بازآفرینی رگ‌های خونی با تزریق ژل

به گزارش شفا آنلاین،   تزریق یک ژل در موش‌های مبتلا به دیابت که دچار نارسایی عروقی بسیار شدید بودند، رگ‌های خونی جدید ایجاد کرد و بار دیگر خون را در اندام‌های حرکتی آنها به گردش درآورد. مبتکرین این روش امیدوارند در آینده نزدیک بتوانند آن را روی انسان آزمایش و سپس به عنوان درمان بالینی اجرا نمایند.

       بیماری‌های ناشی از تخریب عروق محیطی یکی از پرهزینه‌ترین و ویرانگرترین بیماری‌های انسان است که تاکنون درمانی که با بهبود درازمدت همراه باشد، برای آن شناخته نشده است. این بیماری به طور خاص با دیابت در ارتباط بوده و بیش از 25 درصد افراد دیابتیک که دچار تخریب عروق محیطی هستند، نهایتا ناچار به قطع اندام حرکتی می‌شوند.

اخیرا، تیم تحقیقاتی مهندسی بیوپزشکی دانشگاه تگزاس به سرپرستی دکتر آرون بیکر موفق شدند که با تزریق ژل، رگ‌های خونی تخریب شده را در 85 درصد موش‌های دیابتی بازسازی و بار دیگر جریان طبیعی خون را در عروق دست و پای آنها ایجاد کنند. به گفته بیکر، «درمان‌های فعلی مثل گذاشتن استنت توسط جراحی، فیزیوتراپی، دارو، و بای‌پس همگی درمان‌هایی مقطعی بوده و نمی‌توان در دراز مدت به آنها اتکا کرد، زیرا تخریب تدریجی عروق نهایتا منجر به شکست تمامی این روش‌ها می‌شود. به همین سبب، دانشمندان تشویق به مطالعه روی پروتئین‌های موسوم به فاکتور رشد شدند.

این پروتئین‌ها در خلق رگ‌های خونی جدید پس از ایجاد جراحت و در زمان ترمیم آن و همچنین در هنگام رشد تومورها نقشی ابزاری دارند. ایده ما این است که با بازآفرینی رگ‌های جدید با ی‌پس ایجاد کنیم و رگ‌های آسیب‌دیده را از جریان خارج نماییم.»

       متاسفانه تاکنون این روش در انسان موفقیت‌آمیز نبوده است. بیکر می‌گوید، تیم تحقیقاتی احتمال می‌دهند علت عدم موفقیت حذف یکی دیگر از پروتئین‌های فاکتور رشد در انسان به علت دیابت است. در بافت سالم این پروتئین که syndecan-4 نام دارد، در سطح سلول‌های رگ‌های خونی جای دارد و نقش مهمی در مخابره پیام‌های سلولی برای ساخت شاخه‌های جدید منشعب از رگ‌های خونی ایفا می‌کند. در تحقیق اخیر، استفاده از ژل حاوی فاکتورهای رشد و syndecan-4 نسبت به ژلی که فقط حاوی فاکتورهای رشد بود، نتیجه بهتری داده است. بیکر و همکارانش معتقدند نقش پروتئین یاد شده بسیار کلیدی است و با دریافت بودجه 7/2 میلیون دلاری که از سوی وزارت دفاع آمریکا برای آزمایش بالینی آن در مدت 3 سال اختصاص یافته، بسیار امیدوارند که در پایان این مدت به نتایج درخشان عملی دست پیدا خواهند کرد.

       دکتر لانس مون، متخصص پرتودرمانی بیمارستان دانشگاهی ماساچوست می‌گوید: «تولید رگ‌های خونی فرآیندی است که تنها به یک سلسله واکنش‌های بیوشیمیایی خلاصه نمی‌شود و فرآیندهای مکانیکی نیز در آن دخیل هستند.» مون که مطالعات خود را روی شکل‌گیری رگ‌های خونی در تومورها متمرکز کرده، می‌گوید با آنکه دانشمندان موفق به شناسایی بسیاری از نقش‌آفرینان کلیدی شده‌اند، از چگونگی ارتباط آنها با یکدیگر در شکل‌دهی و تولید یک رگ آگاه نیستند. به همین علت اینکه این درمان جدید چگونه و تا کجا می‌تواند پیش رود، به هیچ عنوان روشن و واضح نیست. به هر حال syndecan-4 می‌تواند پل ارتباطی گم شده‌ای باشد که عدم حضور آن در آزمایشات پیشین منجر به شکست آنها شد. این آزمایش هم‌اکنون روی پستانداران بزرگ‌تر در حال انجام است.سپید
تکنولوژی ریویو