به گزارش شفا آنلاین، وقتی ستاره ای پیر می شود و ذخیره سوخت آن به پایان می رسد آنقدر متورم شده و بزرگ می شود که تقریبا به صدها برابر اندازه عادی خود می رسد. در چنین وضعیتی شروع به نابودی سیارات اطراف خود می کند. اما این پرسش اساسی مطرح می شود که آیا سیاراتی که می توانند از این مخمصه فرار کنند می توانند به مکانی مناسب برای ادامه حیات تبدیل شوند؟ به بیان دیگر آیا می توان گفت سیارات اطراف ستارگان در حال مرگ برای ادامه حیات مناسب هستند؟ اخترشناسان در پاسخ می گویند بله.
تخمین زده می شود حدود ۷.۵ میلیارد سال بعد خورشید وارد دوران مرگ خود شود. در واقع همزمان با اتمام سوخت خورشید، مرحله انبساط آن آغاز می شود تا جایی که حدود ۲۰۰ برابر اندازه فعلی بزرگتر می شود.
در نتیجه عطارد و زهره را خواهد بلعید و در عین حال زمین نیز دیگر قابل سکونت نخواهد بود. اما اجرام فضایی سرد فعلی منظومه شمسی نظیر اقمار زحل و مشتری تازه به دمای مناسبی برای ادامه حیات خواهند رسید.
بسیاری از ستارگان عالم در نهایت به کوتوله های قرمز تبدیل خواهند شد و در این میان شماری از آنها برای میلیاردها سال در این فرآیند باقی خواهند ماند.
دانشمندان در پروژه جدیدی به بررسی این موضوع پرداخته اند که سیارات اطراف ستارگان در حال مرگ در چه وضعیتی قرار گرفته و چگونه برخی از آنها تا ۹ میلیارد سال همچنان قابل سکونت خواهند بود، این رقم یعنی دو برابر سن فعلی زمین.
در حال حاضر زمین در محدوده ای نسبت به خورشید قرار دارد که شرایط مساعدی را برای ادامه حیات بر روی آن پدید آورده است. در واقع در این فاصله از خورشید، زمین آنقدر گرم می شود که در عین حال آب مایع نیز بر روی آن وجود داشته باشد اما این گرما تا آن حد نیست که آب این سیاره تبخیر شود.
اما با آغاز مرگ خورشید این شرایط کاملا تغییر خواهد کرد به طوریکه با متورم شدن خورشید و تبدیل شدن آن به یک کوتوله قرمز به یک جرم فضایی میزان نوری از خود منتشر می کند که ۴ هزار برابر حد و اندازه فعلی خواهد بود. در این صورت خورشید به همسایگی مدار زمین خواهد رسید.
همزمان سایر سیارات دوردست نظیر مشتری و زحل به شرایط دمایی مناسبتر رسیده و گزینه مناسبی برای ادامه حیات لقب خواهند گرفت.
