کد خبر: ۱۰۰۲۴۶
تاریخ انتشار: ۰۰:۳۰ - ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ - 2016March 08
شفا آنلاین>اجتماعی>این روزها همه در کار لب‌خوانی هستند شما چطور؟ لب خوانی که از قدیم تا الان بوده، اما هیچ وقت نه کسی به آن دابسمش می‌گفت و نه اینقدر ماجرا برای ایرانی‌های همیشه حاضر در صحنه تکنولوژی جدی شده بود.
به گزارش شفا آنلاین، حالا ماجرا آنقدر تبش بالا رفته که حتی برخی سریالهای تلویزیونی از مخاطبان درخواست کرده‌اند که تیتراژ برنامه نوروزی را آنها بخوانند و برای عوامل سریال بفرستند. ملت آنقدر پای کارند که یکی از تلویزیون‌های اینترنتی با توجه به همین استقبال مسابقه بهترین دابسمش را آن هم با داوری یکی از کمدین‌های ایرانی برگزار کرده است. اما ماجرا فقط به این جا محدود نیست.

 بلکه اینستاگرام این روزها در تصرف بی‌چون و چرای انواع و اقسام دابسمش ایرانیهاست. بعضی ازآنها هم آنقدر خوب هستند که شاید نمونه خارجی مثل آنها را نتوانیم پیدا کنیم و آنقدر دوست داشتنی هستند که چندین بار آنها را ببینیم و بشنویم.

همه چیزشان عالیست، از بازی گرفته تا لب خوانی و کارهای دسته جمعی!حالا واقعاً برای خیلی‌ها سؤال است که ماجرای علاقه ایرانی‌ها به این نمایش کم هزینه چیست؟ نمایشی که هر کسی هم هنرش را درآن به نمایش می‌گذارد و هم می‌خواهد استعدادش را شکوفا کند. البته این شکوفایی بتدریج رنگ مد گرفته. طوری که پای آدم‌های مشهور را هم به این ماجرای جالب باز کرده است .


دابسمش فرصتی برای نمایش، ایرانی عقب نمی‌ماند!
پدرام پوررشیدی، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره این استقبال جالب ایرانیان از تکنولوژی و محتواسازی نسل جوان در این فضا می‌گوید: طبیعی است که این مسأله یعنی دابسمش مثل همه جای دنیا در ایران هم باب شود. چرا که به هر صورت این مسأله موج جهانی ایجاد کرده و ایرانی‌ها هم مثل همیشه نمی‌خواهند عقب بمانند. دابسمش‌ها مکان خوبی برای نمایش استعدادهایی هستند که شاید خیلی از جوان‌های ایرانی فکر می‌کنند دیده و شناخته نشده. در واقع دابسمش این فرصت را به هر کس می‌دهد که با توجه به فرصت‌های محدود اجتماعی خود را نشان دهد ومورد توجه قرار گیرد. حتی نخبگان و افراد مشهور هم برای تجربه کردن قلقلک می‌شوند. پس می‌توان گفت که کاربر ایرانی با یک موج مجازی همراه شده که در ابتدای امر چندان هم بد به نظر نمی‌رسد.


این همه خلاقیت در دابسمش ایرانی
در این میان نکته جالب اینجاست که تنوع و ایده‌های موجود در این دابسمش‌ها آنقدر زیاد است که وقتی مخاطب وارد صفحه اینستاگرام آنها می‌شود با دیدن یکی از آنها علاقه داردتا به تماشای تعداد زیادی از آنها بنشیند.

پوررشیدی درباره این مسأله خاطرنشان می‌سازد: این مسأله بیانگر آن است که در جامعه ایرانی فرصت و پتانسیل زیادی وجود دارد. هر حوزه‌ای از فضای مجازی که مخاطب به آن علاقه داشته باشد خیلی سریع برجسته می‌شود و ایده‌های خاصی درآن شکل می‌گیرد.

این استاد دانشگاه می‌افزاید: مهم‌ترین چیزی که این دابسمش‌ها در بین ایرانی‌ها ایجاد کرده فضای سرگرمی است. به طوری که بسیاری از مخاطبان تنها به دلیل این مسأله به سوی این ماجرا گرایش دارند. خودشان دابسمش می‌سازند، خودشان صفحه اینستاگرامش را فعال می‌کنند. خودشان ایده می‌دهند. موضوعی که نشان می‌دهد سرگرمی و خندیدن از اولویت‌های مهم فضای مجازی برای کاربران است.

