فقدان بکارگیری یک داروساز برای هر ۶۰ تخت بیمارستانی

به گزارش شفا آنلاین،حمید خیری ضمن انتقاد از میزان پایین به‌کارگیری داروسازان در بیمارستان‌های سراسر کشور اظهار داشت: غفلت از نقش داروسازان بیمارستانی، موجب افزایش هزینه‌های بیمارستان‌ها شده است و این موضوعی است که مطالعات جهانی بر صحت آن تاکید دارد.

وی ادامه داد: پتانسیل داروسازان کشور مدت‌ها است که این امکان را فراهم ساخته تا بر اساس استانداردهای جهانی، داروسازان در بیمارستان‌های کشور مشغول به ارائه خدمات دارویی شوند ولی متاسفانه به نظر می‌رسد با وجود ضرورت علمی و الزامات قانونی، به کارگیری داروسازان در بیمارستان‌ها چندان جدی گرفته نمی‌شود.

به گفته مدیر روابط عمومی انجمن داروسازان ایران، باید حداقل برای هر 60 تخت بستری، یک داروساز بالینی در بیمارستان حاضر باشد اما آمارها نشان می‌دهد علی رغم اینکه حدود 200 هزار پرسنل در بیمارستان‌های دولتی کشور، مشغول به فعالیت هستند، داروسازان کمتر از 5 درصد این تعداد هستند و این به معنای آن است که با وجود مصرف قابل توجه دارو در بیمارستان‌ها و سایر مراکز، نظام درمانی ما، تمرکز لازم برای مدیریت علمی نظام تجویز و مصرف دارو در سطح بیمارستان‌ها ندارد.

خیری با اشاره به ضرورت شفاف سازی و تعریف دقیق واژه‌ها در مستندات قانونی مربوط به داروسازان بیمارستانی اظهار داشت: یکی از مهمترین دغدغه‌های انجمن داروسازان ایران، تدوین شرح وظایف داروسازان بیمارستانی، تعریف فرایندها و روش اجرایی استانداردها و ضرورت اصلاح نواقص موجود در تعرفه‌ها و استانداردهای موجود در حوزه خدمات داروسازی بیمارستانی است.

به گفته خیری، با توجه به ضرورت‌های فوق و نیز ناکافی بودن برنامه‌های آموزشی موجود، کارگروه مشخصی در انجمن داروسازان ایران تشکیل شده است و این کارگروه در حال رایزنی و تبادل نظر با معاونت درمان وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو، دفتر نظارت و اعتبار بخشی امور درمان، اداره استانداردسازی و تدوین راهنمای بالینی و سایر مراکز مرتبط است.

خیری در پایان ضمن درخواست از دولت و مجلس برای توسعه داروسازی بیمارستانی تصریح کرد: توجه به این نکته نیز  ضرورت دارد که توسعه فعالیت داروسازان بیمارستانی، علاوه بر منافعی که برای نظام دارو درمانی کشور به دنبال دارد و می‌تواند یکی از راهکارهای موثر برای مهار سونامی بیکاری فارغ التحصیلان این رشته پر تقاضا محسوب شود و این موضوعی است که باید سیاستگذاران حوزه آموزش وزارت بهداشت و اعضای کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی مد نظر داشته باشند.