زخم هایی که باید التیام یابند

شفا آنلاین:زخم و جراحت آثار تخریب بافت در یک قسمت از بدن است. حال آنکه ترمیم و بهبود آن تا چه اندازه مهم است، بستگی به نوع زخم دارد. با پیشرفت دانش پزشکی، روز به روز روش‌های جدیدی برای مقابله با عواملی که سلامت انسان را به خطر می‌اندازد، کشف شده است.

به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید  اگرچه از همان ابتدا برای التیام زخم‌ها، مرهم یا ضمادی ترکیبی از گیاهان دارویی تهیه می‌شد و حکیم بسته به محل زندگی برای بیمار آن را استفاده می‌کرد. هرنوع زخمی با روش مخصوص خود درمان می‌شود. اما گاهی جای زخم‌ها به عنوان آثاری آزاردهنده باقی می ماند که کاربرد لیزر توانسته این نقص‌ها را تاحدودی برطرف کند. اما آنچه که امروزه مورد بحث بوده و تاحدودی نگرانی‌ها را برانگیخته، زخم‌هایی است، که خوب نمی‌شود.

معضل زخم‌های مزمن در دنیای پزشکی معضلی دیرینه است و همچنان در بسیاری از موارد منجر به ناتوانی‌های عمده و یا مرگ‌ومیر زودهنگام برای بیمار می‌شود. دیابت، عفونت و داروها به‌عنوان سردسته عوامل ایجادکننده زخم‌های مزمن همچنان در اقصی‌ نقاط این کره خاکی قربانی می‌گیرد. در کشور حدود چهار تا پنج میلیون بیمار مبتلا به دیابت نوع یک و دو داریم که از این افراد سالیانه 60 هزار نفر به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند. همچنین 15 درصد از تمام افراد دیابتی در طول عمر خود دچار زخم پای دیابتی می‌شوند که از این تعداد نیز 35 درصد دچار قطع عضو می‌شوند. سیدمهدی طبایی، متخصص بیماری‌های پوستی نیز این معضل را جدی می‌داند. وی می‌گوید: « هزینه سالانه درمان زخم‌های مزمن در جهان چیزی درحدود یک بیلیون دلار برآورد می‌شود که به‌ خوبی گویای میزان بزرگی ‌این عارضه مهم است. آنچه که اهمیت پرداختن به این معضل درمانی را دوچندان می‌کند این‌ است‌ که بدانیم زخم پای دیابتی به‌عنوان یکی‌از انواع زخم‌های مزمن، مرگ‌و‌میر 5 ساله بسیار بالایی دارد. به‌گونه‌ای که حتی از مرگ‌ومیر برخی‌از سرطان‌های شایع نظیر سرطان پستان، سرطان پروستات و لنفوم هوچکین نیز بیشتر است.»


به گفته وی: «زخم‌های مزمن کشنده است که یکی از علل ایجاد زخم‌های مزمن، دیابت است. زخم‌های دیابتی نیاز به توجه بیشتر مسئولان دارد. این در حالی‌ است که در کشور پهناور ما مرکز جامعی که بتواند به نحو موثری به تشخیص، درمان و بازتوانی بیماران نیازمند در حوزه زخم‌های مزمن بپردازد وجود ندارد. این بیماران که عمدتا از اقشار ضعیف و کم‌بهره جامعه‌اند، در مراکز درمانی غیرتخصصی سرگردان و متحیر هستند.» زخم‌ها می‌تواند، بیمار و خانواده‌اش را تحت تاثیر قرار دهد. بیماری در بستر است و دچار زخم بستر می‌شود، علاوه بر درد و رنجی که خود متحمل می‌شود، خانواده را نیز درگیر می‌کند. بیمار دیابتی که زخمی در پایش ایجاد می‌شود، با ازدست دادن اندام و پای خود بار اضافی بر دوش خانواده داشته و هزینه‌های بیشتری می‌تراشد. بدیهی است که برای پیشگیری از بروز زخم‌ها تیم درمانی باید درکنار هم کار کنند و فقدان این موضوع می‌تواند، معضل زخم‌های مزمن را تازه نگه دارد.