تلاش برای ایجاد گفتمان شادی متفاوت
پوررشیدی دراین باره خاطرنشان می‌کند: جامعه ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به سرگرمی نیاز دارد. همین نیاز در دابسمش‌ها و تولید آنها بشدت دیده می‌شود. ضمن اینکه آنها سعی می‌کنند یک نوع گفتمان جدید را به وجود آورند؛ گفتمانی که شادی از مهم‌ترین برجستگی‌های آن است. درواقع گفتمانی که این نسل با چیزهایی مانند دابسمش برای ایجاد آن تلاش می‌کند از حوزه‌های سخت اجتماعی و فرهنگی فراری است. می‌خواهند که دور هم باشند و با هم از طریق تولید شادی ارتباط برقرار کنند. به نوعی یک گفتمان ارتباطی مبتنی بر شادی و البته بی‌تفاوت نسبت به مسائل سخت حوزه سیاست و جامعه شکل گرفته است.

محیطی که مال خود خود آنهاست
در این بین فرزانه الماسی، روانشناس و استاد دانشگاه براین مسأله تأکید دارد که حضور این حجم از جوانان در چنین فضایی وتولید این فیلم‌ها نشان از یک انرژی نهفته قابل توجه دارد. انرژی که هرجا جوانان احساس کنند آن محیط ازآن خودشان است آن را خرج می‌کنند. به تعبیر این روانشناس این محیط از سوی جوانان جدی گرفته شده و آنان درآن تولید می‌کنند، به دلیل اینکه نوعی احساس مالکیت روی آن دارند.
پس این نشان می‌دهد که اگر می‌خواهیم در فضای مجازی جوانان را به مسیر درستی هدایت کنیم باید فضایی به وجود آورد که آنها در آن احساس غریبی نکنند. این موضوع دقیقاً پیامی برای مدیرانی است که دائماً از تولید محتوا در فضای مجازی می‌گویند.

این استاد دانشگاه می‌افزاید: البته دابسمش یک نوع اعلام نیاز به خوشحالی هم محسوب می‌شود.
خوشحالی عمومی در جامعه کمتر وجود دارد و برای همین به این شکل در فضای مجازی بازتاب پیدا می‌کند. همه این دابسمش‌ها برای خلق لحظات شادتری است که کاربران دوست دارند این لحظات را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. این مسأله می‌تواند در نزدیک شدن بیشتر اعضای جامعه کمک کند.

یک همکاری مشترک برای خندیدن به هم
فرزانه الماسی همچنین درباره نقش چنین  فضایی در دابسمش که به تعبیر او به اشتراک گذاشتن لحظات شاد با دیگر اعضای جامعه است در کاهش تنش‌های اجتماعی می‌گوید: هرچقدر این شادی و خوشحالی بیشتر به اشتراک گذاشته می‌شود، ذهن افراد جامعه نسبت به یکدیگر مثبت‌تر می‌شود. یعنی نگاه‌های منفی نسبت به هم کمتر می‌گردد. چرا که به هر صورت هر کدام از این کاربران که دابسمش‌ها را تولید می‌کنند سبب خنده دیگری می‌شوند و به این صورت افراد یک نوع همکاری مشترک برای خنداندن همدیگر دارند و این نکته مثبتی دراین ماجراست.

از سوی دیگر برخی از صاحب نظران این اتفاق را از سوی جامعه ایرانی نشانی از میل شدید به مدرنیته تلقی می‌کنند. به شکلی که نسل جوان ایرانی با استقبال گسترده از این فضا علاقه خود را به همراه بودن با اتفاقات جدید فضای مجازی نشان می‌دهد. آن چنان که دابسمش خیلی سریع و دقیقاً از همان روزهایی که در فضای مجازی کاربران غربی می‌چرخید به ایران راه پیدا کرد و آن چنان از سوی کاربران ایرانی جدی گرفته شد که حالا می‌توان ایرانی‌ها را یکی از دابسمش بازهای قهار فضای مجازی دانست.

پوررشیدی با اشاره به این آمادگی نسل امروز برای همراه شدن در هر اتفاق جهانی، براین باور است که حضور همه جانبه جوان‌ها و حتی والدین در این دابسمش‌ها نشان از این می‌دهد که فضای مجازی در جامعه ایرانی بسیار جدی گرفته شده.

آن چنان که برای آن بشدت وقت می‌گذارند. هرچند که به تعبیر این استاد دانشگاه پیدا کردن شکل اعتیاد گونه به این نوع کارها در فضای مجازی می‌تواند سبب آسیب شود. چرا که این مسأله در این صورت به یک موضوع وقت گیر مبدل می‌شود که هر روز میزان زیادی زمان را تلف می‌کند.  حالا فعلاً همه دابسمش می‌سازند. شاید همان‌هایی هم که می‌گویند ما اهل این کارها نیستیم روزی در اثر این موج ناخودآگاه دابسمش خود را بسازند.ایران
 

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: