چندین تجزیه و تحلیل نشان می دهد کابوس های شبانه، به عنوان محرک تنش زا در افراد مبتلا به اختلال فشار روانی پس آسیبی (PTSD) عمل می کند.
دونا لیتل وود، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: PTSDریسک تفکرات و رفتار خودکشی گرایانه را افزایش می دهد و مطالعه ما نشان می دهد کابوس های شبانه که نشانه بارز PTSD هستند، باید هدف اصلی درمان در راستای کاهش خودکشی باشند.
وی در ادامه می افزاید: بعلاوه میزان نظارت و هدف گیری ارزیابی های شناختی منفی نظیر شکست، ناامیدی و گرفتاری می تواند به کاهش افکار و رفتارهای خودکشی گرایانه کمک کند.
کابوس های شبانه ممکن است عامل بروز شماری از انواع افکار شناختی منفی نظیر شکست، ناامیدی و گرفتاری باشد که موجب تقویت افکار و رفتارهای خودکشی گرایانه می شوند.
به نظر می رسد شیوه عملکرد بین کابوس های شبانه و رفتارهای خودکشی گرایانه مستقل از رابطه بین بیخوابی و افسردگی باشد.
در این مطالعه، داده های مربوط به ۹۱ شرکت کننده ای که حوادث ترسناک را تجربه کرده بودند جمع آوری شد. ۵۱ نفر آنها در حال حاضر دارای نشانه های PTSD و ۲۴ نفر دیگر از قبل مبتلا به PTSD تشخیص داده شده بودند.
شرکت کنندگان پرسشنامه ای را در رابطه با نشانه های رفتار خودکشی گرایانه، نومیدی و شکست تکمیل کردند. نتایج نشان می دهد افکار، برنامه و اقدام به خودکشی در ۶۲ درصد از شرکت کنندگانی که کابوس های شبانه را تجربه کرده بودند وجود داشت و فقط ۲۰ درصد این افراد بدون کابوس های شبانه بودند.
