» حوادث
این زن ماجرای انتظار و گیر افتادنش در این مرکز را وحشتناک توصیف کرده و گفته است: «پسرم مشکل تنفسی داشت؛ من باید چه کار می‌کردم اگر در آن لحظات، تنفس فرزندم متوقف می‌شد؟ هیچ کسی در آنجا نبود که کمک کند.
شفاآنلاین>حوادث پزشکی>اتفاق نامعمولی نیست که شما روی
تخت بیمارستان به مدتی طولانی منتظر پزشک باشید اما این که کارکنان به طور
کلی بیمار را از یاد ببرند و مرکز اورژانس را تعطیل کرده، درها را ببندند و
او را پشت درها جا بگذارند، رخدادی نامعمول است؛ اتفاقی که برای یک مادر
امریکایی و پسر ۴ ماهه‌اش رخ داد.
به گزارش شفاآنلاین،«ساوانا له‌ویت» و پسر چهارماهه‌اش، هفته گذشته به مرکز مراقبت‌های فوری پویالاپ مراجعه کرده بودند. فرزند این زن اهل واشنگتن سرفه می‌کرد و مادر برای رادیوگرافی از قفسه سینه به این مرکز رفته بود که کارکنان او را فراموش کرده، چراغ‌ها را خاموش کردند و درها را بستند.
نیم ساعت پس از ورود مادر و فرزندش به مرکز مراقبت‌های فوری، کارکنان آنها را به یک اتاق معاینه گسیل داشتند و پرستاری گفت همان جا بمانند تا پزشک برای معاینه برسد.
ده دقیقه بعد، هنوز از پزشک خبری نشده بود. بر اساس گفته‌های این مادر، وی در این فاصله پوشک فرزندش را عوض کرده، شیشه شیر او را آماده کرده و وقتی به ساعتش نگاه کرده متوجه شده که نیم ساعت دیگر گذشته و هنوز از پزشک یا کسی دیگر خبری نشده است.
له‌ویت در این زمان از اتاق خارج می‌شود تا به پرستار درباره طولانی شدن مدت انتظارش خبر دهد اما متوجه می‌شود که ساختمان خالی از مردم است. کلینیک پزشکی بسته شده و کارمندان، آنجا را ترک کرده بودند: «راهروهای ساختمان در تاریکی فرو رفته بود و کسی در ساختمان دیده نمی‌شد. پسرم را برداشتم و صدا کردم کسی این‌جا نیست؟ هیچ صدایی شنیده نشد. گریه‌ام گرفته بود و ترسیده بودم».
مادر، همراه با فرزندش به سراغ دری می‌رود اما به محض باز کردن آن صدای زنگ هشدار بلند می‌شود و بر ترس و وحشت او می‌افزاید: «خوشبختانه در این حین یکی از خدمه نظافت به سمت صدا آمد و مرا به سمت در خروج از ساختمان هدایت کرد».
این زن ماجرای انتظار و گیر افتادنش در این مرکز را وحشتناک توصیف کرده و گفته است: «پسرم مشکل تنفسی داشت؛ من باید چه کار می‌کردم اگر در آن لحظات، تنفس فرزندم متوقف می‌شد؟ هیچ کسی در آنجا نبود که کمک کند. این بشدت مرا خشمگین کرده بود. خود من در حوزه پرستاری بوده‌ام و نمی‌دانم که آخر چطور باید بیماری را فراموش کرد؟».
او اضافه کرده است: «درمان فرزندم انجام نشد و او تمام آن شب را گریه می‌کرد».
پس از رخداد مذکور، این مرکز درمانی در بیانیه‌ای اعلام کرد: «مشخص است که فرایند تعطیلی و بسته شدن کلینیک، بر اساس روشنامه‌ای مناسب دنبال نشده و ما حتما تحقیقی در این زمینه انجام خواهیم داد تا دریابیم چرا این روشنامه در هنگام بسته‌شدن درها و تعطیلی شبانه از قلم افتاده و اجرا نشده است».
در این بیانیه همچنین اشاره شده که بر اساس پروتکل یا روشنامه مذکور، قبل از خروج کارکنان از کلینیک همه اتاق‌ها و درها باید بازبینی و بررسی شوند.
له‌ویت گفته است که او سال‌ها مراجعه کننده به همین مرکز بوده ولی نمی‌تواند این بهانه را بپذیرد که اشتباها همراه با پسرش در تاریکی رها شده است.سلامت آنلاین
به گزارش شفاآنلاین،«ساوانا له‌ویت» و پسر چهارماهه‌اش، هفته گذشته به مرکز مراقبت‌های فوری پویالاپ مراجعه کرده بودند. فرزند این زن اهل واشنگتن سرفه می‌کرد و مادر برای رادیوگرافی از قفسه سینه به این مرکز رفته بود که کارکنان او را فراموش کرده، چراغ‌ها را خاموش کردند و درها را بستند.
نیم ساعت پس از ورود مادر و فرزندش به مرکز مراقبت‌های فوری، کارکنان آنها را به یک اتاق معاینه گسیل داشتند و پرستاری گفت همان جا بمانند تا پزشک برای معاینه برسد.
ده دقیقه بعد، هنوز از پزشک خبری نشده بود. بر اساس گفته‌های این مادر، وی در این فاصله پوشک فرزندش را عوض کرده، شیشه شیر او را آماده کرده و وقتی به ساعتش نگاه کرده متوجه شده که نیم ساعت دیگر گذشته و هنوز از پزشک یا کسی دیگر خبری نشده است.
له‌ویت در این زمان از اتاق خارج می‌شود تا به پرستار درباره طولانی شدن مدت انتظارش خبر دهد اما متوجه می‌شود که ساختمان خالی از مردم است. کلینیک پزشکی بسته شده و کارمندان، آنجا را ترک کرده بودند: «راهروهای ساختمان در تاریکی فرو رفته بود و کسی در ساختمان دیده نمی‌شد. پسرم را برداشتم و صدا کردم کسی این‌جا نیست؟ هیچ صدایی شنیده نشد. گریه‌ام گرفته بود و ترسیده بودم».
مادر، همراه با فرزندش به سراغ دری می‌رود اما به محض باز کردن آن صدای زنگ هشدار بلند می‌شود و بر ترس و وحشت او می‌افزاید: «خوشبختانه در این حین یکی از خدمه نظافت به سمت صدا آمد و مرا به سمت در خروج از ساختمان هدایت کرد».
این زن ماجرای انتظار و گیر افتادنش در این مرکز را وحشتناک توصیف کرده و گفته است: «پسرم مشکل تنفسی داشت؛ من باید چه کار می‌کردم اگر در آن لحظات، تنفس فرزندم متوقف می‌شد؟ هیچ کسی در آنجا نبود که کمک کند. این بشدت مرا خشمگین کرده بود. خود من در حوزه پرستاری بوده‌ام و نمی‌دانم که آخر چطور باید بیماری را فراموش کرد؟».
او اضافه کرده است: «درمان فرزندم انجام نشد و او تمام آن شب را گریه می‌کرد».
پس از رخداد مذکور، این مرکز درمانی در بیانیه‌ای اعلام کرد: «مشخص است که فرایند تعطیلی و بسته شدن کلینیک، بر اساس روشنامه‌ای مناسب دنبال نشده و ما حتما تحقیقی در این زمینه انجام خواهیم داد تا دریابیم چرا این روشنامه در هنگام بسته‌شدن درها و تعطیلی شبانه از قلم افتاده و اجرا نشده است».
در این بیانیه همچنین اشاره شده که بر اساس پروتکل یا روشنامه مذکور، قبل از خروج کارکنان از کلینیک همه اتاق‌ها و درها باید بازبینی و بررسی شوند.
له‌ویت گفته است که او سال‌ها مراجعه کننده به همین مرکز بوده ولی نمی‌تواند این بهانه را بپذیرد که اشتباها همراه با پسرش در تاریکی رها شده است.سلامت آنلاین
نظرشما
آخرین اخبار