شفا آنلاین>اجتماعی>دیگرهیچ چیزی نمیتواند او راشکست بدهد. مردی 54 ساله که نیمی از ریهاش را از دست داده حالا قهرمان المپیک 2016 است و مدال طلا بهترین قایقران جهان را به گردن میاندازد.
به گزارش
شفا آنلاین،سانتیاگو لانگ قایقران آرژانتینی بعد از شکست
سرطان ریه حالا در میدان بزرگتری پیروز شده است. میدانی به بزرگی المپیک و
رشته قایقرانیِ بادبانیِ دو نفره که ورزش سنگینی محسوب میشود.
لانگ
بعد از قهرمانی در المپیک از انگیزه بالایی که داشت: «بعد از اینکه پزشکان
به من گفتند سرطان ریه دارم به هیچ وجه نترسیدم. درست است بالاخره ضربه
بدی است، اما من از سرطان برای خودم غول نساختم و فقط به ورزش و رشته مورد
علاقهام و قایق محبوبم فکر کردم.»
او
بعد از مدال طلای المپیک به خبرنگاران گفت: «من هیچ وقت روحیهام را از
دست ندادم. هیچ وقت اجازه ندادم سرطان تمرکز مرا بگیرد و حواسم را پرت
کند. بالاخره این بیماری در وجود من بود و باید با آن کنار میآمدم. به
همین دلیل در دوره درمان بیماری روحیه خیلی خوبی داشتم. برای جراحی به
اسپانیا رفتم و در شهر زیبای بارسلونا جراحی کردم. 5 روز بعد از جراحی هم
از روی تخت بلند شدم و دوچرخهسواری کردم. تقدیر من این نبود که از سرطان
ریه روی تخت بیفتم، من باید میجنگیدم و قهرمان میشدم.»
لانگ
از اینکه الگوی بیماران سرطانی باشد خیلی خوشحال است و خودش هم میخواهد
این جریان را راه بیندازد: «کاری من کردم جنگ بین بیماری و قهرمانی بود.
این بیماری و ترس از آن میتوانست امید قهرمانی و پیروزی را از من بگیرد
اما من با همه توانم با بیماری جنگیدم و ترجیح دادم فقط به ورزشم فکر کنم.
این بیماری اصلا به چشم من نیامد. مثل یک سنگی که در مسیر دوچرخه سواری
باشد من از روی آن گذشتم. شاید کمی مرا لغزاند اما من روی دوچرخه ماندم و
زمین نیفتادم.»
لانگ
در المپیک آتن و پکن مدال برنز گرفته بود ،چهار بار قهرمان جهان و دوبار
نایب قهرمان جهان شده بود، اما فقط به مدال طلای مسابقات قایقبادی
فکرمیکرد. این معمار آرژانتینی که از کودکی قایقرانی میکرد تنها آرزویش
قهرمانی در المپیک بود: «من تجربه حضور در المپیک را داشتم. مدال هم گرفته
بودم، اما همه میدانند فرق بین طلای المپیک با مدالهای دیگر از زمین تا
آسمان است. برای همین همه وجودم به من میگفت باید این مدال را بگیرم. من
نیمی از ریهام را از دست داده بودم. خیلیها فکرش را نمیکردند حتی به خط
پایان برسم، اما من قهرمان شدم و حالا در 54 سالگی مدال طلای المپیک را
دارم. پسرانم وقتی مرا در این وضع ببیند هیچ وقت تلاشی را که پدرشان کرد
فراموش نمیکنند.»
سیسیلیا
کارآنسا سارولی همتیمی لانگ در رقابت قایق بادبانی از انگیزه و شور جوانی
که او دارد شگفت زده است. «هر کس از نزدیک تلاش لانگ را ببیند انگار نه
انگار که او مردی است که با سرطان جنگیده و نیمی از ریهاش را هم ازدست
داده است. حتی سن او هم در رقابتها کمتر میشد و مثل یک مرد جوان با قدرت
کار میکرد و به همه انگیزه و امید میداد. به نظر من هیچ کس جز سانتیاگو
لایق این قهرمانی نبود و باید این مدال به او میرسید. عدالت در رشته قایق
بادبانی کاملا اجرا شد و به نظرمن حق به حقدار رسید.»
لانگ
ملوان معماری است که حالا به قهرمان آرژانتینیها تبدیل شده است. او از شش
سالگی با پدرش قایقرانی را شروع کرد. پدرش هم از قهرمانان این رشته است.
او و دو پسرش یاگووکلاوس عضو تیم ملی قایقرانی آرژانتین هستند. تیم ملی که
حالا یک قهرمان جدید و شکست ناپذیردارد. مردی که 11 ماه بعد از جراحی ریه
وازدست دادن نیمی از آن مدال طلای المپیک را به گردن میآویزد. «من از
قایقرانی خیلی ممنونم. قایقرانی فلسفه جنگیدن را به من آموخت. با قایقرانی
یاد میگیرید که با یک موضوع خاص که شما را رنج میدهد بجنگیدو یک جا
نمانید و فشار راه جدید را تحمل کنید.»