شفا آنلاین>اجتماعی> نزدیک به چهارماه تا شروع بازیهای المپیک ریودوژانیرو ماندهاست. در بیشتر رشتههایی که باید سهیمه میگرفتند، گرفتهاند و تکلیف چند رشته هم مانده تا یکی دوماه دیگر روشن میشود.
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید ورزش به فکر مدالهای بیشتر نسبت به دوره
قبل است؛ از مسوولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک گرفته تا مربیان و خود
ورزشکاران در تلاشند تا همه با آمادگی کامل در این رقابتها شرکت کنند. با
این حال طبق همه دورهها و روال همه تورنمنتهای بینالمللی مشکلاتی هست،
مشکلاتی که ورزشکاران بیشتر با آن مواجهاند و مسوولان کمتر به آنها توجه
میکنند.
اگر
دهههای گذشته تنها امکاناتی که برای
ورزشکاران آماده میشد، اردوهای
داخلی و تمرین کردن بود، به واسطه به روز شدن علم ورزش با علم روز جهانی،
پزشکان، ماساژورها، فیزیوتراپها و... به کادرهای فنی اضافه شدند. اردوهای
خارجی برای المپیکیها در نظر گرفته شد و .. اما هنوز جای خالی
روانشناسها در کنار بیشتر تیمهای ورزشی احساس میشود. کم نبودهاند
ورزشکارانی که از آنها انتظار مدال میرفته اما به محض این که پایشان به
اولین مسابقه میرسید، حذف میشدند. این اتفاق برای آنهایی که اولین رقابت
مهمشان را در المپیک تجربه میکردند، بیشتر میافتاد.
این مشکل هنوز هم
پابرجاست. با این که ورزشکاران بعد از هر شکستی نداشتن روحیه و به هم ریختن
روانشان را دلیل اصلی باخت اعلام میکنند و بارها از نبود روانشناس در
کنارشان گلایه کردهاند، اما کمتر مسوولی بوده که به این خواسته توجه کرده
باشد. فدراسیونها برای پایین آوردن هزینهها، در یکی دو روز مانده به
اعزام تیم و شروع بازیها از روانشناسی در خواست میکنند تا برای دقایقی
به ورزشکاران روحیه بدهند. این نهایت لطفی است که بعضی از روسای
فدراسیونها به ورزشکاران دارند اما از نظر ورزشکاران این بدترین کار ممکن
در روزهای آخر آماده شدن است. آنها میگویند روانشناسان باید از روزهای
اولی که برای حضور در این رقابتها انتخاب میشوند یا حتی قبل از مسابقات
مقدماتی المپیک درکنارشان باشند نه روزهای آخر.
سال
قبل انجمن روانشناسی ورزشی در وزارت ورزش راهاندازی شد تا فدراسیونهای
المپیکی از حضور روانشناسان این انجمن استفاده کنند و برای بهبود روحیه
ورزشکاران کمک بگیرند، اما خسرو حمزه، نایب رییس این انجمن میگوید،
فدراسیونها از روانشناسان استقبالی نکردهاند. حمزه به ایسنا گفته است:
«با این که کمتر از چهار ماه تا المپیک باقی مانده، اکثر تیمها برای
استفاده از روانشناس اعلام آمادگی نکردهاند. این در حالی است که انجمن
برای این تشکیل شده تا تیمهای المپیکی ضرورت حضور روانشناس در کنار
ورزشکاران خود را بیشتر احساس کنند.
به ویژه برای آنهایی که امید زیادی به
کسب مدال دارند باید زمینه بهره بردن از روانشناس فراهم شود.» کشتی،
وزنهبرداری و تکواندو بیشترین مدالها را در دورههای گذشته گرفتهاند و
حالا تصور این است که این فدراسیونها برای تداوم مدالآوری اولین
فدراسیونهایی باشند که از روانشناس استقبال کنند. اما حمزه از بیتوجهی
آنها به این موضوع گلایه کرده است: «نمیدانم چرا این فدراسیونها تصور
میکنند ورزشکار تنها باید از نظر مهارتهای فنی برای المپیک آماده شود و
ظرف یک ماه مانده به المپیک تازه به فکر آماده سازی ورزشکار از نظر
مهارتهای ذهنی میافتند.
در حالی که روانشناس در کوتاه مدت نمیتواند
معجزه کند و شرایط خوبی را برای آماده سازی ورزشکار از نظر غلبه بر استرس و
فشارهای روانی اش فراهم کند.» به گفته حمزه فقط تکواندوکاران زن ترجیحشان
این بوده که از روزهای اول کنار ورزشکارانشان، روانشناس داشته باشند:
«آنها برای این که بتوانند حضور موفقی در المپیک ریو داشته باشند و شانس
خود را برای مدال آوری افزایش دهند، از دی ماه گذشته تاکنون برای آماده
سازی بهتر کیمیا علیزاده و اکرم خدابنده لو از من درخواست کردند که با این
دو از نظر مهارتهای روانی کار کنم که در حال حاضر شرایط بسیار خوبی را
برای حضور در المپیک دارند.»
این
روانشناس میگویدکاروان ایران برای بازیهای ریو حداقل به دو روانشناس
نیاز دارد: «با توجه به تجربیاتی که از المپیکهای گذشته و به ویژه المپیک
لندن دارم، معتقدم عدم حضور روانشناس کنار ورزشکاران المپیکی فاصله آنها
را تا مدالآوری زیاد میکند و این موضوع را در المپیک لندن در خصوص یوسف
کرمی، مهدی تقوی و ... کاملا شاهد بودیم و دیدیم فشار روانی و استرس زیاد
یک روز قبل از دیدار فینال سبب شد تا یوسف کرمی مدال المپیک را به راحتی از
دست بدهد. اگر کاروان ایران بخواهد در المپیک ریو عملکرد موفقی داشته باشد
باید حداقل از دو روانشناس بهره ببرد، زیرا فشار روانی و استرس مسابقات نه
تنها روی ورزشکاران، بلکه روی کادرفنی نیز زیاد است و به کسانی نیاز
دارند که برای از بین بردن این گونه فشارها تبحر لازم را داشته باشند.»