«لوکمیای میلوئید حاد ثانویه» به دنبال یک بیماری بدخیم مزمن یا درمان مربوط به سایر سرطان ها اتفاق می افتد و متعاقب آن، بیماران در سنین بالا(معمولا ۶۰ سال به بالا) مبتلا به این بیماری تشخیص داده می شوند.
در واقع پیری یک ریسک فاکتور کلیدی برای این لوکمیای میلوئید حاد ثانویه محسوب می شود زیرا با گذشت زمان، موتاسیون های «دی ان ای» در سلول های بنیادی خونساز تجمع پیدا می کنند و تغییراتی در سایر مولکول های که دستورالعمل های «دی ان ای» را به صورت عملی در می آورند(تولید RNA و پروتئین) ایجاد می کنند.
با استفاده از یک تکنولوژی غربالگری ژنتیکی حساس، محققان واریته های پردازش« RNA » منحصربفردی را شناسایی کرده اند که سلول های بنیادی طبیعی و پیر را از سلول های بنیادی غیرطبیعی و بدخیم تفکیک می کند.
این مشخصه های پردازش می تواند به طور بالقوه ای به عنوان بیومارکرهای بالینی برای تشخیص سلول های بنیادی خونی که نشانه هایی از پیری اولیه یا لوکمیا را نشان می دهند مورد استفاده قرار گیرند.
همچنین می توان از آن برای مونیتور کردن پاسخ های بیماران به درمان استفاده کرد. درمان های موجود برای لوکمیای میلوئید حاد در ریشه کن کردن سلول های بنیادی لوکمیایی که مسئول عود مجدد بیماری هستند ناتوان هستند.
یافته های این مطالعه نشان می دهد که پردازش RNA یک جایگاه و زمان مناسب برای آسیب پذیری های درمانی منحصربفرد برای لوکمیای میلوئید حاد است و درمان هایی که پردازش RNA را هدف قرار می دهد می توانند راهی بالقوه و انتخابی برای پاکسازی سلول های بنیادی لوکمیایی و ممانعت از عود سرطان باشند.
