شفا آنلاین>سلامت> برخی مقاله‌ها در روزنامه‌ها و اینترنت هشدار داده‌اند که ضدعرق‌های زیر بغل (موادی که عرق زیربغل را کاهش می‌دهند) یا دئودورانت‌ها (موادی که بوی ناخوشایند را از بین می‌برند) موجب ابتلا به سرطان پستان می‌شوند.
به گزارش شفا آنلاین، گزارش‌ها
نشان داده‌اند این تولیدات حاوی مواد مضری است که از طریق پوست جذب
می‌شوند یا از شکاف‌های ایجاد شده بر اثر اصلاح، وارد بدن می‌شوند. بعضی
دانشمندان نیز بیان کرده‌اند که محتویات خاص در ضدعرق‌های زیربغل و
دئودورانت‌ها احتمال دارد با سرطان مرتبط باشد، زیرا از آنها در ناحیه‌ای
نزدیک پستان استفاده می‌کنند.به هر‌حال، پژوهشگران هنوز هیچ دلیل قطعی، مبنی بر ارتباط استفاده از ضدعرق‌های زیربغل یا دئودورانت‌ها با ابتلا بعدی به سرطان پستان، به‌دست نیاورده‌اند. سازمان غذا و دارو آمریکا به هیچ نتیجه یا یافته تحقیقی مبنی بر تاثیر محتویات ضدعرق‌های زیربغل یا دئودورانت‌های بر ابتلا به سرطان، دست نیافته است.
دانشمندان از ترکیبات ضدعرق‌ها و دئودورانت‌ها چه می‌دانند؟
در ضدعرق‌ها از ترکیبات آلومینیومی، به‌عنوان محتویات فعال، استفاده می‌کنند. این ترکیبات سدی موقت در مجرای عرق تشکیل می‌دهند که از جریان یافتن عرق به سطح پوست جلوگیری می‌کند. بعضی پژوهشگران می‌گویند این ترکیبات آلومینیومی که اغلب در پوست نزدیک پستان استفاده از آن می‌شود، بعید نیست که پوست آن را جذب کند و منجر به تاثیرات شبه‌استروژنی (هورمونی) شود. چون استروژن موجب تشدید رشد سلول‌های سرطان پستان می‌شود، بعضی دانشمندان فکر می‌کنند شاید ترکیبات آلومینیومی موجود در ضدعرق‌ها در رشد سرطان پستان نقش داشته باشد .
برخی تحقیقات بر «پارابن‌ها» که مواد نگهدارنده موجود در بعضی دئودورانت‌ها و ضدعرق‌ها هستند و معلوم شده که شبیه استروژن در سلول‌های بدن عمل می‌کنند، متمرکز شده‌اند. اگرچه از پارابن‌ها در بسیاری از تولیدات دارویی، غذایی و آرایشی هم استفاده می‌کنند، ولی طبق گزارش‌های اداره غذا و دارو آمریکا، بیش‌تر انواع مهم دئودورانت‌ها و ضدعرق‌ها پارابن ندارند. مصرف‌کنندگان بروشور این محصولات را مطالعه کنند تا ببینند آیا دئودورانت یا ضدعرق محتوی پارابن است یا نیست. پارابن‌ها معمولا از نامشان به آسانی قابل تشخیص هستند. مثل متیل‌پارابن، پروبیل‌پارابن، بوتیل‌پارابن یا بنزیل پارابن.
مطالعه‌ای تحقیقاتی در سال 2004، در این مورد که شاید پارابن‌ها در بافت پستان تشکیل شوند، بررسی‌هایی انجام داد. محققان در این مطالعه پارابن‌ها را در 18 تا 20 نمونه از بافت تومورهای پستانی انسان پیدا کردند، ولی این تحقیق ثابت نکرد که پارابن‌ها منجر به تومورهای پستان می‌شوند. پژوهشگران در این مطالعه، بافت‌های سالم پستان یا بافت‌های مناطق دیگر بدن را بررسی نکردند و نشان ندادند که پارابن‌ها فقط در بافت‌های سرطانی پستان یافت می‌شوند. علاوه برآن، این تحقیق منبع این پارابن‌ها را نیز مشخص نکرد، و معین نکرد که ایجاد این پارابن‌ها در نتیجه استفاده از دئودورانت‌ها یا ضدعرق‌ها است.
برای پاسخ به این پرسش که استفاده از دئودورانت‌ها یا ضدعرق‌ها به ایجاد پارابن و ترکیبات آلومینیومی در بافت پستان منجر می‌شود یا نه، تحقیقات بیشتری لازم است. همچنین، برای مشخص کردن اینکه این مواد شیمیایی DNA را در برخی سلول‌ها تغییر می‌دهند یا منجر به تغییرات سلولی دیگری در پستان می‌شوند تا سرطان پستان ایجاد شود، تحقیقات بیشتری لازم است.
دانشمندان از ارتباط ضدعرق‌ها یا دئودورانت‌ها با سرطان پستان چه آموخته‌اند؟
در سال 2002، نتایج یک مطالعه تحقیقاتی در مورد ارتباط ضدعرق‌ها / دئودورانت‌ها با سرطان پستان، منتشر شد. در این بررسی هیچ نشانه‌ای از افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط با استفاده زنان از ضدعرق‌های زیر بغل یا دئودورانت‌ها یافت نشد. همچنین، نتایج این تحقیق افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط با استفاده از تیغ و دئودورانت یا ضدعرق زیر بغل، یا استفاده از ضدعرق یا دئودورانت را یک ساعت پس از اصلاح با تیغ، نشان نداد. این نتایج براساس مصاحبه با 813 زن مبتلا به سرطان پستان و 793 زن بدون سابقه سرطان پستان، به‌دست آمد.
در سال 2006، پژوهشگران استفاده از ضدعرق و عوامل دیگر را در 54 زن مبتلا به سرطان پستان و 50 زن بدون سرطان پستان، بررسی کردند. این مطالعه نشان داد هیچ‌گونه ارتباطی بین استفاده از ضدعرق و خطر ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد، ولی سابقه خانوادگی و استفاده از قرص‌های ضدبارداری با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط است.
از آنجا که مطالعه‌های پیرامون ارتباط ضدعرق و دئودورانت با ابتلا به سرطان پستان به نتایج متناقضی رسیده‌اند، برای تحقیق درباره این ارتباط و دیگر عوامل دخیل، تحقیقات بیشتری لازم است .
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار