سالمندانی که باید برای شنیدن صحبت دیگران در هنگام صرف شام یا در هنگام راه رفتن در خیابان تلاش و تقلا کنند، ممکن است که ازنظر گوش هیچ مشکلی نداشته باشند و به‌طورکلی شنوایی طبیعی داشته باشند.
شفا آنلاین:
به‌عبارت‌دیگر، این
امکان وجود دارد عامل دیگری باعث نشنیدن سخن دیگران شود. نتایج یکی از
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که مشکل شنوایی می‌تواند در حقیقت به دلیل
تغییراتی در مغز باشد.به گزارش شفا آنلاین: مشکل در پردازش مکالمه‌ها که معمولا در یک محیط پر از سروصدا رخ می‌دهد می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که توانایی مغز در پردازش سریع و آسان سخن تضعیف‌شده است.
دکتر جوناتان سیمون، استادیار مرکز تحقیقات سیستم‌ها در دانشگاه مریلند و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: «جدا از کاهش شنوایی مرسوم که معمولا با بالا رفتن سن رخ می‌دهد، مغز ما نیز با افزایش سن توانایی خود را در پردازش صداها از دست می‌دهد.»
به‌عبارت‌دیگر، افزایش سن با تضعیف توانایی مغز در پردازش صداها در ارتباط است. دکتر سیمون خاطرنشان می‌کند: «سروصداهای پس‌زمینه‌ای که به نظر سالمندان بلند می‌آیند ممکن است به نظر جوان‌ترها بلند نباشد.» به‌این‌ترتیب، سروصدای موجود در یک محیط ممکن است به نظر بزرگ‌ترها بلند و به نظر جوان‌ترها آرام باشد. باوجوداین، دکتر سیمون توضیح می‌دهد: «سالمندان مجبور هستند که برای شنیدن صدای فردی که در حال صحبت با آن‌ها است انرژی بیشتری را صرف کنند و زمان بیشتری را بگذرانند، چون در پس‌زمینه این گفت‌وگو ممکن است صداهای دیگری نیز وجود داشته باشند و حتی صداهای با شدت متوسط نیز می‌توانند باعث شوند بزرگسالهای مسن‌تر برای شنیدن سخن فرد موردنظر شوند نیاز به تلاش و صرف زمان بیشتری داشته باشند.»
به عقیده موسسه ملی ناشنوایی و دیگر اختلال‌های ارتباطی، از هر سه آمریکایی 65 تا 74 ساله یک نفر آن‌ها دچار مشکل شنوایی است. علاوه بر این، این موسسه می‌گوید که در میان بزرگسالهای آمریکایی 75 ساله به بالا نیمی از آن‌ها دچار مشکل شنوایی هستند.
در این تحقیق جدید 17 بزرگ‌سال جوان (18 تا 27 ساله) و 15 بزرگ‌سال پیر (61 تا 73 ساله) حضور داشتند. تمام این شرکت‌کننده‌ها شنوایی طبیعی داشتند و عاری از مشکل زوال عقل بودند. تمام این افراد تحت چند آزمایش شنوایی قرار گرفتند که در تمام این آزمایش‌ها در پس‌زمینه هم صداهایی وجود داشت. علاوه بر این، تمام این افراد تحت اسکن‌های مغزی نیز قرار گرفتند که تمرکز این اسکن‌های مغزی روی دو ناحیه از مغز بود. ناحیه اول مغزمیانی بود که پردازش صوت پایه‌ای را کنترل می‌کند. ناحیه دوم قشر مغز بود که نقش مهمی در درک و فهم سخن دارد.
در آزمایش‌های شنوایی، بزرگسالان جوان در مقایسه با بزرگسالان مسن‌تر عملکرد بهتری هم در محیط‌های پرسروصدا و هم محیط‌های ساکت نشان دادند؛ اما محققان دریافتند که محیط‌های پرسروصدا چالش بیشتری را برای بزرگسالان مسن‌تر به وجود آوردند، یعنی محیط‌های پرسروصدا باعث شدند که بزرگسالان مسن‌تر تلاش بیشتری برای شنیدن و درک سخن طرف مقابل خود به خرج دهند. بررسی اسکن‌های مغزی چرایی این چالش بزرگسالان مسن‌تر را بیان داشت. اسکن‌های مغزمیانی نشان داد که پیام‌دهی عصبی مرتبط با شنوایی در شرکت‌کننده‌های مسن‌تر ضعیف‌تر بود. همچنین اسکن‌های قشر مغز نشان داد که سالمندان در مقایسه با جوان‌ترها به زمان بیشتری برای پردازش اطلاعات نیاز داشتند.
محققان این نظریه را مطرح کرده‌اند که این مشکل سالمندان می‌تواند به دلیل نقصان عصبی باشد که ناشی از پیر شدن است که باعث می‌شود پیام‌دهی و ارتباط میان سلول‌های عصبی مغز را مختل می‌کند. به همین دلیل سالمندان غالبا مجبور به تلاش بیشتری برای شنیدن سخن طرف مقابل خود می‌شوند و به زمان بیشتری برای درک سخن او نیاز دارند. دکتر سیمون می‌گوید: «بزرگسالانی که در یک اتاق پر از سروصدا با فردی صحبت می‌کنند و سخنان آن فرد را نمی‌شنوند معمولا هم مشکل شنوایی و هم مشکل پردازش مغزی دارند.» به گفته دکتر سیمون به‌این‌ترتیب اگرچه ابزار کمکی شنوایی همچون سمعک نقش مهمی را در حل مشکل شنوایی ایفا می‌کنند، اما استفاده از این ابزار نمی‌تواند به‌طور کامل مشکل شنوایی را حل کند.
او اضافه می‌کند که نوعی از فیزیوتراپی که هم شنوایی و هم درک گفتار را در برمی‌گیرد، می‌تواند این مشکل را حل کند. دکتر سیمون می‌گوید: «به‌طور نظری این امکان وجود دارد که آن‌قدر خصوصیت دوران جوانی مغز را بازگرداند تا بتوان مشکل شنوایی را برطرف کرد.»
دکتر رابرت فریسینا، مدیر مرکز جهانی تحقیقات شنوایی و کلامی در دانشگاه فلوریدای جنوبی می‌گوید: «اگرچه من در انجام تحقیق شرکت نداشتم، اما این تحقیق یک پیشرفت خوب در این زمینه است.» او می‌گوید: «اکنون این موضوع موردقبول همگان است که تغییرات عصبی در بخش‌های از مغز که مربوط به شنوایی هستند نقش مهمی را در کاهش شنوایی مرتبط با سن و مشکلات درک گفتار (به‌خصوص در صورت وجود صداهایی در پس‌زمینه) ایفا می‌کنند.»
دکتر فریسینا اضافه می‌کند: «وقتی‌که درک ما در مورد پیر شدن مغز و آن‌هم در سطح مولکولی بیشتر شود، می‌توانیم داروهایی را برای مقابله با این تغییرات مولکولی مغز بسازیم و درنتیجه احتمال نقصان شنوایی را کاهش دهیم.»سپید
منبع: webmd
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار