بسیار شده است. با پیشرفت این راه درمانی، بر میزان اثربخشی آن هم افزوده شد و مدت زمان درمان هم نسبت به گذشته کاهش چشمگیری پیدا کرده است. از مزایای اثربخشی این است که بیماران بیشتری نسبت به وقت و هزینه‌ای که جهت درمان صرف می‌کنند، نتیجه مورد انتظار خود را دریافت می‌کنند.


رویکرد پزشکی مبتنی بر شواهد باعث پیشرفت همه رشته‌ها از جمله حوزه ترمیم بافت و زخم شد و تعداد کارآزمایی‌های بالینی افزایش پیدا کرد. این مسئله در نهایت باعث شد تحقیقات کوچکی و متعددی که در زمینه ترمیم بافت انجام شده است، گردآوری و با هم ادغام شوند و در نهایت به استنتاجی کلی از مسئله تاثیر تحریکات الکتریکی روی ترمیم بافت برسند.

به لحاظ رده‌بندی هم باید گفت ایران نسبت به سایر کشورها در جدول رده‌بندی جایگاه مطلوبی دارد. با این همه دغدغه اصلی، نوع زخم‌هایی است که در خطر هستند جوش نخورند یا دیر ترمیم شوند. این تعداد هم نه در ایران بلکه در همه دنیا کم نیست. آمار جهانی نشان می‌دهد چیزی حدود 80 درصد زخم‌ها، از نوعی هستند که در معرض خطر حاد شدن است. بیماران دیابت و سوتغذیه و مصرف‌کنندگان سیگار هم در این گروه خطر قرار می‌گیرند.سپید
سیامک بشردوست
متخصص فیزیو‌تراپی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: